Wat weer een loppisfynd

 Zo we zijn weer thuis na een midweek 'Tre Trästaderna'! We boften want we hadden  heerlijk zomerweer, de laatste dag was het bijna te warm. Vrijdag begon het te regenen, dat was niet heel erg want dat was de dag waarop we naar huis zouden gaan. Het was heerlijk om zo nog even met Bosse op stap te zijn.

Vandaag is het zaterdag. Gisteren hebben we Bosse al leeg geplukt en ergens volgende week ga ik hem schoonmaken. Vannacht heb ik de was gedraaid voor 23 örecent per kwh en dat is prima betaalbaar. Ik moet het nog even ophangen, dat moet 'inomhus' (binnenshuis) want het regent en er komt nog veel meer regen. Morgen, zondag dus, verwachten we 33 mm.

Vanochtend zijn we naar Skövde gereden. Het was Greetjes wens om nog een loppis te bezoeken en in Skövde was de loppis 's ochtends geopend. Dus we waren al vroeg op pad. Ja en waar zoek je naar wanneer je op een loppis bent.....wel naar iets waar je oog op valt. Voor mij waren dat 6 kleine messen en 6 kleine vorken van een bepaald merk en motief en gelijk ook nog een setje voor Greetje want die spaart hetzelfde merk en motief. Dat was dus al een mooie loppisfynd al was de prijs naar mijn mening wel iets te pittig. Maar goed, bij deze loppis betaal je voor een goed doel.

Gerrit liep eigenlijk direct naar de bovenverdieping waar de schilderijen staan. Hij heeft daarvoor een speciale interesse en heeft al menigmaal een goede vondst gedaan. Toen Greetje en ik nog ruimschoots in het aardewerk om neusden kwam hij al aangelopen om ons mee te nemen naar de bovenverdieping. Hij had iets gezien. Nieuwsgierig als we zijn volgden we hem naar boven en de opdracht was om te kijken waar je oog op viel. Wel ons oog viel (in tweede instantie want je kijkt er zo overheen) op een gemeenschappelijk object namelijk een Mediterraans tafereeltje. Iets dat we heel leuk zouden vinden voor Nima, Greetje haar vriend. De maker van het schilderij was niet goed te lezen, het schilderij kostte 49 kronen dat is zo ongeveer 4,5 euro. Het schilderij klopte in perspectief en verhoudingen en het boeide ons steeds meer. We bleven ernaar kijken en ontdekten zo dat de voornaam van de schilder Eric zou moeten zijn en de achternaam leek op Lundgren. Snel gezocht op Eric Lundgren in onze telefoons en nu blijkt dat een Zweedse kunstenaar te zijn die in 1907 in Västerås geboren is en in 2001 in Göteborg overleden. Hij was de zoon van een huisschilder en begon zijn werkzame leven als scheepsknecht op de grote vaart. Na een aantal jaren zeeman te zijn geweest besloot hij om in Göteborg kunst (schilderen) te gaan studeren van 1936 tot 1939. Hij heeft diverse studiereizen gemaakt naar Italië, Marokko en naar het verdere oosten. Al tijdens zijn studie had hij diverse exposities in o.a. Göteborg. Hij is als schilder erg productief geweest en heeft een voorkeur gehad voor het schilderen van schepen en havenmotieven in Zweden maar ook in de Mediterrane gebieden. 

Ons schilderij heeft de warme uitstraling van Italië of Marokko, we denken het eerste. Gerrit heeft het hem weer geflikt, dit is het vijfde schilderij van een echte kunstenaar dat hij op een loppis vindt. Een koopje zoals deze dat is nog niet eerder voorgekomen.

Hieronder dan het schilderij:

Het zit ook nog eens mooi ingelijst in de oorspronkelijke lijst. De afmeting is zo ongeveer 30 x 60 cm.

Hieronder ook nog even een close-up van de signatuur:

Het schilderij hangt nu tijdelijk even bij ons in de kamer. Zo kunnen we er steeds eventjes naar kijken en wanneer we dat doen worden we er helemaal blij van. Het is echt een sprankelend schilderij!

We hebben een groot deel van de avond zitten zoeken naar voorbeelden van zijn werk. Onder deze link is het e.e.a. te vinden. Je zult begrijpen dat wij het een heel leuke loppismiddag vonden. We hopen nu natuurlijk dat Nima het schilderij erg mooi vindt maar met dit verhaal erbij kan dat bijna niet anders toch?

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

Eksjö, Hjo en Nora tre trästäder

We zijn even een paar dagen met Bosse op stap nu Greetje er is en vakantie heeft. We hebben de gedachte opgevat om de drie houten steden te bezoeken. Hjo, Nora en Eksjö. Hjo kennen we natuurlijk al en daar waren we geweest met ons bezoek aan S en Fr. Nora ligt in de buurt van het nieuwe huis van H en Ch en Eksjö daar waren we alledrie nog nooit geweest. 

Ik ga eerst iets vertellen over de historie van Eksjö. Eksjö ligt in Småland in Jöngköpingslän en het heeft 11.000 inwoners. Kenmerkend voor de stad zijn het ziekenhuis, de rechtbank en een militaire basis al moet ik met het benoemen van dit laatste van  premier Magdalena Andersson voorzichtig zijn.

Al sedert 1300 wordt er in Eksjö, vroeger beschreven als Ekesjö, rechtgesproken.  De stad ligt namelijk  op belangrijke verbindingsroutes van Linköping naar Växjö en Kalmar en wanneer je van Västra Götaland naar de oostkust gaat ligt de stad eveneens op de route. Sinds 1403 heeft de plaats stadsrechten, gekregen van Erik van Pommern. In de oorlog met Denemarken 1563-1570 is de stad platgebrand (1568). Daarna heeft Arendt de Roy een nieuw stadsplan ontworpen dat uitgangspunt werd voor de herbouw van de stad.

In latere tijden zijn er opnieuw branden ontstaan maar de stad is niet weer in zijn geheel platgebrand. De bevolking van de stad wist dit  in 1856 te voorkomen door het creëren van een brandgang door één van de huizen voor de helft af te breken. Sedert dien heet dit huis 'De helft'. Het afgebrande deel is in 1857 opnieuw opgebouwd naar de toen geldende maatstaven voor brandzekerheid en hygiene. De laatste brand woedde op 16 augustus 2015. Gelukkig is het de brandweer toen gelukt vele oude huizen te redden.

Het stadsdeel Gamla stan (de oude stad), ten noorden van het grote stadsplein bleef sinds 1600 verschoond van zware branden en bestaat dus nog steeds. Hier kun je delen van het stadsplan zoals getekend door Arendt de Roy, nog terugvinden. In dit deel van de stad bevindt zich een 60 tal historische monumenten waarvan sommige dateren uit 1600. Deze huizen zijn 'K-märkt' (kultuur aangemerkt) en hierin ligt dan ook de verbinding met steden zoals Hjo en Nora waar ook vele 'K-märkt' huizen te vinden zijn. Dit netwerk van steden met oude houten huizen wordt ook wel de 'Tre Trästäder' (drie steden met houten huizen) genoemd. In deze reis hebben we dus deze drie steden bezocht.

In 1887 besloot de gemeenschap de oude middeleeuwse kerk te slopen en te vervangen door een lichte en luchtige kerk. Maar al heel snel besefte men het verlies van de rijke barokinrichting van de oude kerk en begon men de nieuwe kerk in te richten met elementen van de oude gesloopte kerk. Zo werd de waarde van de oude historie en cultuur duidelijk en is het slopen gestopt en is men meer en meer gaan restaureren.

Op de foto hierboven zie je een binnenplaats van een huis. In een podcast hoorde ik vertellen dat de huizen aan de straatkant vaak de mooie pasteltinten hebben, geverfd met lijnolieverf terwijl de achterkant van de huizen zijn geschilderd met het veel goedkopere 'Falun Röd' verf.

Alle beschreven informatie heb ik gevonden in Wiki.

Het komende weekend is er in Eksjö groot feest. In het oude centrum wordt er heel hard gewerkt aan het klaarmaken van alle podia etc. Bijna een beetje jammer omdat hiermee de sfeer van de oude stad toch iets verandert. Natuurlijk brengt dit soort van evenementen ook wl een zekere levendigheid met zich mee.

Nora hierover heb ik eerder al eens een blogpost geschreven die je hier kunt vinden.

Hjo daarover schreef ik hier en hier

Alle drie de steden zijn een bezoek meer dan waard. Eksjö is de grootste stad en ook de stad waar in z'n geheel nog een heel stadsdeel terug te vinden is.

 

Dat hebben wij dan weer

 Vorige week vrijdag kregen wij een telefoontje van de makelaar van het huis van H en Ch. Ze vroeg aan ons wanneer wij tijd zouden hebben voor de overdracht van het huis. H en Ch zijn nu weer in NL en die hebben ons gemachtigd voor het doen van deze overdracht. Wij bespraken met de makelaar dat wij een voorkeur hadden voor de volgende week maandag of dinsdag om redenen dat wij dan een kort reisje met Greetje zouden gaan maken. De makelaar zou het checken met de bank en ons terugbellen. Dat ging redelijk snel want alles met de bank was al in orde dat wisten we al en we spraken af op dinsdag om kwart voor elf 's ochtends.

Dus in het weekend gingen wij op stap richting het huis in Örebrolän. Daar stonden we op een heerlijke camping waar we vorig jaar ook hadden gestaan 'uskavigården camping'.  Heerlijk rustig en zeer goed verzorgd, schoon en prachtig aan het water.

Gisteravond belden we nog even met H en Ch om een paar laatste dingen te bespreken. Toen we vertelden dat we op de camping stonden was de reactie van Henk dat dit mooi bijtijds was. Waarop we reageerden met .....Hoezooooo?. Wel op het appje dat hij en Ch hadden ontvangen stond de datum van 30 augustus. Wij vielen even stil, dat snap je....... Wij hadden dat appje niet meer gelezen want het was immers mondeling goed afgesproken zo dachten wij. Vanochtend hebben we eerst maar even telefonisch contact opgenomen met de makelaar en die bevestigde het tijdstip van 30/8- Wel je kunt balen natuurlijk maar dat hebben we maar niet gedaan. Dat is negatieve energie en dat willen we niet. We gaan nu volgende week opnieuw maar dan gewoon even op en neer. Voor nu hebben we een leuk reisje met Bosse.

Vanochtend was het prachtig op het meer bij Uskavigården. Toen ik wakker werd zag ik bijna niets zo mistig was het boven het water. 

Nog geen vijf minuten later was het al zo.....

En toen we net de tanden in de eerste boterham zetten (we eten een ei en geen boterham maar toch....) zag het er al zo uit.....

Zo snel ging het. 

Na het ontbijtje hebben we kort even gewandeld waarna we zijn vertrokken. Eerst hebben we even bij het huis gekeken (wat dus nu nog niet van H en Ch is). De buurvrouw kwam nog even buiten voor een praatje. Een heel aardige vrouw. Ze vroeg nog even hoe het met Emke haar heup ging en of ze de gipsbroek al uit had (hoe attent). Zelf heeft ze twee kleinkinderen van 2 en vijf jaar. Ze dacht dat die mooi met Emke kunnen spelen in de vakantietijd. Bovendien vertelde ze dat het een heel fijn buurtje is om te wonen en dat H en Ch van harte welkom zijn. Hoe leuk!!

Onverrichterzake zijn wij dus weer vertrokken naar het zuiden. We zijn naar Hästholmen gereden. Een mooie camperplaats aan het Vättern tegenover Hjo. We hebben hier al tweemaal eerder gestaan, het is een prachtige plek waar je mooi kunt wandelen.

de haven ligt nu vol

We zijn al even naar de haven gewandeld en maakten daar nog net de zonsondergang mee.

Voor Arvid hebben we onderweg nog een kraag gekocht. Hij kon het niet laten aan zijn wond te krabben en te scheuken. Er is al een heel deel van de hechtingen losgegaan. Nu met de kraag gaat het beter en kan hij het in zijn aandacht loslaten.

Op de foto loopt Greetje even met hem te wennen aan zijn kraag. Nu heeft hij er bijna geen last meer van. We laten de kraag 24/7 zitten totdat de hechtingen eruit kunnen.

Tot slot nog een laatste plaatje van Hästholmens hamnen....

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

Hjo

Vandaag hadden we een gezellige zaterdag. We hebben vanochtend de tijd genomen voor ons ontbijtje, Femke belde nog en zo konden we ook nog even met haar en later met Julian praten. Louis ging weg op zijn racefiets, hij fietst momenteel 400 km in etappes als een sponsorrace voor een familiehuis in Kenia 'Tour de Kumbatio'. 

Na het opruimen van de ontbijtspullen zijn we gaan wandelen. Het was vandaag niet al te warm dus we konden met een gerust hart het Vångdalen inlopen. Daarbij passeren we altijd een boerderij met paardenstalling. Daar staan in het land momenteel kleine pony's waarvan er eentje deze zomer een veulen heeft gekregen. We kijken altijd even hoe het met het veulentje gaat. Sinds kort staat er, zoals wij dit hebben bedacht, ook de vader bij. Toen we de 'vader' vandaag iets beter gingen bekijken zagen we tot onze grote schrik dat deze een enorme wond aan zijn linker achterbeen had. Het was een brede en diepe wond die behandeling nodig had. De wond leek van een recent tijdstip te zijn. We zijn omgekeerd en terug gelopen naar het dorp. We weten waar de beheerders wonen en hebben hun verteld over wat we hadden opgemerkt aan de pony. Ze wisten nog van niets en zouden direct actie ondernemen. We hopen maar dat de wond goed gaat herstellen en dat het dier er geen blijvende schade aan overhoudt.

's Middags hadden we afgesproken bij Fr. en S. om daar te gaan barbecueën. Voordat we naar hen toegingen hebben we een wandeling door Hjo gemaakt. Greetje is immers bij ons en zij kent Hjo van hoe het in de winter is en nu kon ze ook de zomerse sfeer eens proeven. Zomer's zijn er veel toeristen in Hjo en dan is het er heel gezellig. In het weekend cruisen er ook altijd oude Amerikaanse auto's door het stadscentrum. Meestal met de muziek net iets te luid, al wordt dit laatste wel aan banden gelegd door het gemeentebestuur. Het cruisen in oude auto's is hier echt een cultuur verschijnsel, je ziet het overal. Soms zijn die auto's heel erg mooi gerestaureerd soms ook zijn het wrakken die bijna uit elkaar vallen. Wij vinden het een komisch gezicht en een belasting voor het milieu. Voor ons zou het niet hoeven maar wij zijn dan ook geen Zweden. Natuurlijk hadden wij ook de honden mee en vandaag gedroeg Gösta zich ook prima in de ontmoetingen met andere honden. Ik was echt reuze trots op hem. 

Eenmaal aangekomen bij Fr. en S. gingen we na de koffie en de thee los met de bbq. Ze hadden heerlijke dingen gekocht en we hadden een heel gezellige avond.

Rond negen uur 's avonds zijn we weer naar huis gereden en gingen we toch ook nog even kijken bij de paarden. De pony familie stond niet meer in het weiland. Mogelijk staan ze nu op stal en we hopen maar dat de wond geen blijvende schade geeft want het zag er heel lelijk uit. De paarden hebben daar een heel mooie plek en overal is het land goed afgezet met draad dat langs palen is bevestigd. Er wordt ook goed op de paarden gepast, elke keer wanneer wij er langs lopen zien we de verzorgers met water en hooi lopen. Het is ons een raadsel hoe het dier aan zo'n diepe wond aan zijn been is gekomen.

Met Arvids wond gaat het redelijk. Gerrit heeft het netjes gehecht zodat de hoofdhuid weer wat aan elkaar zit. Nu begint het waarschijnlijk wat te jeuken en wil hij met zijn kop steeds ergens tegenaan scheuken. Een klein stukje van de wond is nu weer los gegaan maar de rest ziet er rustig uit. Een schoonheidsprijs zal hij nu niet meer ontvangen maar dat hoeft ook niet meer op zijn leeftijd.

Ontvang allen een heel hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

 

Een prik in de bus bij de winkel

Afgelopen dinsdag waren wij op stap voor het aanvullen van onze provisiekast. Op de deur van de winkel lazen wij dat voor donderdag, vandaag dus, een inloop vaccinatie stond ingepland voor TBE, een encephalitis (hersenontsteking) die je kunt oplopen bij een tekenbeet. Omdat de omgeving waarin wij wonen tot één van de risico gebieden behoort zijn wij voor onze verhuizing naar hier in NL al gestart met de vaccinatie. Destijds hebben we twee prikken gehad met een korte periode ertussen en na de verhuizing de derde in Zweden bij de huisarts. Na drie jaar moesten we nu  een herhaling hebben. Dat had in mei al gemoeten maar door de drukte was het er nog niet van gekomen. We besloten daarom vanochtend dat we vandaag naar Mariestad zouden rijden om de herhalingsprik te gaan halen. Drie jaar terug hadden we bij de winkel al eens een vaccinatiebus zien staan. Destijds moesten we er een beetje om lachen, om zo'n vaccinatie bij de winkel op de stoep, iets dat je in NL niet kent. Nu zien we het praktische nut ervan wel in. Je haalt een nummertje, je doet je boodschappen en voordat je naar huis rijdt haal je de prik. De organisatie die deze vaccinaties verzorgt, zorgt ook voor de bijschrijving in je digitale zorgdossier. Je moet het overigens wel doen op een dag dat je veel boodschappen moet halen want voor ons gold dat we met elkaar twee en een half uur moesten wachten totdat we aan de beurt waren, we waren de laatsten die een prik kregen vandaag. Kosten 40 euro pp. Maar nu hebben we hem en over drie jaar krijgen we een sms met een herinnering voor de volgende herhalingsvaccinatie. Voor ons is het zeker noodzakelijk omdat we elke dag met de honden door de natuur wandelen. Zelf heb ik dit jaar al tweemaal een tekenbeet gehad, Gerrit één keer.

   

de teken zitten al op de pleister :-)

Nu is dat klaar en hoeven we er voorlopig niet meer aan te denken.

In de tijd van het wachten zijn we even gaan kijken naar zonneschermen, hier 'markiser' genoemd. Het zijn dus gewoon zonneschermen met aan de voorkant een klein randje dat naar beneden hangt. Zo ongeveer.....

foto internet

Op de foto zie je ze met een strak randje, je kunt ze ook nog krijgen met een golfje. Ik wil ze graag hebben voor de ramen op zuid. Daar schijnt de hele dag de zon vol op (bij zonnig weer dan) en dat kost mij steeds mijn kamerplanten. Ik heb nu de luxaflex wel dicht maar dat vind ik van buitenaf zo strak en smakeloos staan. Vandaar de wens tot 'markiser' op zuid. Er komt nu iemand voor het opmeten van de ramen en het uitbrengen van een offerte. We hebben ook nog even gekeken naar van die echte bolle markiezen hier 'korgmarkiser' (korg is korf of mandje) genoemd. Die vind ik echt heel erg mooi maar die zijn dan wel weer meer dan drie keer zo duur. Dat komt zo voor die vier markiezen toch wel uit op 5000 euro zonder montage en bediening. Dat zal hem wel niet worden denk ik zo. We hebben overigens na een paar dagen met een beetje regen, nog steeds wel heel mooi weer.

Gisteren heeft Gerrit het gras weer gemaaid en ben ik de moestuin ingedoken. Het was namelijk de hoogste tijd voor het plukken van de boontjes. De tweede pluk van dit seizoen en mogelijk hebben we straks nog een derde pluk want ik zag nog bloemetjes. De boontjes smaken zoals Gerrit zich van vroeger herinnert. 

hier drijven ze in de pan

We hebben er samen twee dagen van kunnen eten, heerlijk met wat komkommer en mosterd. Verrukkelijk! De courgettes liggen nu ook echt onder stoom, ik kon er al twee plukken en er zijn er vele in de maak. Van de sla hebben we al diverse keren kunnen eten, ook heerlijk hoor en de peulen hebben we al op. Een vriezer vol om de hele winter van te eten, dat zit er niet in met een moestuin van onze omvang. We doen het vooral voor de leuk.

Gisterochtend zijn we zonder honden gaan wandelen. We vinden het nog steeds te warm voor ze. Eerlijk is eerlijk, met honden vind ik het echt veel leuker. Dat laatste dat kon gelukkig vanochtend weer toen de zon even achter de wolken bleef en er regen in de lucht zat die helaas niet viel.

Wel meer dan dit was het niet! Morgen gaan we Greetje ophalen zij blijft een paar weekjes bij ons, we hebben er zin in.

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

 

 

Er zit een leven tussen

Het was geloof ik vorige week vrijdag dat ik op FB een vriendschapsverzoek binnenkreeg. Dat maakt altijd nieuwsgierig want wie zoekt er contact met mij? Ik had het snel geopend en heb het verzoek graag geaccepteerd. Het kwam namelijk van iemand die in 1972 heel kort even in mijn/ons leven was. Tomas! Hoe kwam dat.... Dat verhaal heb ik gisteren van hem gehoord. Het bleef namelijk niet bij een vriendschapsverzoek op FB maar het kwam tot een daadwerkelijke ontmoeting, hoe bijzonder....

In 1972 woonde ik natuurlijk nog bij mijn ouders, ik was 15 jaar en wij woonden toentertijd in Leeuwarden, waar mijn vader, samen met mijn broer een bedrijf had. Een bedrijf dat zich richtte op het reviseren en mariniseren van motoren. Op een dag werd er gewerkt aan een boot toen er iemand vanaf een andere boot om hulp vroeg. Eigenlijk was het niet één iemand maar twee, Tomas en Lasse, twee Zweden die een mooi zeiljacht van Zuid Frankrijk naar Zweden voeren. Ze hadden pech gekregen voor de brug waar ze doorheen moesten, de keerkoppeling was aan gruzelementen er moest een nieuwe worden gemonteerd wilden ze de tocht naar Zweden kunnen voortzetten. 

Mijn vader heeft die klus direct op zich genomen. Er was ook wel enige tijdsdruk want Tomas was chirurg en Lasse was hartspecialist en ze moesten ook weer aan het werk. De klus nam enige dagen in beslag en in die tijd werden de heren door mijn vader van harte uitgenodigd om bij ons te eten en te drinken en te douchen etc. Wij als kinderen kwamen Tomas en Lasse bij ons thuis tegen. Wij vonden het heel interessant, zo twee van de Zweedse mensen bij ons in huis, dat was nog eens iets anders. Ik zat net op de middelbare school en kon een paar woorden Engels met hen spreken, mijn vader sprak Duits met hen. Ik herinner me die tijd als een gezellige periode en ik vond het bijna jammer dat ze op een gegeven moment weer vertrokken toen de reparatie geklaard was. Geld voor de reparatie was er niet direct voor handen, mijn vader kon de nota opsturen naar de vader van Lasse, de eigenaar van het schip. Overigens werd die nota per kerende post voldaan :-) Tomas woonde op Gotland en Lasse in Stockholm. Bij het afscheid werden we uitgenodigd een bezoek aan hen in Zweden te brengen, iets wat mijn vader als muziek in de oren klonk want Zweden werd door hem gezien als een vooruitstrevend en sociaal land, mijn vader was onder de indruk van Olaf Palme, bovendien was mijn vader en ook mijn moeder, een natuurmens.

In 1976 was het zover. We hadden een goede auto en een tent en mijn vader en moeder en Gerrit en ik reisden naar Zweden. Onze eerste stop aldaar was in Urshult. Vanaf die plek hebben we telefonisch contact met Tomas gezocht, van wie we het telefoon nummer hadden opgezocht in een Zweedse telefoongids in een telefooncel. Inmiddels kon ik enkele woorden meer Engels maar ik vond het retespannend. Tomas was destijds getrouwd en vader geworden van een zoon en een pasgeboren dochter. Hij vond het geweldig dat wij in Zweden waren en nodigde ons uit op Gotland te komen. Dat laatste ging overigens nog niet zomaar één twee drie, de boot naar Gotland, zo bleek toen we die wilden boeken, kostte een Godsvermogen en zou ons vakantiebudget in één keer opsouperen. Destijds had je nog geen geldautomaten. Wij hadden gewisseld geld mee maar geen creditkaarten of bankcheques. We wilden maar afzien van de reis naar Gotland om deze dan in een ander jaar te maken. Tomas wilde daar niets van weten en betaalde zomaar de overtocht voor ons allemaal. We hebben daar op Gotland een heel mooie tijd gehad, hij heeft ons alle mooie plekjes laten zien. Bovendien heeft hij ons ook nog meegenomen naar de plek waar de boot van de reparatie lag afgemeerd. Die boot zag er prachtig uit. Na een week had Tomas zelf vakantie en zou hij met zijn gezin naar het vaste land reizen waar hij een zomerhuis had gehuurd. Wij reisden op uitnodiging met hem mee, bleven nog een nacht in de tuin van het vakantiehuis overnachten waarna we afscheid van elkaar hebben genomen. Ik kan met geen woorden beschrijven hoe bijzonder dit voor ons is geweest. Jaren lang hebben mijn ouders contact met Tomas onderhouden maar tot een herhaal bezoek is het niet meer gekomen. Mijn vader overleed toen hij 56 jaar was en daarna is het contact verwaterd. Tot afgelopen vrijdag het berichtje op FB binnenkwam. Tomas had een poos terug al gezien dat wij nu in Zweden wonen, de komende tijd maakt hij een rondreis over het vaste land (zoals hij als eilandbewoner dat noemt) en omdat hij nog hele scherpe herinneringen heeft aan zijn tijd in Nederland en ons wilde hij graag bij ons langskomen.... en dat na 50 jaar! Wat vonden wij dat geweldig, want ook wij wilden Tomas graag weer ontmoeten.

Ik had Tomas natuurlijk nog in mijn gedachten als de jonge man met kleine kinderen. We hebben even zitten rekenen Gerrit en ik en we kwamen erop uit dat hij nu ongeveer 80 jaar zou kunnen zijn en dat klopte. Gisteren kwam hij langs op de koffie. We hebben een kleine twee uurtjes met elkaar zitten praten, hij heeft veel verteld over hoe zijn leven is verlopen maar ook over de reis die hij 50 jaar geleden maakte en de dingen die hij en Lasse toen hebben meegemaakt. Het was een reis geweest met diverse hindernissen die overwonnen moesten worden. 

Hoe bijzonder is dit!!

2009 P4 Gotland

Na twee uurtjes wilde hij weer verder reizen want hij had een afspraak in Hjo. Snel hebben we met toestemming even een foto gemaakt. Hij was echter zwaar onder de indruk van Gösta die dan ook meer aandacht kreeg dan de lens van de fotograaf :-)

Het geeft niet, het is een prachtige herinnering. 

Ja.... de rest van de dag was mijn hoofd druk met vroeger. Gelukkig kwamen S en Fr. bij ons eten. We hadden een week op Sevs (hun hond) gepast en die kwamen ze ophalen. Het werd een heel gezellige avond.

Vandaag hebben we de draad weer opgepakt, het was vandaag een regenachtige dag, prima om boodschappen te halen.

's Avonds na het eten heb ik de provisiekast schoongemaakt en opgeruimd. Nu is niet alleen mijn kast weer netjes maar ook mijn hoofd. Zo werkt dat bij mij...

Het is deze keer weer een verhaal geworden voor de doorzetter. Ik heb deze blog geschreven omdat aan ons wonen hier in Zweden deze gebeurtenis in 1972 ten grondslag ligt. Uiteindelijk heeft dat geleid tot vele vakanties hier, onze liefde voor dit land en de uiteindelijke verhuizing er naartoe in 2018.

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.........

Een stukje Zweden mee naar Nederland

 Na bijna een week vol muziek, gezelligheid en herinneringen is dit dan toch echt de laatste zonsondergang die Sjoerd hier bij ons meemaakt. Dat geeft wat een weemoedig gevoel. Beter is te kijken naar de dingen die we hebben gedaan. We wilden Sjoerd heel graag laten zien hoe onze leefomgeving eruit ziet en waarom wij het hier zo mooi vinden en het zo naar de zin hebben. We denken dat dit ons goed is gelukt. Gisteren hebben we langs het 'Götakanal' gefietst. Sjoerd houdt van fietsen, wij wandelen altijd meer maar dat heeft te maken met de honden. Bijna drie jaar hadden we niet op de fiets gezeten maar we konden het nog. We hadden een mooie tocht.

Gisteren hadden we nog twee akkefietjes ook. De eerste was dat toen we over de grussväg naar Näs fietsten om daar te gaan zwemmen, Sjoerd plotseling zomaar in de greppel lag. De tas met zwemspullen was naast zijn bagagedrager gezakt. Toen hij daarnaar keek, dus achterom, stuurde de fiets de greppel in. Gelukkig was er behalve twee schrammen niets aan de hand. We hebben gewoon kunnen zwemmen. Op een grussväg fietsen is toch echt iets anders dan fietsen op een verharde weg.

Het tweede akkefietje was nog iets ernstiger. Toen we weer thuiskwamen van het zwemmen wilden we in de achtertuin in de schaduw onder de bomen iets gaan drinken. Toen we bezig waren de spullen klaar te zetten kwam Arvid aanlopen. Wat we toen zagen was met geen pen te beschrijven en ik heb er geen foto van gemaakt, ontdaan van de situatie op dat moment. Hij heeft mogelijk een ongevalletje gehad want hij ziet bijna niets meer en hoort ook bijna niets meer maar de huid op zijn kop was bijna geheel naar achteren geschoven. De bovenkant van zijn kop was helemaal rood. Het was vrijdagmiddag 18.00 uur dus geen dierenarts meer te bereiken in de omgeving. Gerrit heeft zijn tas van de zolder gehaald waarin hij nog één hechtsetje had liggen en heeft hem toen zelf gehecht. De hoofdhuid is niet heel erg gevoelig dus dat kon zonder verdoving. Sjoerd hield Arvid's lijf vast en ik omklemde zijn bek zodat hij niet kon bijten. De huid zit nu weer goed op z'n plek. We hopen maar dat het goed geneest.

Het afgelopen jaar heeft Arvid al diverse grotere wonden gehad waarvan de meeste aan zijn poten. Nu dus boven op zijn kop, hij wordt er zo niet mooier op. Vandaag is hij ook wat van slag. Hij houdt zich heel rustig. Er begint nu wondvocht uit de wond te lopen waardoor het er wat ongemakkelijk uitziet. Gelukkig was Sjoerd bij ons zodat we de klus met z'n drieën konden klaren. Samen hadden Gerrit en ik dit niet kunnen doen.

Na het hechten zat Gerrit gemakkelijk aan zijn drankje, Sjoerd en ik zaten nog wat na te sudderen van deze happening. We hopen nu maar dat de wond zonder complicaties gaat genezen. 

Vandaag zijn Sjoerd en Gerrit samen naar het uitzichtspunt Grotteberget gelopen. Ik ben deze keer thuis gebleven bij de honden, dat leek mij beter. Het was erg warm vandaag zodat ik niet echt veel heb gedaan.

De akkefietjes buiten beschouwing gelaten hebben we een prachtige week gehad met elkaar. Morgenochtend vroeg vertrekt hij weer, terug naar Nederland, terug naar zijn eigen leven daar. Met in zijn hart en in zijn herinnering alle gesprekken die we hebben gevoerd en alle dingen die we hebben gedaan, de ervaring van de stilte en de rust van Zweden. Je wilt een stukje van ons leven in Zweden meenemen je eigen leven in, wel dit stukje dat draag je met je mee......dat neem je mee Sjoerd,......

En wij, wij hebben wederom een mooie herinnering kunnen toevoegen aan ons leven hier in  Doktorsvillan 'Solstrålen'.

Ontvang een heel hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd......

Een bijzondere week

We zijn een beetje aan het vakantie vieren vanuit huis. En met dit mooie weer is dat zeker geen straf. Deze week hebben we bezoek. Bijzonder want Gerrit's jeugdvriend is naar ons toe gereden. Het is een vriendschap die al een leven lang duurt, in elk geval vanaf dat Gerrit 3 jaar en Sjoerd 2,5 jaar oud was. Ze waren bijna buurjongens, zaten bij elkaar op de lagere school al zat Gerrit door het leeftijdsverschil een klas hoger. Als kind was Gerrit kind aan huis bij Sjoerd thuis en daaraan heeft hij heel goede herinneringen. 

Zo'n beetje de hele dag worden er hier jeugdherinneringen opgehaald. Op het moment van schrijven zitten ze een serie oude jeugdfoto's te bekijken.  

Sjoerd is nu gescheiden van zijn lieve Jelly en wij missen haar allemaal. Het is voor ons allemaal, maar voor hen natuurlijk nog het meeste, zoeken naar een nieuwe balans in het leven. We hopen van harte dat die zal komen. Gelukkig hebben ze samen nog wel een vriendschappelijke relatie maar soms is het in het leven zo dat de liefde het niet meer kan tillen.

Op de foto hieronder komt hij aanrijden nog net voordat het donker is. Wij zitten voor op het stoepje hem op te wachten. Op de app konden we steeds zien hoever hij was gevorderd met de reis zodat we precies wisten wanneer hij onze straat in kwam rijden.

We hebben zomers weer en we doen zomerse dingen, leuke uitstapjes, want we vinden het heel bijzonder dat we Sjoerd een stukje van Zweden kunnen laten zien.

Gisteren (woensdag) hebben we een mooie wandeling in Tiveden nationaal park gemaakt. Dat is natuurlijk iets wat je gezien moet hebben. Meestal is het er niet heel erg druk wanneer wij er wandelen maar nu met het mooie weer waren er velen die hetzelfde idee hadden opgepakt. Gelukkig is er genoeg ruimte voor iedereen.

Ja en er waren al prachtige paddenstoelen

Vandaag donderdag hebben we een nog mooiere wandeling gemaakt langs de scherenkust van het Vättern. We begonnen echter ons uitstapje met een bezoek aan de visrokerij van Klangahamn. Daar kun je de heerlijkste gerookte en verse vis kopen. Bij aankomst lachen de vissenkoppen je al tegemoet.

 

de visrokerij

Wij hebben er twee moten zalm gekocht, het waren de laatsten van vandaag dus we hadden vette mazzel. Na onze aankoop hebben we er nog wat rondgekeken, het is allemaal niet heel groot en niet spectaculair maar wel een bijzondere plek waar de rust op je toekomt.

het haventje Klangahamn

We zijn daarna doorgereden naar onze wandelbestemming van vandaag en dat is Utnäset natuur reservaat. Persoonlijk vind ik het hier nog veel mooier dan de wandelroutes in Tiveden. In Utnäset loop je het grootste deel van de wandeling langs de scherenkust van het Vättern. Je hebt er prachtige vergezichten. Het is mooi, mooier en mooist daar.

Het is zo mooi om te zien hoe helder en schoon het water in het Vättern is. We hebben ons laten vertellen dat wanneer je een eindje uit de kust bent je dit water zo kunt drinken. 

We hebben ook even gezwommen, we vonden het water nog enigszins fris maar dat komt waarschijnlijk omdat we zo warm waren van het lopen. Want het is er best een pittige wandeling met veel klimmen en klauteren.

Zes uur 's avonds waren we pas weer thuis en we hebben een prachtige middag gehad. En we hadden nog een heerlijk maaltje voor de boeg met onze gerookte zalm van Klangahamn. We konden nog heerlijk buiten zitten eten. Een dag om bij te schrijven.

Ontvang allemaal een heel hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......