Een stukje Zweden mee naar Nederland

 Na bijna een week vol muziek, gezelligheid en herinneringen is dit dan toch echt de laatste zonsondergang die Sjoerd hier bij ons meemaakt. Dat geeft wat een weemoedig gevoel. Beter is te kijken naar de dingen die we hebben gedaan. We wilden Sjoerd heel graag laten zien hoe onze leefomgeving eruit ziet en waarom wij het hier zo mooi vinden en het zo naar de zin hebben. We denken dat dit ons goed is gelukt. Gisteren hebben we langs het 'Götakanal' gefietst. Sjoerd houdt van fietsen, wij wandelen altijd meer maar dat heeft te maken met de honden. Bijna drie jaar hadden we niet op de fiets gezeten maar we konden het nog. We hadden een mooie tocht.

Gisteren hadden we nog twee akkefietjes ook. De eerste was dat toen we over de grussväg naar Näs fietsten om daar te gaan zwemmen, Sjoerd plotseling zomaar in de greppel lag. De tas met zwemspullen was naast zijn bagagedrager gezakt. Toen hij daarnaar keek, dus achterom, stuurde de fiets de greppel in. Gelukkig was er behalve twee schrammen niets aan de hand. We hebben gewoon kunnen zwemmen. Op een grussväg fietsen is toch echt iets anders dan fietsen op een verharde weg.

Het tweede akkefietje was nog iets ernstiger. Toen we weer thuiskwamen van het zwemmen wilden we in de achtertuin in de schaduw onder de bomen iets gaan drinken. Toen we bezig waren de spullen klaar te zetten kwam Arvid aanlopen. Wat we toen zagen was met geen pen te beschrijven en ik heb er geen foto van gemaakt, ontdaan van de situatie op dat moment. Hij heeft mogelijk een ongevalletje gehad want hij ziet bijna niets meer en hoort ook bijna niets meer maar de huid op zijn kop was bijna geheel naar achteren geschoven. De bovenkant van zijn kop was helemaal rood. Het was vrijdagmiddag 18.00 uur dus geen dierenarts meer te bereiken in de omgeving. Gerrit heeft zijn tas van de zolder gehaald waarin hij nog één hechtsetje had liggen en heeft hem toen zelf gehecht. De hoofdhuid is niet heel erg gevoelig dus dat kon zonder verdoving. Sjoerd hield Arvid's lijf vast en ik omklemde zijn bek zodat hij niet kon bijten. De huid zit nu weer goed op z'n plek. We hopen maar dat het goed geneest.

Het afgelopen jaar heeft Arvid al diverse grotere wonden gehad waarvan de meeste aan zijn poten. Nu dus boven op zijn kop, hij wordt er zo niet mooier op. Vandaag is hij ook wat van slag. Hij houdt zich heel rustig. Er begint nu wondvocht uit de wond te lopen waardoor het er wat ongemakkelijk uitziet. Gelukkig was Sjoerd bij ons zodat we de klus met z'n drieën konden klaren. Samen hadden Gerrit en ik dit niet kunnen doen.

Na het hechten zat Gerrit gemakkelijk aan zijn drankje, Sjoerd en ik zaten nog wat na te sudderen van deze happening. We hopen nu maar dat de wond zonder complicaties gaat genezen. 

Vandaag zijn Sjoerd en Gerrit samen naar het uitzichtspunt Grotteberget gelopen. Ik ben deze keer thuis gebleven bij de honden, dat leek mij beter. Het was erg warm vandaag zodat ik niet echt veel heb gedaan.

De akkefietjes buiten beschouwing gelaten hebben we een prachtige week gehad met elkaar. Morgenochtend vroeg vertrekt hij weer, terug naar Nederland, terug naar zijn eigen leven daar. Met in zijn hart en in zijn herinnering alle gesprekken die we hebben gevoerd en alle dingen die we hebben gedaan, de ervaring van de stilte en de rust van Zweden. Je wilt een stukje van ons leven in Zweden meenemen je eigen leven in, wel dit stukje dat draag je met je mee......dat neem je mee Sjoerd,......

En wij, wij hebben wederom een mooie herinnering kunnen toevoegen aan ons leven hier in  Doktorsvillan 'Solstrålen'.

Ontvang een heel hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd......