We zijn weer lekker bezig in de tuin met het timmeren van de afscheiding tussen de oprit en de achtertuin. Ja het liefst zouden we alles open laten maar dan loopt onze grote vriendelijke reus de weg op en dat is niet vertrouwd. Vandaar dus een hekwerk. Nu kunnen we hem met een gerust hart in de tuin los laten zonder steeds alert te hoeven zijn op waar hij is.
hij is even de warmte van de keuken ontvlucht!
Een klusje staat meestal niet op zichzelf. We hadden bedacht dat we aan de achterkant van het hekwerk, dus aan de kant van de oprit wat beplanting wilden hebben. De afscheiding tussen tuin en oprit is gemaakt met keien die op elkaar gestapeld zijn. Tussen de keien groeit van alles en nog wat, dingen die je er niet perse wilt hebben en de keien zelf zijn half weggezakt in de grond en liggen schots en scheef. Dus nu we daar toch aan het werk zijn meteen ook maar een reconstructie van die afscheiding.
Terwijl Gerrit bezig was met het timmeren van het deurtje heb ik de keien daar weggehaald. Dan denk ik wel eens 'wat halen we ons nu weer op de hals, wat een pokkenwerk!'
Achter de stenen gaan we nu eerst worteldoek aanbrengen zodat de aarde in de tuin blijft en misschien tussen de keien een beetje specie maar dat moeten we nog bekijken.
Aan de andere kant van het trapje liggen ook stenen ter afscheiding van oprit en tuin maar daaraan waag ik me voorlopig nog maar niet.
Gelukkig bedachten we net op tijd dat we een grote opening in het hekwerk nodig hebben. Soms moeten we namelijk met de aanhanger in de achtertuin zijn bijvoorbeeld voor het opladen van snoeihout. Daarvoor wil je niet elke keer een deel van het hekwerk demonteren. Daarom hebben we nu een paneel uitneembaar gemaakt. Hier staat dat tegen de kar te drogen (lijm).
Dat deel wordt helemaal achterin geplaatst omdat daar geen niveau verschil meer is tussen oprit en tuin.
Wel het scheelt allemaal een abonnement op de sportschool zullen we maar rekenen. We zijn er nog wel een dag of twee zoet mee vermoed ik.
Ineens zijn we ook zomaar in de nazomer terecht gekomen. De kraanvogels die de hele zomer luidruchtig aanwezig waren in de nabije omgeving en ons wekten met hun gezang zijn verdwenen. Ze laten dan ook een stille leegte achter. De dagen zijn ineens ook veel korter geworden. Om acht uur 's avonds begint het te schemeren en om negen uur wordt het donker. Een heel verschil met de echte zomeravonden, die waaraan geen einde leek te komen. Maar ook deze tijd heeft zijn charme. 's Avonds steken we de Karl-Johan in de keuken weer aan die ons voorziet van een behaaglijke warmte. De verwarming is nog afgesloten omdat we eveneens nog bezig zijn met de renovatie van de oude verwarmingselementen. Ook deze klus willen we graag voor het intreden van de winter afronden.
Inmiddels is het ook weer vrijdag en wensen Gerrit en ik jullie allen een heel fijn weekend toe.
Wordt vervolgd......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten