Wij willen het hele jaar wel zomer!

Wij willen het hele jaar wel zomer! Op een dag als vandaag is het zo heerlijk, alle deuren open en zo in en uit lopen. De honden liggen af en toe even in het zonnetje maar meestal zoeken ze een koel plekje in de schaduw. 

Wij hebben vandaag gepoetst. Vier uur lang met twee pauzes. Gisteren ook al maar toen op de bovenverdieping, vandaag begane grond. Ik ben blij dat het klaar is. Ik doe het wel en kan het goed (al zeg ik het zelf) maar het is niet mijn hobby. Nu het allemaal klaar is voel ik me als een koningin in mijn eigen huis, dat dan wel weer en het hele huis ruikt naar groene zeep, heerlijk.

Na het avondeten hebben we de laatste bakken hout leeg gemaak en gestapeld in en voor ons houthok. Nog net voor Midsommar het hout in de schuur. Dan heeft het nog genoeg tijd om te drogen. na de laatste bak de rommel nog even aangeharkt en opgeruimd en klaar is Kees. Nu kunnen we Kjell een seintje geven dat hij zijn bakken weer kan komen ophalen.

de laatste

en klaar is Kees!

Ja en daar doe je het voor natuurlijk. Fijn zo'n houthok vol hout. Klaar voor de winter. Net zoals vroeger. Wij woonden vroeger in een jaren dertig huis en dat huis had een kleine kelder. Zo aan het einde van de zomer  of in de herfst dat weet ik niet meer precies, kocht mijn moeder dan 12 mud aardappelen (Borgers en Doré's). Mooie kruimige aardappelen. Wij waren met z'n vijven in ons gezin. Kun je je voorstellen wat een aardappelen erdoor gingen bij ons. Ik hielp mijn moeder wel om de aardappelen in de kelder te tillen. De vorst mocht er niet in komen want dan kreeg je zoete aardappelen die ook nog eens zacht waren. In die kelder stonden ook wel ingemaakte groenten in weckflessen en vooral ook veel rozenbottel jam. Die rozenbottels die plukten wij, emmers vol, herinner ik me nog. Wat een werk heeft mijn moeder daarvan gehad. Zo'n volle kelder dat vond ik altijd prachtig, het gaf je  een veilig gevoel, zo van we hebben voorraad voor de winter. Datzelfde gevoel heb ik nu ook bij het houthok. 

Voordat we overigens deze volle werkdag begonnen gingen we natuurlijk eerst wandelen. Deze keer alleen met Gösta omdat Arvid gisteren in zijn mandje lag te piepen vanwege een pijnlijke poot. Hij denkt nog steeds dat hij achter Gösta aan moet jakkeren, onze racemachine, en Gösta vindt dat ook heel leuk maar Arvid moet dat vaak bekopen met een dag of twee rust houden in de mand. Gelukkig gaat het vandaag weer wat beter. Maar wat ik wilde vertellen is iets anders. Onze wandeling door het Vångdalen voert ons langs een oude boerderij. Lang stond deze leeg en werd alleen het huis bewoond. Sinds dit jaar is er echter een soort van paardenstalling in de boerderij gehuisvest. Het land eromheen is afgezet met palen en schrikdraad en er lopen nu een stuk of zes paarden, variërend in grote. Zo is er ook een heel kleine pony en laat die nu een veulentje hebben gekregen! We vonden hem al zo dik maar hadden er geen erg in gehad dat het beestje drachtig was. De hele tijd bleef hij bij zijn veulentje staan en wel zo dat het kleine beestje in de schaduw van zijn moeder kon liggen.

Het is voor ons een welbestede dag geweest. 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons beiden en wordt vervolgd.....