ID-kort en Gamla Linköping.....

Wanneer je niet van autorijden houdt heb je het moeilijk in Zweden. De afstanden zijn lang en het reizen naar bestemmingen kost veel tijd. Gelukkig houden wij wel van autorijden en dat komt goed uit want vandaag hadden we weer een lange rit.

We moesten namelijk op stap voor het aanvragen van een echte Zweedse ID-kort. We hebben natuurlijk wel een Nederlands rijbewijs, wat in NL ook tegelijkertijd een ID bewijs is, maar dat telt allemaal niet in Zweden omdat er geen Zweeds persoonsnummer op staat. In plaats daarvan moet je een Zweedse ID-kort hebben met daarop de volledige naam, je adres, je precieze lengte, een pasfoto en je persoonsnummer. Die kaart kun je niet zomaar om de hoek van de straat aanvragen of per internet regelen.... Nee er zijn een aantal kantoren van de Zweedse belastingdienst waar je de aanvraag kunt doen. Vanaf waar wij wonen hadden wij de keuze tussen Jönköping en Örebro. Eigenlijk waren we van plan om vandaag naar Jönköping af te reizen voor de aanvraag. Toen ik zondagavond eventjes zocht naar wat je allemaal mee moet nemen voor de aanvraag kwam ik er achter dat er een aantal acties voorafgaand aan het bezoek aan Skatteverket nodig zijn. Zoals: 1. betaling van 400 SEK per persoon en 2. een bewijs van overschrijving van dit bedrag uitgeprint meenemen, 3. een geldig EU paspoort en 4. een boeking van een tijdstip. Dus helemaal niet zomaar op stap gaan naar Jönköping maar vooraf een afspraak maken. Zo'n afspraak dat zou in Jönköping pas over twee weken kunnen. Niet getreurd dan zoeken op Örebro echter daar konden we pas over twee en een halve week terecht. Nu willen wij onze bankzaken regelen en daarvoor hebben we de ID-kort nodig. Daarom willen we ietsje sneller. Verder gezocht op internet en uiteindelijk gevonden dat we in Linköping, dat ligt in de buurtprovincie Östra Götaland op twee uur rijden met de auto, op dinsdag nog een afspraak konden maken (dat dan wel weer online). Dat is nog te doen dus na overleg snel een tijd geboekt op 5 juni en het geld overgemaakt, Suzanne geinstrueerd omdat ook zij de ID-kort nog aan moet vragen. Vanmorgen om 8.30 was Suzanne al bij ons en daarna in de auto op naar Linköping.

Aldaar verliep alles zeer voorspoedig dankzij de goede voorbereidende werkzaamheden onzerzijds zodat wij ook nog tijd hadden voor iets toeristisch. We wilden graag in Linköping de oude stad bekijken. De oude stad is een openlucht museum, gratis toegankelijk. Als ik me niet vergis wonen er zelfs ook nog mensen. De oude stad is een verzameling van historische huizen, gebouwen, winkels, werkplaatsen, scholen etc. Die zijn zo 1950-1960 geconserveerd in één omgeving. Er zijn huizen die nog geheel authentiek zijn zowel van binnen als van buiten. Nog precies met de spullen die de mensen gebruikten die er woonden, datzelfde geldt ook voor het postkantoor en de school de brandweer, de boekhandel etc. Gamla Linköping is een erg leuke excursie, je kunt er zomaar een middag rondkijken.

Wat ik persoonlijk heel erg leuk vond is dat er op het moment van ons bezoek ook een uitstapje werd gedaan met (dementerende) ouderen. In de muziektent (zoals dat bij ons zou heten) werden oude liedjes ten gehore gebracht, geen volksmuziek maar het lichte genre dansmuziek. De verzorgenden en begeleiders dansten met de ouderen op de muziek, of ze nu in een rolstoel zaten of nog zelfstandig konden bewegen dat maakte niet uit. We hebben er eventjes bij gezeten.

De reden van het conserveren is dat Linköping in korte tijd, door de industriele revolutie en het ter beschikking komen van banen voor jongeren en vrouwen in de dienstverlening zoals banken en postkantoren, snel uitgroeide tot de zevende stad van Zweden. Dat vroeg om modernisering van de stad. Dat zie je ook. De binnenstad is een levendige goed geoutilleerde stad. Met winkels, eethuisjes, terrasjes, cafeetjes...kortom alles wat een stad behoeft. Mooi is het dan dat men oog heeft weten te houden voor het oude wat niet meer voldeed aan de eisen van de nieuwe tijd en dit heeft weten te behouden voor de huidige en toekomstige generaties.

De school:

 Onderwijzeres zijn betekent in 1915
Wanneer de werkdag ten einde loopt
en de leerlingen naar huis gaan
het leeg en stil wordt in de school
Dat voelt wat eenzaam
in het grote schoolgebouw

Een onderwijzeres is ongehuwd
leeft een godsdienstig en zedelijk leven
Er is een regel die zegt
dat zij geen gezin mag krijgen
Daarmee verliest zij haar baan

Het loon van de onderwijzeres is gering
Zij heeft geen geld
voor onnodige luxe
het woonhuis is klein
Slechts het nodige is aanwezig

 Het huis van de onderwijzeres is geintegreerd in de school. Het bestaat uit een keukentje, waar ook geslapen moest worden en een kleine woonkamer.

 Wij kennen in Nederland de schoolplaten van C Jetses. Ook in Zweden werd lesgegeven met schoolplaten.

Hier een aantal foto's van de brandweer.

.

Op de foto hierboven zie je een soort van reglement waarin is vastgelegd in welke gevallen je de kosten a 300 000 SEK van de brandweer zelf moet betalen. 'eigen schuld dikke bult' regels over brand door:

1. Slordigheid met roken en lucifers

2. Olie doekjes die zelfontbrandend kunnen zijn 

3. Kleding die te dicht bij de kachel hangt

4. Slechte elekticiteitsleidingen of een vergeten strijkijzer

5. Vuur maken met benzine, alcohol etc.

6. etc

 het centrale plein met daaraan een postkantoor, een boekwinkel een cafe een handwerkwinkeltje.

 De bank waar begin 20e eeuw werkgelegenheid voor vrouwen ontstond echter uitsluitend in de lagere functies.

 De bank.

 Ons wel bekend, borduurgaren in de varianten gewoon en splits. Bij ons in Nederland was dat DMC garen.

 Kinderboekhandel en speelgoedwinkel aan het grote plein.

Waar we iets meer tijd hebben doorgebracht was in een oude drukkerij. Daar was de sfeer nog goed te proeven. Enkele gepensioneerde drukkers hadden daar een vrijwilligersbaan en werkten daar als zetter en drukker. Daar rondkijkend terwijl je de geur van de drukinkt kunt opsnuiven, vergezeld van de geluiden die bij een drukkerij horen droom je weg naar vervlogen tijden.

Let ook even op het behangetje......

 De letterbakken. In mijn tienerjaren en iets later werden die gebruikt om er miniatuurtjes in te verzamelen. Hier zijn ze nog gevuld met echte letters en als je de foto even vergroot door erop te klikken zie je boven de letterbak een map voor de plaatsing van elke letter.

 In de oude drukkerij vonden we ook nog onderstaande prent uit Nederland (Haarlem 1440).

's Avonds hebben Gerrit en Greetje nog gewerkt aan een prototype van een kamerplantenstander maar daarover morgen meer.