Hjo

Vandaag hadden we een gezellige zaterdag. We hebben vanochtend de tijd genomen voor ons ontbijtje, Femke belde nog en zo konden we ook nog even met haar en later met Julian praten. Louis ging weg op zijn racefiets, hij fietst momenteel 400 km in etappes als een sponsorrace voor een familiehuis in Kenia 'Tour de Kumbatio'. 

Na het opruimen van de ontbijtspullen zijn we gaan wandelen. Het was vandaag niet al te warm dus we konden met een gerust hart het Vångdalen inlopen. Daarbij passeren we altijd een boerderij met paardenstalling. Daar staan in het land momenteel kleine pony's waarvan er eentje deze zomer een veulen heeft gekregen. We kijken altijd even hoe het met het veulentje gaat. Sinds kort staat er, zoals wij dit hebben bedacht, ook de vader bij. Toen we de 'vader' vandaag iets beter gingen bekijken zagen we tot onze grote schrik dat deze een enorme wond aan zijn linker achterbeen had. Het was een brede en diepe wond die behandeling nodig had. De wond leek van een recent tijdstip te zijn. We zijn omgekeerd en terug gelopen naar het dorp. We weten waar de beheerders wonen en hebben hun verteld over wat we hadden opgemerkt aan de pony. Ze wisten nog van niets en zouden direct actie ondernemen. We hopen maar dat de wond goed gaat herstellen en dat het dier er geen blijvende schade aan overhoudt.

's Middags hadden we afgesproken bij Fr. en S. om daar te gaan barbecueën. Voordat we naar hen toegingen hebben we een wandeling door Hjo gemaakt. Greetje is immers bij ons en zij kent Hjo van hoe het in de winter is en nu kon ze ook de zomerse sfeer eens proeven. Zomer's zijn er veel toeristen in Hjo en dan is het er heel gezellig. In het weekend cruisen er ook altijd oude Amerikaanse auto's door het stadscentrum. Meestal met de muziek net iets te luid, al wordt dit laatste wel aan banden gelegd door het gemeentebestuur. Het cruisen in oude auto's is hier echt een cultuur verschijnsel, je ziet het overal. Soms zijn die auto's heel erg mooi gerestaureerd soms ook zijn het wrakken die bijna uit elkaar vallen. Wij vinden het een komisch gezicht en een belasting voor het milieu. Voor ons zou het niet hoeven maar wij zijn dan ook geen Zweden. Natuurlijk hadden wij ook de honden mee en vandaag gedroeg Gösta zich ook prima in de ontmoetingen met andere honden. Ik was echt reuze trots op hem. 

Eenmaal aangekomen bij Fr. en S. gingen we na de koffie en de thee los met de bbq. Ze hadden heerlijke dingen gekocht en we hadden een heel gezellige avond.

Rond negen uur 's avonds zijn we weer naar huis gereden en gingen we toch ook nog even kijken bij de paarden. De pony familie stond niet meer in het weiland. Mogelijk staan ze nu op stal en we hopen maar dat de wond geen blijvende schade geeft want het zag er heel lelijk uit. De paarden hebben daar een heel mooie plek en overal is het land goed afgezet met draad dat langs palen is bevestigd. Er wordt ook goed op de paarden gepast, elke keer wanneer wij er langs lopen zien we de verzorgers met water en hooi lopen. Het is ons een raadsel hoe het dier aan zo'n diepe wond aan zijn been is gekomen.

Met Arvids wond gaat het redelijk. Gerrit heeft het netjes gehecht zodat de hoofdhuid weer wat aan elkaar zit. Nu begint het waarschijnlijk wat te jeuken en wil hij met zijn kop steeds ergens tegenaan scheuken. Een klein stukje van de wond is nu weer los gegaan maar de rest ziet er rustig uit. Een schoonheidsprijs zal hij nu niet meer ontvangen maar dat hoeft ook niet meer op zijn leeftijd.

Ontvang allen een heel hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....