Het was in 1998 dat mijn moeder drie weken met ons mee is geweest voor een rondreis door Zweden. Zij was toen al 16 jaar alleen. In de jaren daarvoor trok zij samen met mijn vader in de zomer, maanden lang door Zweden. Dat is voor haar een heel mooie tijd geweest. Dit was ondermeer één van de redenen dat wij haar mee hadden gevraagd. Tijdens die vakantiereis zijn we ook met haar in Röros geweest. Destijds hebben we vooral de museum omgeving bezocht. Gisteren waren we er weer. Nu in de winter.
Röros is een kleine stad in Noorwegen die sinds 1980 op de lijst van Werelderfgoed van de Unesco staat. Reden is dat er in het stadje nog veel erg oude huizen staan die een goed beeld geven van hoe hier door de eeuwen heen is geleefd en gewerkt in dit oude mijnbouw stadje. Omstreeks 1665 werd er een kopermijn geopend waardoor er uit alle windstreken mijnwerkers kwamen wonen om zeer zwaar werk in de mijn en de gieterijen te verrichten. Nog voor de tweede WO werd die mijn gesloten. Röros is met 628 meter boven zeeniveau de hoogst gelegen stad in Noorwegen. Een deel van de stad is opgetrokken uit uitsluitend houten huizen.
 |
| Prachtig zo'n venster met die mooie gordijntjes. |
 |
| het kerkje midden in het centrum van de stad |
 |
| Prachtige entree. |
Het was glibberig in Röros. Een van de hoofdstraten loopt omhoog richting kerk en we hadden grote moeite om naar boven te lopen.
Deze keer hebben we door het stadscentrum gewandeld, waarin een keur aan kleine winkeltjes, met een aanbod dat zich vooral richt op toerisme. Het is een leuk en levendig centrum.
Met een gure wind was het er koud en we moesten tweemaal even opwarmen in het winkelcentrum waar we ook even koffiedronken. Ook hier komen we overigens Corona tegen. Bij start en aan het einde van het buffet staat een pomp om je handen te ontsmetten. Nu is Corona geen bacterie dus hoeveel zin dit heeft dat weet ik niet.
 |
| het mijngebied |
We waren nog net op tijd met ons bezoekje aan Noorwegen, gisteren is er een inreisverbod ingesteld, waar we overigens niet veel van hebben gemerkt. Wij konden nog zonder problemen in- en uitrijden.
Door de hoge sneeuwwallen zijn we weer teruggereden naar ons huisje in Tännäs, een klein dorpje gelegen in Härjedalen in het grensgebied met Noorwegen. In deze omgeving zijn veel wintersport activiteiten te beoefenen. Er zijn hier diverse skigebieden.
Hier hebben we nog hartje winter, een bijzondere ervaring in een jaar waarin de winter bij ons toch wat ontbrak.
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten