zaterdag 23 oktober 2021

Een avontuur in het bos

Twee dagen op een rij hebben we ontzettend mooi herfstweer. Blauwe luchten en niet al te veel wind. De eerste dag, vrijdag, hebben we 10 kilometer gewandeld in Tiveden. Heerlijk! De Muppets hebben we deze keer thuisgelaten. Fynn was ziek (inmiddels ook weer beter geworden), en Arvid heeft een pijnlijke poot. Gösta blaakt van energie en tijdens de wandeling heb ik hem aan de lange lijn gezet. Hij vond het heerlijk.
Hieronder een aantal foto's van een prachtige wandeltocht.





Ik heb nu natuurlijk ook de app van het geocaching op mijn telefoon dus na de wandeling konden we het niet laten om ook nog drie caches op te sporen in de omgeving van de wandeling. Het stelt overigens helemaal niets voor hoor. Het is gewoon leuk om die dingen te vinden met behulp van GPS. Na het vinden schrijf je je naam op het papiertje dat in de caches zit en klaar is Kees. Na het vinden kun je je vondst melden en ik doe hier dan ook even een foto bij van de omgeving van de vondst. Natuurlijk niet van de plek zelf, dat zou het voor anderen wel heel gemakkelijk maken.



Vandaag, zaterdag, wederom een prachtige dag. Nu geen vertier maar aan het werk in onze tuin. Die moeten we nog winterklaar maken, iets waar we laat mee zijn en dat heeft te maken met Gerrit zijn rug. Dat gaat langzaamaan iets beter en vandaag dacht hij wel te kunnen bladharken en grasmaaien, ik heb het opscheppen van de bladeren deze keer gedaan omdat je daarbij vaak moet bukken. De achtertuin hebben we nu helemaal klaar. Bijna al het blad van de Esdoorns is gevallen en het gras hebben we nu voor de laatste keer dit jaar gemaaid. Ik heb ook nog de moestuin deels schoongemaakt, later moet ik hierin nog een uurtje werken en dan is dit klaar. Laat de winter nu maar komen. Gerrit heeft ook het gras aan de zijkant van het huis nog gemaaid, voor moet nu nog en dat doen we een andere keer. Daar moeten de beuken eerst het blad loslaten.

zomaar een foto van een willekeurige eland in Zweden

Wat ik bijna vergeet te beschrijven is een spannende gebeurtenis vanochtend bij het wandelen. We hadden besloten om door het bos voor ons huis te gaan wandelen. In dat bos is een soort van verlicht spoor voor wanneer er veel sneeuw licht, dan kun je er langlaufen. Nu ligt er geen sneeuw en dan is het een leuke wandeling die naar een uitzichtpunt gaat. Het plan was om daar vanochtend naartoe te lopen. Zo ongeveer halverwege, ik liep voorop, hoorde ik gekraak van takjes. Gösta was gelijk gespitst en ik ook. Wat was dat.... even later hoorde Gerrit het ook. Hij zei nog, 'dat is geen vogeltje!'. Ik keek om me heen om te ontdekken wat voor beest er bij ons in de buurt was en keek zo recht in de ogen van een grote eland. Die stond in de struiken naar ons te loeren, misschien op 10 meter afstand. Eerder deze week hadden we al een grote stier in een weiland zien staan en ik had de indruk dat dit hetzelfde beest was. Ik schrok me een hoedje. Elanden hebben het niet op honden staan omdat die op wolven lijken. Wolven vallen elanden aan. Onze hertenjager wilde alle kanten uitspringen maar ik had hem gelukkig bijtijds strak aan de lijn gedaan zodat hij geen kant uit kon. Omdat de eland bleef staan kijken zei ik tegen Gerrit dat we meteen maar rechtsomkeert moesten maken. Ik had het niet op die eland staan en wilde voorkomen dat Gösta onhoudbaar tekeer zou gaan. Elanden zijn geen gevaarlijke dieren maar in de bronstijd zijn de stieren niet te vertrouwen en kunnen ze mensen aanvallen. Bovendien is het de tijd van de jacht en wat je niet weet is of zo'n beest ook opgejaagd is. Een poosje liep hij ook nog met ons mee toen we op de terugweg waren. Ik hoorde het en Gösta ook. Ik kan je wel vertellen dat ik opgelucht was dat we weer bij de ingang van het bospad aankwamen. De rest van de wandeling hebben we door het dorp gemaakt, wel zo veilig. Elanden tegenkomen is altijd bijzonder maar binnen een straal van 10 meter is voor mij net iets te dichtbij.

Na dit avontuur en na het werken in de tuin hebben we rond vijf uur allen even gezellig in de keuken gezeten. Even bijkomen van een dag hard werken en een dag met een avontuur.


We wensen jullie allen een fijn weekend toe en wordt vervolgd.....

 

2 opmerkingen:

  1. Mooie foto's mem. It is al echt herfst bij jim. Wer ik no sa nijsgjirrich nei bin, wat sit er eigenlijk yn dy caches die jim opspoare?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jaaaaa....wat sit der no yn he. Wol net safolle Femke. De measte caches der sit allinich in brifke yn wer as je je namme op ynfolle kinne. Myn namme is'VulpenInkt'. Dus as je der ien fine dan kin je dat melde op de app en dan skriuw je ek je namme op it papierke dat der yn sit. Dan klopt de boekhalding wer :-). it giet us ek net sa om die caches mar meer om it finen fan nije paden.

      Verwijderen