Een 'förlåtelse'

Wel, dat een nieuw leven bijzonder is dat merkte ik aan alle reacties op faceboek/blog/telefoon. Dank iedereen voor de felicitaties en reacties in welke vorm dan ook  op het blijde nieuws in mijn vorige blog.

En ondertussen gaat het leven gewoon zijn gangetje, ook bij ons in Undenäs. 

Onze aanhanger zou eigenlijk deze maand voor de keuring moeten. Gerrit heeft hem eerst helemaal nagekeken, de lagers gesmeerd en hij had nog een reparatieklusje aan de verlichting die niet goed functioneerde. Daarvoor hebben we gisteren een reisje naar de Biltema in Skövde gemaakt, het regende de hele dag zodat ik niet verder kon met mijn schilderklusje. Overigens vertrokken we nog een beetje in de stress. Gisteren (dinsdag) zou namelijk de levering plaatsvinden van de bestelde stoelen voor de spa. Levering tussen 10.00 uur en 14.00 uur stond er in de SMS. Om 15.00 uur was er nog niets geleverd en probeerden we het informatienummer te bellen. Daar troffen we 11 wachtenden in de wachtrij. Dat hebben we maar opgegeven om vervolgens te vertrekken. Je hoort wel vaker dat het niet lekker loopt met de leveringen. Daar hebben wij tot gisteren nog geen last van gehad. Leuk is het niet want je staat de hele dag in de wachtstand. Vandaag lukte het bellen wel en kregen we te horen dat de levering donderdag zal zijn. We zullen zien.

Vandaag hebben we weer prachtig zomerweer. Gerrit heeft het nieuwe achterlicht gemonteerd en de bedrading verbeterd en de verbindingen van de stroomdraden in de isolatietape gezet. Volgens hem is de aanhanger zo helemaal picobello. Verheugd probeerde hij een afspraak in te boeken bij het keuringsstation in Mariestad, dat wilde prima maar daar werd aangegeven dat aanhangers die in juli en augustus gekeurd moeten worden nu pas in februari hoeven te komen. Maar goed de aanhanger is er klaar voor en we wachten februari geduldig af. 

Hij staat klaar voor de keuring

De rest van de dag heeft hij mij geholpen met de ramen van de erker. De middelste twee moesten nog gekrabd, geschuurd en gekit en ik moest het kozijn nog in de plamuur zetten om het daarna verder af te schuren. Dit kozijn valt me zwaar, ik vind het een hele klus krabben en dat is vermoeiend werk.

De buitenkant van de kozijnen is nu klaar

de ramen liggen in het avondzonnetje te drogen

Zelf een raam gesneuveld en het er zelf ook weer ingezet

Nu is alles zover dat het morgen afgelakt kan worden, en dat is dan weer het leukere werk. Morgen zal het weer mooi weer worden geloof ik dus dat komt mooi uit. Dan heb ik voor het weekend dit klusje geklaard. Ik moet overigens wel weer opnieuw de kamers schoonmaken want het schuurstof zit overal. Het lukt maar niet om ze langer dan een week netjes te houden:-) 

Gisterochtend hadden we nog een akkefietje met onze honden. Gerrit en ik zouden een ontspannen ochtendwandeling maken, een rondje om de kerk deze keer. We liepen heerlijk, want de weg loopt daar wat naar beneden, ik voorop en Gerrit met de muppets (Arvid en Fynn) achter mij aan. Toen we bijna bij de kruising met de hoofdweg waren zag ik midden op de weg een poes zitten. Ik zeg nog voorzichtig zodat Fynn het niet hoort, 'Er zit er eentje op de weg', en ik probeer Gösta wat af te leiden, toen ik Fynn al hoorde kermen en Gösta daardoor alle kanten opvliegt behalve die waar ik naartoe wil. We zijn dit van Fynn gewend, hij kan niet tegen katten, gaat helemaal door het lint wanneer hij er eentje ziet. Gerrit probeerde hem te kalmeren maar op een schaal van 0 tot 10 die onrust meet, scoorde Fynn op dat moment wel 12! Plotseling trekt hij zijn kop uit de riem. Dat heeft hij nog nooit eerder gedaan. Die riem zit wat losjes omdat hij wat is afgevallen. Hij vliegt in één streep op de kat af die vervolgens ook de sprint erin zet op weg naar de eerstvolgende boom. Die boom is aan de andere kant van de hoofdweg. Een weg waar auto's 70 km/u mogen rijden. Gelukkig is die weg niet heel druk maar af en toe rijdt er toch een auto. Wij hielden ons hart vast. De kat zat hoog en droog in de boom te bibberen en Fynn vloog nog steeds alle kanten uit bij mensen in de tuin. Die mensen waren ook nog buiten dus bij hen maakten we even een goede beurt. Toen het Fynn duidelijk werd dat hij de kat niet zou vangen kwam hij weer bij ons terug en kon Gerrit hem weer aanlijnen. Ondertussen zat Gerrit op die zelfde schaal ook wel op 8. Gerrit heeft het rondje kerk nog uitgelopen, ik ben met Gösta rechtsomkeert gegaan, zo kon die ook weer wat kalmeren.

's Avonds is de rust teruggekeerd en zitten we lekker ontspannen op de bank een beetje te surfen.  Dan leest Gerrit op het Undenäs FB forum dat er iemand een kat kwijt is, iemand anders reageert dan weer dat er bij hen een kat in de boom zit omdat die werd opgejaagd door een Greyhound. Wel.. nu is het een Whippet maar heel het dorp en verre omgeving weet dat wij windhonden hebben, dus dat ging over ons.

Ik heb er even over nagedacht en besloot toen een reactie te geven en heb ook naar het welzijn van de kat geïnformeerd. Die maakt het gelukkig weer goed. Mijn 'förlåtelse' werd op prijs gesteld gelukkig.  Ik heb ook maar even verteld dat Fynn geen tanden meer heeft en hij de kat niets kan doen maar of dit indruk maakte weet ik niet. We kunnen ons gezicht gelukkig weer tonen. Ik geloof dat we met Fynn maar eens naar de hondenpsychiater moeten gaan. Wellicht heeft die een maniertje om van de kattenhaat af te komen.

Daar ligt ie dan in het mandje, zonder tanden aan een grote kluif te kluiven....

Wel ik dacht van 'ik schrijf even een blogje', maar het is nog een heel epistel geworden. Succes met lezen.

Is het geen plaatje....

 

Wordt vervolgd.....