Zeeland en Kintsugi en Urushi en veel verwennerij....

Daar had ik gisteren zowaar een zwaard in handen waarmee wel zeven koppen zijn gesneld!

Dat is toch wel even een andere openingszin dan 'oh wat is het Vångdalen mooi vandaag.' 

We zijn immers in Nederland zuid en dachten dat het leuk zou zijn een bezoek te brengen aan onze schoonzus  Minke en haar partner Theo in Zeeland. Heel bewust plannen we niet onze agenda helemaal vol met bezoeken wanneer we in Nederland zijn om te voorkomen dat het een kwestie wordt van afvinken. Voor ons gevoel zouden we daarmee de ander maar ook onszelf tekort doen en dat willen we niet. Dus we doen wat er in ons opkomt en wat past in de planning van een ieder.

Voor ons bezoekje moesten we toch nog 150 km rijden (enkele reis). Dus 's ochtends niet eerst de krant lezen en de blog schrijven maar hoppa in de auto. Toen we eenmaal in Zeeland waren was het een prachtige tocht tussen de fruitboomgaarden door. 

Als noorderlingen zijn we niet echt heel erg bekend met Zeeland. Dat was voor ons eigenlijk net altijd een halte te ver. Maar zo vanuit Rosmalen kon het prima.

Theo en Minke wonen sinds enige tijd in een oude pastorie die zij helemaal aan het verbouwen zijn. Zo zitten we eigenlijk in eenzelfde schuitje en dat geeft verbinding met elkaar. 

Natuurlijk kregen we een rondleiding door hun sfeervolle huis waarin wordt geleefd en gewerkt, een huis dat vol staat met Japanse kunst, zoals te zien op de openingsfoto. In de kunstcollectie bevinden zich o.a. zwaarden van Koppensnellers. In die Zwaarden zitten een soort van klinken en elke klink staat voor een 'gesnelde kop'. Dan gaat er toch even een zindering door je heen wanneer je zo'n zwaard vasthoudt.

In dit enorme huis heeft Theo zijn werkplaats zoals hij het noemt. Theo heeft namelijk een bijzondere hobby. Hij repareert aardewerk op een manier die zich het beste laat beschrijven als 'Unbreaking the broken', een techniek waarmee aan aardewerk en porselein misschien wel onsterfelijkheid  en bijzondere schoonheid wordt gegeven. De techniek is afkomstig uit Japan en Theo geeft cursussen in de technieken die hij in Japan heeft geleerd. Ben je geïnteresseerd dan kun je je verder verdiepen in de website o kiji (neem zeker even een kijkje).

Kijk eens zo mooi!

Wij hebben echt een super gezellige dag met elkaar doorgebracht. We troffen het erg met het weer. De weerapp voorspelde regen maar onderweg reden Gerrit en ik lekker in het zonnetje en eenmaal ter plekke konden we heerlijk buiten koffiedrinken. Gerrit kreeg zowaar een kip op schoot!

  Theo en Minke hebben sinds een klein half jaar een Malmute pup 'Shin'. Shin heeft helemaal mijn hart gestolen. Wat een lieve hond die zich bovendien tijdens ons bezoek heel voorbeeldig heeft gedragen. Een Malamute is een poolhond, een echte sledentrekker! Een sterke hond dus. In een half jaar tijd is hij al uitgegroeid tot een hond van 30 kg. Dat is een zeer snelle groei die de nodige omzorg vraagt van zijn opvoeders. Je mag hem niet overbelasten. Dit laatste gaat helemaal goedkomen bij Minke en Theo. Ik vond het heel mooi om te zien hoe Shin al was geïntegreerd in zijn thuis en hoe zorgvuldig er met hem wordt omgegaan. Het is nog een echte baby maar dan al in een volwassen hondenformaat!

 We hebben deze bijzondere dag afgesloten met een heerlijke maaltijd aan de Schelde. Daar konden we nog op het terras zitten. Dat zal voor ons wel zo ongeveer de laatste keer zijn dit seizoen en het was echt genieten.
Theo en Minke bedankt voor een heerlijke dag met veel verwennerij en warme liefdevolheid!

's Avonds tegen een uur of 9 's avonds waren we weer thuis bij Femke en Louis en morgen reizen we weer verder.

Wordt vervolgd...

P.S. Ik ging op stap met een lege telefoonbatterij zodat de foto's vandaag wat armzalig zijn. Morgen weer een nieuwe kans zullen we maar denken.