Ook deze Corona dag zijn we goed doorgekomen

Gisterochtend ging Gerrit al bijtijds naar de keuken om zich te ontfermen over de muis. Het was geloof ik vijf uur in de ochtend. Tot zijn grote verwondering was de muis met muizenval en al verdwenen.  Nergens te vinden. In het vroege ochtenduur heeft hij nog een blik geworpen in de verschillende bakjes die er in het kastje staan, maar die blik bracht hem geen muis. Verbijsterd is hij toen maar weer gaan slapen.

Toen ik wakker werd, dit was een aantal uren later, was mijn eerste opmerking die van een bezoek aan het keukenkastje. 'De muis is verdwenen met val!', antwoordde Gerrit. Ik kon het niet geloven. Waar moet die muis dan wel met val en al naar toe zijn gegaan. Met die val kan hij niet door de kleine openingen bij de afvoer, zijn entre naar het kastje. 

Na het douchen en aankleden ging ik naar beneden en lag de muis al op het deksel van de kliko. Hij heeft de kaas niet eens op kunnen opeten, die zat nog op de val. Hij lag in het bakje van de schoonmaakmiddelen, tussen de flessen. Ik vind het wel heel erg hoor zo een muis aan zijn einde brengen maar een muis in de keuken dat vind ik echt vies. In de keuken en zeker het aanrecht daar doe je van alles wat met eten te maken heeft. Wie weet wat voor ziektekiemen zo'n muis met zich meedraagt. Hij moet gewoon niet in onze keuken komen. Maar effin...we hebben het kastje helemaal schoongemaakt evenals de bakken die erin staan, het afwas teiltje omgespoeld met kokend water en zeep en zo was het allemaal weer aan kant gelukkig. Wat schetst nu onze verbazing, zijn we vanochtend de ontbijtspullen aan het beredderen en zien we in het keukenkastje opnieuw een slagveld, was er wederom een muis op bezoek geweest. Dat was balen! We hebben eerst de deurtjes van het kastje maar weer gesloten en zijn gaan ontbijten. 

Na het ontbijt zijn we op onderzoek uitgegaan, dat hadden we eerder ook al gedaan maar toen blijkbaar niet grondig genoeg. Nu ontdekten we onder de keuken in de ruimte achter de plint aan de kant van de buitenmuur een kleine kier. Die hebben we volgestopt met staalwol. Dat heeft Foppe, van Lia onze buren in de Westereen, mij eens verteld, dat muizen zich overal doorheen kunnen vreten behalve door metalen schuursponsjes. Ik schrijf overigens wel dapper 'we' maar deze klus heeft Gerrit uitgevoerd, ik hoefde slechts mijn telefoonzaklamp te laten schijnen. Tijdens het volstoppen van de kier ontdekte Gerrit ook nog een klein muizengaatje. Daarop hebben we  over de kier met staalwol en het muizengaatje, ook nog een paar plankjes gemonteerd. We zijn voor de grondige oplossing gegaan in de hoop geen muizen meer met de muizenval te hoeven vangen.

De diagnostische fase

Het recept....de kier gevuld met staalwol

In de hoek het muizengaatje

De latjes in de diverse hoekjes

 Nu maar hopen dat het muizenprobleem voorgoed is opgelost.
Het was inmiddels al half twee geworden en we zijn eerst maar even met de woefen gaan wandelen.
Het gesprekje dat we hadden tijdens de wandeling ging erover dat dit Corona gedoe wel eens tot een heel andere visie op leven en werk zou kunnen leiden. Zelf merk ik nu al, nu we gelukkig nog goed gezond zijn, dat ik er heel rustig van word. Je hebt immers geen haast meer, je hoeft niets omdat je niet zoveel kunt. Wanneer je je dag maar een beetje goed doorkomt dat is op dit moment het belangrijkste. Zo konden we nu lekker de tijd nemen voor de muis en hiermee een paar uurtjes bezig zijn en tegelijk van alles schoonmaken etc. Terwijl we hier geen ticket voor hadden. Wat maakt het uit! Misschien leidt Corona er wel toe dat de maatschappij wat gaat onthaasten. Maar misschien leidt Corona ook wel tot een geheel andere attitude ten aanzien van werk zoals meer gebruik maken van digitale mogelijkheden bij thuiswerken en thuis naar schoolgaan zodat er veel minder woon-werk verkeer nodig is. Misschien leidt Corona wel tot minder luchtvervuiling.... Een crisis leidt namelijk altijd tot een verandering! Al filosoferend over dit onderwerk hadden we onze wandeling zomaar gelopen.

's Middags zijn we ook nog even naar Karlsborg gereden om een vloerplank te kopen. In de winkel was verder niemand, behalve de verkoper dan, dus veel risico liepen we daar niet. Gerrit vond dat we na dit bezoekje onze handen niet hoefden af te vegen met zo'n speciaal doekje. Ik vond van wel! We zijn ook nog naar de supermarkt gegaan voor een paar kleine dingetjes. We hebben ons erover verwonderd dat mensen gewoon bij elkaar staan te praten zonder de anderhalve meter in acht te nemen. Ik zou zeggen, wil je praten ga dan naar buiten en op twee meter van elkaar af staan. Maar nee, men stond in de winkel en naast elkaar, je ziet de sputters bijna heen en weer vliegen tijdens het praten. Ook bij de kassa, schouder aan schouder en dicht bij de caissière die hier nog niet achter een glazen scherm zit en geen handschoenen draagt.  En dit terwijl we ook hier in Zweden goede adviezen krijgen over wat te doen en wat te laten. Men lijkt nog niet goed te beseffen dat de besmetting straks heel hard kan gaan en we daarom met z'n allen goed ons best moeten doen om met dit steeds snellere beloop onder de lijn van IC zorgcapaciteit te blijven. Afstand nemen, sociale contacten beperken is zorg dragen voor elkaar. Waarom doet men dat hier niet vraag ik me dan af.

Op de terugweg zijn we even over Mölltorp gereden en we zagen dat ondanks alle commotie de Kraanvogels hun bekende stekken weer hebben ingenomen.  Je hoort ze momenteel overal.

 De stofzuiger liet het afweten. Hij is nog niet eens zo oud en kostte destijd genoeg dus zomaar wegdoen dat wilden we eigenlijk niet. Het aan en uit knopje werkte niet meer. Gerrit heeft hem vanavond maar eens op de keukentafel gezet. Op Youtube had ik gevonden dat je met een kleine schroevendraaier het aan en uit knopje eraf kunt wippen. Dan kom je bij het aan en uit mechaniekje uit.

Kijk...daar bij de schroevendraaierpunt daar zit een omhoogstaand pennetje op een plastic voetje en als je goed kijkt dan kun je zien dat het voetje is afgebroken. Hierdoor drukt het pennetje niet meer op het plaatje van de echte schakelaar, die zie je weer bij de punt van de schroevendraaier.

Gerrit heeft het plaatje gelijmd en er een blokje hout als steun onder aangebracht. Nu doet hij het weer perfect.

Wel zo hebben wij deze Corona dag weer op een goede manier voorbij gekregen. Maar eens kijken wat de dag van morgen ons brengt.

Wordt vervolgd...

P.S. Ik vergeet nog te benoemen dat VOLVO zijn fabrieken tijdelijk sluit. Dit treft 45.000 mensen die nu naar huis zijn gestuurd. Het personeel krijgt iets meer dan 90 procent van het loon.