Denemarken hebben we inmiddels achter ons gelaten. We staan nu in Earnewald (met een kapje op de a). Die reis deden we tot nu toe in één keer maar deze keer hadden we afgesproken het in stukjes te doen en niet helemaal langs de snelweg.
Voor Lubeck zijn we afgeslagen en binnendoor naar Gluckstadt gereden om daar met de pont over de Elbe te gaan. Het was een mooie reis die mijn beeld over de kwaliteit van de binnenwegen in Duitsland heeft bijgesteld -:)
de lange wachtrij voor de pont
In de namiddag arriveerden we bij de pont waar we toch wel een klein uurtje moesten wachten op onze beurt. (Hoe is dat dan in de zomermaanden?) Dat was niet heel erg want we hadden nog een pizza overgehouden van een gemakkelijke maaltijd van de dag ervoor en die konden we tijdens het wachten mooi nuttigen. Na de overtocht, die 20 minuten duurde en waarbij je klem stond tussen andere (vracht) auto's, vonden we eventjes na de pont een overnachtingsplek bij een haventje met traditionele boten. De plek zelf was niet heel erg aantrekkelijk maar wel stil zodat we goed konden slapen.
De volgende dag zetten we onze scharreltocht door Duitsland heen voort. Bij Leer was vertraging voor de tunnel zodat we daar via de brug over de Eems zijn gegaan. Daarna waren we ook al snel in Nederland.
Nederland
We staan nu op de camperplaats bij Earnewald. Daar hebben we al eens eerder heel prettig gestaan toen we in blijde verwachting waren op de geboorte van Emke. Misschien wel omdat wij daar zo blij stonden te wachten liet die geboorte wat op zich wachten zodat we daar toen een aantal weken hebben doorgebracht. De eigenaars (fam. Westerdijk) hebben destijds de camperplaats speciaal voor ons opengesteld, iets wat we heel erg waardeerden. Ook nu staan we er meer dan prima, de plaatsen zijn goed, het uitzicht ook en de voorzieningen zijn optimaal. We hebben ook overburen......
het zijn er vier!
Gösta zag er aanvankelijk wat vreemd van op maar nu gaat het prima! Het zijn er overigens vier.
We hebben gekozen voor deze plek om vanuit hier enkele bezoekjes te brengen. We hebben hierin enige pech. Bij ons vertrek uit Zweden reden we even langs onze camperdealer voor het bestellen van een raamuitzetstangetje. Bij terugkomst, ik was niet mee naar binnen, vertelde Gerrit al dat Niklas (die hij daar sprak) nu wel heel erg schor klonk. Normaal heeft hij ook een hese stem (van het roken). Enige dagen later, we waren in Denemarken, werd Gerrit meer dan verkouden (zere keel, snotterig, hoesten, koorts). Gelukkig is hij volgens zichzelf nooit ziek maar bovenstaande symptomen deden mij denken aan mijn covid. We zijn nu een weekje later en het is nog niet voorbij. Hij snottert en rochelt en hoest nog. We durven zo geen bezoekjes te brengen en wachten het vervolg af. Gelukkig is de koorts nu wel verdwenen. Zelf ben ik tot nu toe niet ziek geworden.
Gisteren in de namiddag maakten we een wandeling langs de Lange sleat die naar de kruiswaters bij Warten gaat. Op de terugweg (het is een heen en weer wandeling) zagen we een prachtig gerestaureerd oud vrachtschip liggen. Tot in de puntjes zo mooi. Ik mocht er van de eigenaar een foto van nemen. Niet getuigd maar oh wat leuk om te zien met tentdoek over de dakluiken en prachtig in de verf.
Zo meteen gaan we even een paar boodschapjes halen in het dorp. Voor de eerste keer weer in NL. Kunnen we even vergelijken hoe de prijzen hier zijn -:)
Wel omdat we ons even gedeisd houden beleven we niet heel veel. Dat vinden we niet erg want we lezen graag. Ik heb het boek 'Stormvakt' van Kristina Ohlsson (ook in het Nederlands verkrijgbaar) gelezen en dat was zeer de moeite waard. Er komen geloof ik nog meer boeken uit die zich afspelen in dezelfde context als in dit verhaal. Ik ben na het lezen van dit boek geïnteresseerd! Gerrit las het boek 'Semestern' van de schrijver T.M. Logan, dat is ook een detective en handelt over vier vriendinnen die met hun gezin één week verblijven in een luxe buitenverblijf in de Languedoc in Frankrijk. Zeven dagen, drie families en één moordenaar. Ook hij las in het Zweeds.
Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......
Dag Johanna,
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen dat je het boek kon waarderen. Ik ben ook benieuwd naar nieuwe boeken uit die serie. Herkende je de stadjes een beetje uit het boek?
Geniet van de vakantie en beterschap voor Gerrit!
Groetjes,
../Wilfred
ja dat is lastig te zeggen. Smögen oogt heel vriendelijk en warm. In het boek komt het naar voren alsof mensen wat afstandelijk zijn naar elkaar. Maar wat ik herkende was de beschrijving van de haven en de boothuisjes of strandhuisjes of havenhuisjes hoe je het ook maar moet noemen in het Nederlands. Die zie je daar volop. Verder beschrijft ze zelf in het nawoord dat ze de diverse locaties in de stadjes zelf heeft verzonnen en er geen overeenkomsten zijn met de bestaande situatie. En ondanks dit alles voelt het toch een klein beetje als herkenning, zo van ik ben daar geweest en ik weet hoe het eruit ziet. Het boek leest als een trein en blijft boeien. Dank voor de tip!! Groet Johanna
Verwijderen