Een fluitje van een cent zo'n nieuw raam......

Vanmorgen was het 15 graden met harde wind en niet echt weer om ons ontbijtje buiten te nuttigen. Maar in de keuken zitten is niet behelpen. Lekker de radio aan en na het ontbijt eventjes digitaal, kranten, facebook, eventjes op de blog kijken en wat dingejes uitzoeken voor fase II van de altan. Dat zijn zo de ingredienten van een start van de dag in de keuken.

Gerrit moest al vroeg naar de ICA, we hadden een berichtje gekregen dat de nieuwe kentekenplaat van de caravan daar af  te halen is. Dat komt mooi uit want vandaag gaan we met de caravan naar de service werkplaats van Kabe in Stenstorp. Dat is een dik uur rijden. Tijdens onze vorige vakantie hadden we een 'Stenskot' tegen het voorraam gehad waardoor er een grote ster in het raam was gekomen. Hiervoor hadden we een nieuw raam laten bestellen. Bij de bestelling vroeg de monteur al of we het zelf wilden monteren of dat zij het moesten doen. Wel daarover hoefden we niet lang na te denken. Een raam vervangen in de caravan....dat hadden we nog nooit eerder gedaan. Dus afgesproken dat we langs zouden komen voor montage. Dat was dus vandaag. Van dit hele proces heb ik helaas geen foto's. Wellicht omdat ik onder de indruk was van het gehele montageproces. We hadden ingecalculeerd dat het een uurtje zou duren. De monteur kwam naar ons toe, had intussen het nieuwe raam al bij de caravan gezet. Hij schroeft met zo'n zoem schroevendraaier de raamuitzetters los, wipt het raam maximaal omhoog, tilt het eruit, zet het nieuwe erin, schroeft de uitzetters weer vast, test ze nog even en klaar is Kees. Nog geen tien minuten werk. Huh...Bij het volgende 'stenskot' doen we het zelf. Dat scheelt ons dik twee uur rijden.

Drie uur waren we weer thuis, thee gedronken en toen maar weer een raam uit het kozijn getild. Dat gaat goed, mijn vijfde raam al, bijna twee kozijnen klaar. Om toch eventjes beeldmateriaal bij deze blog te voegen heb ik voor het verkrijgen van een beeld van de noodzakelijkheid van het raamschilderen weer eens een voor- en nafoto genomen.

Dat knapt lekker op of niet..

Vandaag geen werkzaamheden aan de altan, altans niet fysiek. Het hoofd is er wel mee bezig. Voor nu is ons materiaal op en binnenkort moeten we weer op pad voor de aanschaf voor het vervolg.

Verder zat ik zo in de auto onderweg naar de reparatie wat te denken over de blog. Dit naar aanleiding van een email die wij kregen. Eigenlijk is het best wel wat een raar ding, zo'n blog. Ik zit hier te schrijven over onze belevenissen zo overdag en de lezer leest het. We hebben geen weet van elkaar. Een deel van mijn lezers zijn mensen die ik ken. Aan hen wil ik laten weten dat uit het oog, niet uit het hart is. Misschien is dat wel goed om eens zo op te schrijven. Ik denk veel aan de mensen die ik ken. Eigenlijk passeren jullie elke dag wel even de revue in mijn gedachten. Goede en fijne mensen, waar ik goede en fijne gedachten over heb, mensen die mij hebben gevormd tot wie ik ben geworden. Zo werkt dat denk ik, zonder contact met anderen ontstaat immers geen sociale ontwikkeling.  Ontvang een hartelijke en lieve groet van Gerrit en mij! Ik hoop dat jullie enig plezier beven aan het lezen van mijn schrijfsels. Misschien wel net zoveel als ik heb aan het schrijven ervan. 

Wordt vervolgd....