Zo...hij ligt erin

We zijn er twee volle dagen mee bezig geweest maar nu is het zover, hij ligt erin! En hij ligt in de haven, op onze eigen plek in het haventje van Näs. 

klaar voor de 'sjösättning'

Tåtorp in de avondschemering

Die twee dagen daarover moet ik eerlijk zeggen.... dat valt ons wel wat zwaar. Waaraan is die tijd opgegaan. Wel de boot lag bij ons op het erf op een trailer. Maandag tussen de middag hebben we de boot naar het dorpje Tåtorp aan de andere vleugel van het Vikenmeer gereden. Daar staat de kraan die we willen gebruiken, deze kraan van de bootclub Tåtorp waarvan we lid zijn geworden. Er is wel een kraan dichterbij in Karlsborg maar bij gebruik van die kraan moeten we in Forsvik door een sluis met 4 meter verval en in die sluis gaat het nogal tekeer. Onze platbodem stuurt niet gemakkelijk en we zijn wat bang voor beschadiging aan ons houtwerk met name de zijzwaarden. Daarom kiezen we voor Tåtorp (spreek uit van Tôtorp). De tocht naar Tåtorp neemt een dik uur. Ver is het echt niet maar we mogen met onze ongeremde trailer maar 30 km per uur. Voor het grootste deel is de route goed te rijden alleen het laatste stukje is spannend. Dat is een smalle weg, 5 km lang en met diepe greppels aan de zijkanten. Wanneer we tegenliggers krijgen kunnen we elkaar niet passeren. Dan moeten we een oplossing bedenken. Vorig jaar hadden we gelukkig geen tegenliggers, dit jaar vijf! Het is gelukkig allemaal zonder strubbelingen verlopen. Staat de boot eenmaal in Tåtorp dan hebben we ook nog wel een uurtje monteren met zijzwaarden aanhangen, zwaardklammen monteren, roer aanhangen, nog even een nieuwe spie om de schroef te borgen en noem maar op. Toen dat allemaal klaar was moesten we naar Skövde rijden om de auto van S en F op te halen om deze in Näs neer te zetten. Want als je met de auto naar Tåtorp rijdt en met de boot naar Näs vaart dan wil je toch graag 's avonds weer bij je auto kunnen komen. De rit naar Skövde neemt een uur (enkele reis). Wel dan snap je wel....dat is een dagvullend programma. 

Vanochtend stonden we om half zeven op, reuze vroeg voor ons doen. Eerst onszelf en daarna het hondenvolk verzorgen en om 10 uur hadden we een afspraak met Per die onze boot te water zou tillen met de kraan. Per is een reuze vriendelijke man, pensionair en hij en zijn vrouw overzomeren in deze Corona tijd in hun zomerhuis in Näs. Toen wij om half tien arriveerden was Per er al om de kraan klaar te maken. Zo konden we gelijk los. Ik vind het altijd reuze spannend wanneer de boot zo in de kraan hangt maar gelukkig verloopt het allemaal prima. De boot hangt in één keer goed in balans en vijf minuten later drijft hij in het kraakheldere water van het Viken of eigenlijk het Götakanal.

We hebben nog eventjes wat met Per staan praten en wat weetjes over de motor uitgewisseld want Per heeft net zo'n motor in zijn boot als wij hebben, en daarna zijn we al snel weggevaren richting Näs, op naar de andere vleugel van het Vikenmeer.

Daar varen we het spiegelgladde water van het Viken op.

Wat een mooi gezicht zo de weerkaatsing van de wolken in het water en die strakke waterkering.

We hebben twee uurtjes varen om in de andere vleugel van het Vikenmeer te komen. We hebben echt een prachtige tocht, heerlijk zonnig weer en bijna geen wind. Voor mij...droomcondities!

De kapitein op het statenjacht :-)

In Näs aangekomen moeten we dan eerst de box klaarmaken en daarna gaan we naar huis voor de lunch en daarna weer naar Skövde om de auto terug te brengen bij S en F. Dat gereis met die auto dat hoefden we vorig jaar niet te doen. We hadden toen buurman Göran gevraagd ons te brengen en die vond dat geen probleem. Maar nu met de Corona leek het ons beter die vraag niet te stellen vanwege de 1.5 meter.

Half zes waren we weer thuis met trailer en al en dan moeten we de mast er nog opzetten en de boot nog tuigen. Pfff wat een werk deze keer.

Wel ter afsluiting van dit lange verhaal nog twee foto's voor de volhouder zullen we maar zeggen.

We hopen op genoeglijke uurtjes op het water met onze Sinnestriel deze zomer!

En dan nu eventjes heel iets anders.

Gisteravond belden we even met Greetje die in Oxford nog steeds in een soort van lockdown vertoeft.

Ik vertelde haar dat ik twee boeken heb besteld bij Bol.com om hieruit mezelf patroontekenen te leren. Mijn moeder kon dat vroeger goed en ik zat er altijd met mijn neus bovenop wanneer zij met haar kleermakersliniaal ferme strepen op het dunne patroonpapier zette. Ik vond het fascinerend. Vooral ook die liniaal met een lengte die afweek van de liniaal die onze schoolmeester op zijn schoolbord gebruikte. De kleermakersliniaal was maar 70 cm, een el zei mijn moeder dan.

Nu blijkt Greetje die liniaal van mijn moeder te hebben. Geweldig dat die er nog is, een erfstukje!!  Zelf heb ik samen met de boeken ook een houten kleermakersliniaal in NL besteld. Gisteravond pakte Greetje die liniaal van mijn moeder er nog even bij. Nu blijkt dat er ook nog van alles op die liniaal staat aangegeven. Zo staat er bijvoorbeeld bij een bepaalde maat tweemaal 'elleboog'. Greetje dacht ook dat haar liniaal eerst nog van iemand anders was geweest want er staat ook nog een andere naam op dan die van mijn moeder. Toen ik haar vroeg dat eens voor de camera te houden zag ik Joh. van der Schaaf staan, dat is mijn beppe naar wie ik ben vernoemd!! Dat is toch leuk en dat ontdek ik nu pas. 

 Op de foto hierboven staat dan nog een keer G. Westra en dat is de naam van mijn moeder. Een kleermakers liniaal met familie historie.
Ik zal die van mij ook signeren wie weet op welke blog die nog eens komt te staan! Ik ga ook de merktekens van mijn moeder op die van mij overnemen. Wellicht kan ik nog eens ontdekken wat ze ermee heeft bedoeld.  In mijn herinnering was het ook een heel mooie liniaal met prachtige cijfers en heel mooi vormgegeven. Als ik hem nu zo zie, dat is het echt de eenvoud zelve. Maar toch wel weer heel leuk dit!

Wel mijn boeken liggen op dit moment bij Henk en Chang. Maar afwachten wanneer ik die krijg, voorlopig kom ik er denk ik toch niet zo aan toe. Morgen wacht het Spa project weer en de mast moet er nog op. Genoeg te doen dus.

Hier, als afsluiting, nog even een filmpje van vanmiddag.

Wordt vervolgd!