je kunt het kaartje uittrekken waardoor het gedetailleerder wordt, wij zaten ten noorden van Pollença.
Na Fornalutx reden we door naar Sóller. Daar kwamen we vooral vanwege de kerk. Die kerk is ontworpen door een leerling van Gaudi (je weet mss wel van de kathedraal in Barcelona). Wel we hoefden maar één blik te werpen en zagen de overeenkomsten.
Nu het kerkbezoek uitviel hadden we tijd voor iets anders. Al de hele week hadden Greetje en ik tegen elkaar gezegd dat het ons zo leuk zo lijken om een echt oud Mallorcaans huis te bezichtigen. Die kans deed zich voor omdat in het stadje Sóller een museum is voor moderne kunsten, gehuisvest in zo'n huis. Het was echt schitterend dit dubbele museum (zo hebben wij het maar genoemd).
Na de grotten, het bezoeken van het stadje Alcudia en de autoloze dag met een bezoek aan het strandje vlak bij ons verblijf gingen we dan op de donderdag weer een uitstapje maken. Deze keer gingen we naar de westkant van het eiland en wel naar Valldemossa.
Valldemossa is één van de prachtigste plaatsjes op het eiland en het ligt heel mooi ingebed in het Serra de Tramuntana, een bergketen op het eiland (een waar fietsers paradijs). Nog voordat Mallorca een geliefde vakantiebestemming werd voor velen werd het eens bezocht door Frédéric Chopin en zijn geliefde George Sand. Zij brachten, samen met de kinderen van George Sand (pseudoniem voor Aurore Amantine Dupin Dudevant) een aantal wintermaanden door in Valdemossa. De plek waar ze destijds verbleven, een cel in een klooster, is thans een toeristische trekpleister. Destijds (1838-1839) was het voor het paar een soort van toevluchtsoord waar ze hadden gehoopt op productieve maanden wat betreft het schrijven (Sand) en het componeren (Chopin). Ze zochten een toevlucht omdat hun relatie een soort van rel was geworden. Sand was een vrouw uit aristocratische kringen en was als moeder van twee kinderen gescheiden van haar man en had succesvol het voogdij over de kinderen gewonnen. De rust waarop ze hadden gehoopt werd op Mallorca niet direct door hen gevonden. Al snel ontstonden er roddels in het stadje Valldemossa over hun ongetrouwd samenwonen in een kloostercel nog wel! Bovendien leed Chopin aan een ernstige TBC en was de betreffende winter ook nog eens erg koud en nat. Het had voor hen wat beter gemogen. Over hun verblijf daar is later veel bekend geworden omdat het minutieus door Sand is beschreven in haar boek 'Een winter op Mallorca'. Vandaag de dag zijn de roddels verdwenen en rest er de trots over hun verblijf aldaar. Er is zelfs een klein museum ingericht waarin o.a. de piano waarop Chopin toentertijd zijn composities maakte.
De rest van het plaatsje is ook zeer de moeite waard met nauwe straatjes met mooie huizen en kleine winkeltjes en terrasjes waarop je heerlijk kunt zitten en genieten van de reuring en de heerlijke mediterrane atmosfeer.
Geïnspireerd door de schoonheid van Valldemossa reden we op de zaterdag wederom naar de westkant van het eiland. Deze keer niet via de hoofdweg maar door de bergen. Een route waar we geen spijt van kregen, het was bijzonder mooi. Ons doel was Sollér. Eenmaal onderweg besloten we ook het dorpje Fornalutx nog te ontdekken, iets waar we geen spijt van kregen. Fornalutx is uitgeroepen tot het mooiste dorp van Spanje. Gelukkig vonden wij er een parkeerplaats, iets wat niet zo gemakkelijk is, zodat we een wandeling konden maken. Het ene straatje is er nog mooier dan het andere.
hieronder een aantal foto's.....
onderweg door de bergen weer vele fietsers 7% klim
Dit klooster in Lluc is het religieuze centrum van Mallorca, wij brachten er een bezoek omdat er een kinderkerkkoor zou zingen. Toen we er aankwamen bleek er een doopdienst te zijn. De kinderen hadden herfstvakantie.
de kloosterkerk
het kinderkoor dat genoot van een vakantie
En dan nu Fornalutx..
Heel nieuwsgierig waren we ook naar de binnenkant. Helaas, er was net een trouwdienst gaande. We smaakten dan wel weer het genoegen tot het zien van de bruid en bruidegom en hun families. We hopen dat ze samen een goede en gelukkige toekomst tegemoet gaan.
Kijk eens die vloer....
Het verhaal gaat dat in de 18e eeuw een aantal jaren achter elkaar de sinaasappel- en olijf oogsten van de boeren mislukten. Dat dreef sommige boeren ertoe hun geluk elders te beproeven. Elders betekende soms ook op andere plekken in de wereld. Dat mislukte natuurlijk vaak maar soms lukte het ook wel! Die boeren keerden veel later terug naar hun geboortegrond om daar op een plek waar zij zich thuis voelden, een mooi huis te bouwen om hier met hun familie de rest van hun leven door te brengen. Zo'n huis moest natuurlijk hun welvaart tonen. Het huis waar het museum voor moderne kunsten in is gevestigd is zo'n toonbeeld van welvaart. Je verwacht echt niet dat achter zo'n voordeur in een smal straatje zo'n prachtig huis schuil gaat.
De volgende stop op de route van die dag (een route met een vol programma) was Port de Sóller. Daar hebben we heerlijk Tappas gegeten met uitzicht op zee en op een mooie antieke trein die we speciaal voor Julian, die erg van treinen houdt, op de foto hebben gezet.
Langs de hoofdweg zijn we 's avonds weer terug naar ons huisje gereden. Het was een intensieve maar heel mooie dag!
Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten