Borgvik! De eerste keer dat wij er kwamen was mijn moeder met ons mee. Ik vermoed dat dit ongeveer 1999 was. Borgvik vond ik toen net een sprookje. Het was geheel ongerept, een parel. Borgvik daar is veel ijzererts gesmolten in grote ovens waarvan de restanten nog steeds zichtbaar zijn. Destijds in 1999 in de vorm van een ruine en vandaag de dag gecultiveerd met een restaurant erbij. Destijds waren er nog de oude arbeiders huisjes, geheel intact. Nu zijn het vakantiewoningen voor de beter gesitueerden en geheel gerenoveerd. Ik ben daar niet tegen hoor, dit alles maakt wel dat het bewaard blijft. Borgvik is nog steeds een heel leuk dorp om doorheen te wandelen vinden wij. We doen dat graag en ik schreef er al eerder over zie hier. We benoemen dan de veranderingen zo van ... weet je nog. Borgvik ligt overigens in het zuidelijke gedeelte van Värmland.
We wilden graag weer een kort reisje met Bosse maken en dat reisje bracht ons bij Borgvik. Aanvankelijk zouden we naar Visningsö in het Vättern maar dat bewaren we voor later. Waar we zo direct niet bij stil hadden gestaan was het Pinksterweekend met op Pinkestermaandag de Zweedse Nationaaldag. Dat laatste is een dag waarop men eigenlijk niet goed kan benoemen wat er wordt gevierd. In elk geval worden de nieuwe Zweden op die dag ingehuldigd.
Vrijdag vertrokken wij richting Borgvik. We hadden regen op het moment van vertrek maar al heel snel klaarde de lucht op. Borgvik ligt voor ons aan de andere kant van het Vänern. Je hebt in Zuid Zweden het Vänern en het Vättern als grote meren, wij wonen daar precies tussenin met het Vänern links van ons en het Vättern rechts van ons. Vrijdagmiddag kwamen we aan en op de camping bij de haven was nog voldoende plek. Wij kozen een plekje waar we lekker in de zon stonden en waar we maar aan één kant buren hadden. Voor de honden is dat wel prettig dat geeft iets minder prikkels.
Vrijdagavond hadden de mensen die naast ons stonden het heel erg gezellig met hun buren aan de andere kant. Wij ontdekten dat zij samen op stap waren.
Zaterdag werd het erg druk op de camping. De ene na de ander camper kwam aanrijden en op het moment dat wij dachten dat de camping nu echt vol was vonden ze er toch nog een plekje. De laatste camper van die dag ging maar gewoon op de toegangsweg staan, het was echt een enorme camper van wel 10 meter lang en 3.50 meter hoog, men klapte de stoeltjes uit en men nestelde zich met het mooiste uitzicht over het water. Alle andere bezoekers hadden nu geen uitzicht meer.
Maar wat bleek nu......
Een groot deel van de binnengekomen campers was bevriend met de camper naast ons. De hele dag liepen er mensen heen en weer met veel joechei en veelal met een biertje in de hand. Het was zelfs voor ons een hele drukte terwijl wij niet eens visite hadden. De dame uit de grote camper kwam ook al bij ons staan praten. Ze had net zo'n camper als de onze gehad van dezelfde dealer. Plotseling ging het gesprek over hondenvoer, terwijl wij nog met ons hoofd bij de camperdealer zaten. Ze zei te werken met honden en een nieuw soort hondenvoer aan de man te willen brengen in Europa. Ze zou ermee op reis gaan naar Frankrijk, Spanje en Engeland. Plotseling hield ze zonder het ons te vragen Gösta een bak van dit hondenvoer voor. Wel Gösta is altijd wel hongerig en lust graag een nieuwe smaak hondenvoer maar raakt daarvan altijd wel aan de schijt! De dame had ook geconcludeerd dat Arvid een slechte eter was. Nu is dat voor zover wij weten nog nooit het geval geweest, hij was zelfs een tijdje iets te dik wat maakte dat wij de toevoer wat hebben afgeknepen maar juist die dag had hij een hele lange wandeling gemaakt en verkoos hij een slaapje boven de maaltijd. Die blijft voor hem de hele dag wel staan dus dat kan ook op een later moment. Wij vonden het wat een voorbarige conclusie van de dame. Maar...... wat leuk was ...... ze bood ons een proefverpakking van het nieuwe voer aan. Ik had wel interesse en ik wilde graag zien hoe dat nieuwe voer was samengesteld. Ze zou het brengen.....
Echter ook zij verzeilde bij onze buren alwaar de spiritualiën rijkelijk vloeiden. Blijkbaar is haar aanbod van die dag weggespoeld, de proefzak hebben we niet mogen ontvangen. Aan het einde van de middag moest er zelfs een persoon laveloos worden afgevoerd, hij kon niet meer lopen. Ik vond het onderhand al de spuigaten uitlopen want hoe meer drank hoe meer geluid. 's Avonds ging het hele gezelschap aan het water barbecuen en daarmee keerde voor ons de rust enigszins terug. Toen dachten we nog dat alles morgen wel beter zou worden.
Zondag ochtend zaten Gerrit en ik aan het ontbijt. Ik geef toe....het was niet super vroeg in de ochtend maar het was nog wel ruimschoots ochtend. Het was alweer een drukte van belang bij onze buren en warempel men liep alweer met blikjes bier in de hand. Wij wisten onderhand wel hoe de dag van vandaag bij hen zou verlopen. Ondertussen waren er nog een aantal campers op de camping aangekomen zodat deze nu echt overvol was. Gerrit en ik verlangden naar onze prachtige verzorgde en rustige tuin waarin we zo heerlijk verstillend kunnen zitten. En wij niet alleen, Gösta en Arvid ook. Wij hebben onze spullen ingepakt en zijn vertrokken. Borgvik is heel mooi maar we gaan er niet weer staan op een nationale feestdag.
Op de terugweg hebben we een ommetje gereden over Värmlandsnäs. Dat is een schiereiland in het Vänern. Een groot landbouwgebied daar met grote boerderijen.
En ook met prachtige weggetjes met leuke huisjes er aan.
Eén van die huisjes had een tuin vol Rododendrons en dat was één grote kleurenpracht.
Helemaal op de punt van het schiereiland ligt Ekenäs. Daar is een camping, een
haven en een restaurant. Ziet er echt gezellig uit. Wil je van de camping gebruik maken dan is het raadzaam om vooraf te reserveren anders rijd je zomaar 40 km voor niks want het is een gewilde plek.
Iets voor acht uur 's avonds waren we zondag weer thuis. Heerlijk! We zijn op onze altan gaan zitten om te genieten van de ondergaande zon. Wat een weekend!
Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten