Mandemarke

Mandemarke! Zo kom je aanlopen bij het hele kleine dorpje Mandemarke. De naam heeft al iets lieflijks. De weg door het bos met de vele afslagen zonder markering konden we gelukkig weer in één keer vinden. De hele dag was het erg warm geweest en hebben we daarom een deel ervan in de schaduw doorgebracht omdat het anders te warm wordt voor Gösta. Tegen de middag kwam er een lichte bewolking opzetten en dat was voor ons het moment om aan de wandel te gaan naar Mandemarke. Meestal onze eerste wandeling. Zo'n 25 jaar geleden, ja waar blijft de tijd want het voelt als vorig jaar, liepen wij daar denk ik voor de eerste keer. Na een wandeling door het bos en over de natuurlijke weiden waar koeien graasden stuitten we vrij plotseling op het dak van een huisje. Nieuwsgierig als we zijn gingen we even op nader onderzoek uit. Plotseling werden we toegeroepen door een jongeman. Hij liep vrolijk op ons toe en vertelde dat hij net aan het verhuizen was, hij kwam in het huisje te wonen. Het was zomaar even een leuk momentje waar we elke keer wanneer we het dak van het huisje weer zien (het huisje ligt namelijk veel lager dan de weide) weer aan terugdenken. 'Zou hij er nog wonen', denken we dan.

Het is het laatste huisje aan deze straat

Vandaag ontdekten we dat in die straat een oud huisje is afgebroken en dat daarvoor in de plaats een heel groot nieuw huis wordt gebouwd. Ja.... alles verandert in het leven van moment tot moment.... Het resterende deel van Mandemarke was nog zoals het was!

Wij gingen even naar het gedenkhuisje zo noem ik het maar, het is geloof ik een pomphuisje. 

Dat gedenkhuisje ligt aan een klein vijvertje en we wilden Gösta even water laten drinken. Hij kon er echt niet bij omdat de oever te hoog was. Voor het gedenkhuisje is een vlonder over het water en in het gedenkhuisje stond een blik (van een veger en blik). Daarmee kon Gerrit voorzichtig wat water scheppen voor hem. Ondanks de bewolking had hij het nog erg warm.

het is een wat ongelukkig genomen foto omdat de flonder niet zo erg groot is

Zo ziet het gedenkhuisje er aan de binnenkant uit. Aan de muren vind je een collage over de geschiedenis van Mandemarke. Op de oudste kaarten heet het overigens Mannemarke.

Er staat beschreven dat er aan het begin van onze jaartelling al mensen woonden in deze omgeving. In de Middeleeuwen was het een dorp dat toebehoorde aan de Bisschop van Roskilde. Later werd het eigendom van de Kroon en in die tijd is het dorp veel groter geweest. Er kwam toen middenstand zoals een rietdekker een smid een schoenlapper etc. In de jaren dertig van de vorige eeuw is er zelfs ook nog eventjes een school geweest. Gezien het aantal huizen die je in het dorp kunt vinden mag je aannemen dat de gezinnen erg kinderrijk zijn geweest. De school was geen lang leven beschoren, reden hiervoor was de lage bezoldiging van de leerkrachten. Een postagentschap maakt ook een tijdje deel uit van de voorzieningen in het dorp, het gebouw kun je nog terugvinden. Mandemarke heeft zelfs een eigen site met informatie over het dorpje. Daarop is ook een Youtube klip te zien waarin het dorp wordt bezongen in een lied gezongen door operazangeres Marleen Ludvig.

Klaarblijkelijk zijn wij niet de enigen met een liefde voor Mandemarke. We hebben er vandaag weer heerlijk gewandeld, het deed ons goed.

Waarom wij het wandelen op Møn zo heerlijk vinden? Ik heb het geloof ik al eens eerder beschreven, het wandelen is er zo mooi omdat Møn hoog ligt en een eiland is. Het is omgeven door zee. Het meeste land wordt gebruikt voor landbouw zodat je ver kunt kijken. Wanneer je wandelt zie je aan de ene kant zee en aan de andere kant ook en bij warm weer heb je eigenlijk altijd wel een koele zeebries ter verkoeling. 

In het voorjaar is het prachtig wanneer het jonge graan begint te groeien, alles frisgroen. Nu in het najaar zie je veel vanggewassen (die de stikstof uit de grond halen) en die kleuren het land eveneens fris groen. 

Ik laat het hierbij voordat het een soort van vakantiebrochure gaat worden. Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons. Wordt vervolgd......