Vandaag was het geloof ik best een mooie herfstdag maar het meeste heb ik daarvan niet meegekregen. We hebben zwijgzaam en hard gewerkt vandaag. Ik zei in de koffiepauze tegen Gerrit (aan de hand van de real live soap 'Chateau Meiland' die we bij Femke en Louis hebben gezien toen we in Nederland waren) dat wanneer ze een dergelijke soap van ons zouden maken heel Nederland erbij in slaap zou vallen gezien de lange stiltes die erin voor zouden komen. Gerrit stemt in en zegt dat de kasteelheer zijn mond al open doet voordat hij weet wat hij gaat zeggen. Ha ha ...Dat zal bij ons niet voorkomen!
Maar we krijgen er een mooie kamer bij. Deze kamer was altijd wat somber en meer een opslagruimte dan een slaapkamer. Wanneer ik nu naar binnenstap stroomt de vrolijkheid me tegemoet! Het wordt straks met kerst nog vechten wie er in deze kamer mag slapen vermoed ik. Gelukkig ziet het behang er veel beter uit dan gisteravond, of het helemaal goedkomt dat weet ik niet maar ik hoef het er niet weer af te halen. En ja...mijn moeder zei het altijd al...'Het is nooit zo kant en klaar of het hapert hier of daar!' En zo is het maar net!! Dat gegeven moet je misschien ook maar accepteren, zoals zoveel in het leven.
Vandaag was nog even een eindspurt. Ik heb de lambrisering twee keer in de verf gezet terwijl Gerrit de plafondlijsten aanbracht. Toen ik die lijsten aan het schilderen was monteerde Gerrit de lijsten van de lambrisering. De plafondlijsten en de lijsten van de lambrisering heb ik zachtwit geschilderd als een overgang tussen het wit van het plafond en de vloerplinten en het behang en de lambrisering. Op de foto zie je dat niet zo, dat komt van het kunstlicht denk ik. Ook heb ik het raamkozijn en de ramen nog een keer afgeschuurd en geverfd. Er wacht nu nog slechts één verfklusje en dat is de deur en het deurkozijn. Dat is nog een werkje voor morgen. Verder zit alles nu weer fris in de verf.
 |
| Het laatste randje (voor vanavond dan)... |
 |
| Deur naar de Vind... |
 |
| De inbouwkast zonder deur.... |
Wanneer de kamer dan straks schoon is en ingericht kan ik beginnen met het maken van de vitrage en de gordijnen.
Tussen de bedrijven door heb ik gehoord dat het besluit over de Brexit nog weer eens even is opgeschort, zodat er eerst over wetsvoorstellen, nodig voor na de Brexit, gestemd kan worden. Ook dat is een soort van real live soap geworden. Ik hoop maar met een goede afloop. Vooralsnog blijven de beurskoersen dalen zodra het woord Brexit weer wordt genoemd. Wij volgen het, uit interesse natuurlijk omdat het ons allen aangaat maar ook omdat Greetje in Engeland woont. Zij heeft haar salaris natuurlijk in engelse ponden en ze merkt dat haar reizen naar het buitenland elke keer duurder worden.
Gisteren kreeg ik via mijn email een verdrietig bericht binnen. Twee klas/jaargenoten van mijn opleiding aan de Pedagogische Academie Marienburg zijn overleden. Met beiden had ik gedurende de drie jarige opleiding een goed contact. Een paar jaar terug hadden we elkaar voor het laatst gezien tijdens een reünie, omdat het 40 jaar geleden was dat we met de opleiding van start gingen. Het is een heel raar gevoel dat mensen van je eigen leeftijd komen te overlijden. Ik merk dat het me raakt en dat ik me er verdrietig over voel. Dan realiseer ik me weer hoe bijzonder het is om in een goede gezondheid al de uitdagingen aan te gaan die hier op ons liggen te wachten en hiervan samen te genieten. Het leven is nu en niet later, dat besef je des te meer bij het krijgen van een dergelijk bericht.
Maar eens kijken wat de dag van morgen ons weer gaat brengen.....
Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten