Wat doet dat reetje daar toch

 Gisteren was het maandag, in NL  pinkstermaandag en in Zweden 'nationaldag' waarvoor de tweede pinksterdag is ingeleverd. Ik moest weer opzoeken wat er precies wordt gevierd op de nationaldag. Wiki zegt hierover: 

''Sveriges nationaldag firas sedan 1893 till åminnelse av Gustav Vasas val till kung 1523 och av 1809 års regeringsform. Den blev officiellt Sveriges nationaldag 1983. Innan dess kallades den för svenska flaggans dag.''

Hier staat dat dat national dag wordt gevierd sedert 1893, ter herinnering aan Gustav Vasas kroning in 1523. Eveneens voor het vieren van de democratische regeringsvorm (sinds 1809). Voorheen was de naam van deze dag 'svenska flaggansdag' maar in 1983 werd het nationaldag. Zo nu heb ik het zelf ook weer even scherp voor de geest.

Wij gingen naar Karlsborg alwaar een grote markt was georganiseerd in de vesting. De vesting is een stadsdeel van Karlsborg en uitermate geschikt voor dit soort festiviteiten. Het was er een gezellige drukte. Wij hadden Gösta meegenomen, eigenlijk gewoon voor een wandeling maar nu er toch een markt was konden we gelijk weer even van de gelegenheid gebruik maken om met hem te trainen in drukke omgevingen. In tegenstelling tot vorige week op de markt in Hjo, deed hij het deze keer prima. Soms even een beetje een reactie op een op ons toelopende hond maar hij was goed corrigeerbaar. Ik was best wel een beetje trots op hem. 

De rest van de dag hebben we niet echt veel gedaan, het was onderhand ook alweer vier uur geweest toen we weer thuiskwamen.

Vanochtend vroeg zaten Fredrik en Suzanne al bij ons aan tafel voor een kopje koffie. Dat was geen verrassing, we wisten het, 't was afgesproken. Ze kwamen hun Sevs brengen. Die komt een weekje bij ons logeren. F en S hebben vakantie en spenderen een week op een festival. Dit festival daarvoor hadden ze twee jaar geleden al kaarten gekocht en nu kon het pas doorgaan. Het is een Rock festival met grote namen waaronder Nightwish met de Nederlandse zangeres Floor Jansen en ook Guns n' Roses en nog vele anderen want het festival duurt vier dagen. Ik hoop dat ze het er erg naar de zin hebben. Ondertussen passen wij heel goed op Sevs. Onze keukenvloer bestaat nu uit hondenmanden :-)

Wij zijn deze dag begonnen met een extra lange wandeling. De boer is namelijk de weide achter ons huis aan het maaien en we dachten dat het handig zou zijn wanneer het klaar was als we thuis zouden komen na de wandeling. Dat was idd het geval. het gras ligt mooi op rijen en het kan weer aangroeien voor de volgende snee. Er is echter één dingetje. Nu het grasland is gemaaid loopt er steeds een ree te zoeken. Al een keer of vijf lijkt hij alle rijen gras af te zoeken naar iets. Het is een verdrietig gezicht, tenminste de gedachte die ik erbij heb stemt me verdrietig. Zou de ree misschien een kalfje in het gras hebben gehad of misschien wel meerdere. Dan zal dat kalfje of die kalfjes het maaien niet hebben overleefd. De boer heeft namelijk een enorme tracker waarmee hij wel zes meter in één keer kan maaien. Hij zal niet alles zien wat er in het land ligt. Ik heb ook even een foto van het reetje genomen. Ik las dat wanneer een ree kalfjes krijgt ze deze niet op een plaats heeft maar uit veiligheidsoverwegingen op meerdere plaatsen. Een paar keer per dag gaat ze al haar kalfjes langs om te voeden. Die kalfjes drukken zich neer op de grond bij naderend gevaar. je moet er toch niet aan denken dat er dan zo'n maaimachine op je af komt....brrr.

Kijk zo zoekt zij de rijen af!

Maar ja het leven gaat door en wij zijn in de tuin aan het werk gegaan. Onderhand wordt het hier al aardig netjes. Na één week moesten we nodig weer grasmaaien. Gerrit op de tracker en ik met de handmaaier (ook met een motor). Toen ik bij de greppels voor ons huis aan het maaien was bedacht ik dat het handig zou zijn wanneer ik de bladeren eruit zou harken. Dat heb ik gedaan, het was nog een heel werk en mijn schouders protesteren nu ook een beetje maar het ziet er veel beter uit. Nu kan het gras in de greppels groeien en kan ik er veel beter bij om te maaien.

Zo op de foto lijkt het net of ligt de greppel nog steeds vol met bladeren maar dat is niet het geval. Echter de begroeiing onder de bladeren is verstikt en ziet er nu wat bruin uit. Volgende week is het wel groen denk ik.

Ik moest ook nog even het wasgoed aan de lijn knijperen, (iets wat beter niet had gekund want er is een intense bui overheen gegaan) en daarbij viel mijn oog op onze aangeplante Seringenhaag. Die zit dit jaar echt vol bloemen, het is een prachtig gezicht. De haag is enorm gegroeid en geeft ook al een mooie afscheiding met de buren. De buren zijn overigens prima hoor daar hoeven we geen afscheiding voor, alleen de vergaarde oude auto's van de buurman vinden wij net ietsje minder en daarom staan die nu achter de haag.

Ik denk dat we de haag dit jaar na de bloei al een beetje bij moeten snoeien.

Toen ons grasmaaien en het bewerken van de greppel klaar was zijn we na de koffie verder gegaan met het schoonmaken van onze oprit. Gerrit heeft met het mesje het onkruid eruit gepulkt en ik heb de verdroogde bloemen uit de beuken en de vrijgekomen zaden aangeharkt. Die beuken daar hebben we drie keer per jaar een workout aan. Eerste keer met de bloemen/zaden, tweede keer met de beukenootjes en de derde keer met de bladeren. Die beuken die houden ons prima in conditie! 

Net toen wij het laatste sprietje en het laatste bloemetje en het laatste zaadje in de kruiwagen hadden gestort begon het te plenzen. Heerlijk, wij klaar en fris water voor 'alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit!'

Het was heerlijk buiten vandaag! 

Meer was het niet, ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en.....

Wordt vervolgd.....