Mooi weer hier, sneeuw en voorjaar tegelijkertijd. Elk jaar weer een heel bijzonder seizoen die vårvinter. Ik kan me nu weer voorstellen dat straks in het echte voorjaar de kraanvogels weer met hun statige tred door de weilanden lopen. Ik kijk ernaar uit. Tijdens het wandelen hoor je al steeds meer de vogels hun hoogste lied zingen.
Ik vind het zo fijn te bemerken dat het leven gewoon doorgaat. Dat ondanks de ellende van dit moment, ondanks de zo moeilijke beelden die je op de televisie ziet, ondanks het steeds groter wordende aantal vluchtelingen en doden die deze oorlog met zich meebrengt, het gewoon weer voorjaar wordt. Het voorjaar dat ons vertelt dat het leven doorgaat. Dat niets krachtiger is dan het leven zelf.
Toch voelen Gerrit en ik de gehele dag door een soort van druk. Verdriet is het! Zo jammer dat de vrede in Europa verdwenen is. Zo moeilijk te accepteren dat er één man is die gekozen heeft voor oorlog. Hoe is het mogelijk dat je een keuze maakt voor oorlog! Dat is iets dat wij niet kunnen bevatten. Oekraïne vormde geen bedreiging voor Rusland, Europa vormde geen bedreiging voor Rusland, de NAVO vormde geen bedreiging voor Rusland. Wat is het probleem?
We leven het leven verder met dit verdrietige gevoel en proberen er onze weg in te vinden. Niemand weet wat ons nog te wachten staat. Het enige dat we weten is hoe het nu is....en het wordt voorjaar en dat is fijn!
Wij klussen verder aan onze badkamer, heerlijk om een focus te hebben en dat we hiermee praktisch bezig kunnen zijn. We bouwen aan iets dat mooier wordt.
Gisteren hebben we het gips erin geschroefd. Bijna alles, op een klein stukje na en dat heeft te maken met de loodgieter die op zich laat wachten. Wanneer we dat stukje ook zouden gipsen dat kan hij er bijna niet meer bij. We laten het dus nog even open.
Eerlijkheidshalve moet ik ook bekennen dat we één plaat hebben verprutst. We hadden hem mooi op maat gemaakt. Ik las de maten op en Gerrit tekende ze in op de plaat en sneed hem uit. Er zat een fragiel hoekje in dat wisten we. Toch kregen we de plaat helemaal heel boven in de badkamer. We snijden ze in de kelder en moeten ze dan vervolgens twee trappen op tillen. Toen we hem, eenmaal aangekomen in de badkamer, rechtop zouden tillen knapte de plaat. Op een heel andere plek dan het fragiele hoekje. We keken elkaar even aan en bedachten toen een plan B.
Vandaag heeft Gerrit het plafond uitgelijnd, ik liet het afweten. Na de wandeling was ik doodmoe mijn benen wilden niet meer. Eerst maar even gerust en geprakkiseerd over wat er aan de hand kon zijn. Toen wat kaliumzout opgelost in warm water en dat opgedronken. Een paar maanden terug was ik ook zo moe na een wandeling en toen hadden we beredeneerd dat het mogelijk een kalium tekort kon zijn. Vermoedelijk nu weer. Wij eten natuurlijk geen brood en koeken of ander gebak en brood en gebak zijn grote zout leveranciers. Nu met het klussen gebruik ik blijkbaar toch wat meer energie en zijn de elektrolyten mogelijk uit balans geraakt. Na een paar uurtjes ging het weer beter en konden Gerrit en ik samen het plafond in de badkamer monteren. Dat zit er nu voor 75% in, het laatste deel kan nog niet.....je raadt het al, vanwege de loodgieter. Dat is het deel dat we eerst nog moeten gipsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten