We vorderen

12 januari liepen we er ook al, in het bosgebied tussen de weg naar  Askersund en het Vättern met een start in Klangahamn waar we vorige week zondag een gerookt visje aten. Toen, in januari, vond ik het gebied ook al prachtig en nu in de zomer was het er zeker niet minder mooi. We hebben de wandeling samen met Henk en Chang gemaakt en wederom had ik het 'Midden Aarde' gevoel daar in die bossen. Henk en Chang noemen het om die reden al de Hobbit wandeling. 

Het was best wel warm om te lopen en toen we eenmaal in Granvik waren aangekomen (daar gaat de route namelijk langs) hebben we eerst een verkoelende duik in het Vättern genomen. Daar was het redelijk druk met gezinnen die gezellig bij elkaar zaten maar tussen de gezinnen was voldoende ruimte. Na onze duik hebben we nog gezellig even in de pub op het terras gezeten met uitzicht over het meer. De pub heeft volgens mij een nieuwe uitbater, ik heb nog niet eerder meegemaakt dat die geopend was. Het is zeker een aanrader om daar eens te gaan zitten (in Granvik aan het water).

Strand bij Granvik

Het terras van de pub bij de haven van Granvik

Dat was dus al een heel mooi begin van deze dag. Weer thuisgekomen was het hondenvolk dolblij dat we er weer waren en wilden ze graag de tuin in. Ik heb Gösta eerst maar weer nat gespoten met een lauw water zodat hij de warmte iets beter kan verdragen. Zelf zoekt hij de plekjes in de schaduw wel op die er in de tuin gelukkig voldoende zijn.

Toen we zo halverwege de middag weer thuis waren is Gerrit nog verder gaan werken aan de Spa omgeving in de tuin. Hij heeft nu op het terrasdeel 'afkoeling' (wel een heel toepasselijke naam in deze hitte) want het is het deel van de buitendouche en de ton met koud water, de vloer gelegd. Eindelijk een opschietklusje. De vloer ligt prachtig en nu is het echt al een ander gezicht. Nu het laatste deel nog, het terras voor de sauna.

vloer in wording

detail

detail

Overzicht foto

hoogteverschillen

Het laatste houtje voor vandaag

De verschillende niveau's

Nog even zitten en nagenieten van al het werk

 Ik vind het nu al mooi! Later wanneer de vloeren klaar zijn komt er om het deel van vandaag nog een afscheiding aan de kant van het gras en die van de Sering, op het grind naast het terras van vandaag komt dan de sauna te staan.
Het is maar weer een heel project.... maar het vordert.

 Wordt vervolgd.....

Erg warm

De Byggmax in Mariestad dat wat de eerste loop gisterochtend. Aanhanger mee en aldaar volgeladen met vloerhout en nog een handjevol steunbalken. Tegelijkertijd ook boodschappen gehaald en dan ben je met elkaar toch wel een paar uurtjes bezig.

Weer thuisgekomen is Gerrit verder gaan werken met het leggen van de balken en het maken van ondersteuning, een tijdrovend klusje omdat je steeds moet zagen en schroeven en het geheel precies waterpas moet komen te liggen. Nu is het dan zover dat hij kan beginnen met het schroeven van de vloerplanken en dan kunnen we weer wat resultaat zien.

Zelf ben ik het gras gaan maaien. In Mariestad hadden we nog een elektrische handknipper met batterij gekocht voor de lastige hoekjes maar daarover ben ik nog niet laaiend enthousiast. Steeds wanneer er een takje of een steentje tussen de tandjes van de knipper komt zit hij vast en het knipvermogen is maar zeer gering. Heb nu eerst de batterij maar eens in de lader gezet, misschien dat dit straks een verschil maakt.
Dat grasknippen daarmee ben ik toch al snel een uurtje of drie mee zoet en behalve dat het een stoffig werkje is met deze droogte was het zittend op de maaier geen slecht te doen werkje. Heerlijk rijdend van zon naar schaduw met een lekker windje door mijn haren.

Voor de honden is het wel warm buiten, soms wel een beetje te. Gisteren heb ik Gösta een aantal keren nat gespoten zodat het water lekker kan verdampen en hij wat verkoeling heeft. Lekker vindt hij dat niet maar de warmte is daarna voor hem wel beter te verdragen. Vandaag heb ik hem een poos in de kelder gelegd, daar blijft het onder alle omstandigheden lekker 15 graden.

Nu moet ik eerst een brood gaan bakken want vandaag gaan we de 'Hobbit' wandeling doen en willen we graag iets mee in de rugzak.

Wordt vervolgd.....

Zo dat was zweten

Zo dat was zweten gisteren! Gerrit werkt onder de bomen en er is een zuchtje wind uit het Vångdalen dan is het wel uit te houden. Hij heeft lekker door kunnen werken en al het materiaal is nu op. Vandaag gaan we naar Mariestad met een nieuw boodschappenlijstje voor de klus. 

Gisteren heeft hij als eerste de cirkel uitgezaagd. De badtunna komt voor ongeveer 3/4 in het terras en het deel waar de kachel zit daar is de opening naar het lager gelegen terras. Zo kunnen we er goed bij om het hout voor de kachel aan te vullen. Het is goed gelukt met de cirkel en ik vind het nu al heel mooi staan. gisteren kregen we ook bericht dat de badtunna volgende week dinsdag wordt geleverd. Met een beetje geluk is Henk er dan nog om mee te kunnen helpen in het proces van het op z'n plek tillen ervan.

het was al laat in de avond toen ik deze foto maakte dat is wel te zien

Omdat het allemaal nogal wat gepruts is met het bouwen van het terras (in de goede zin van het woord want Gerrit prutst meestal niet) doe ik andere dingen. Anders sta ik steeds de helft van de tijd in de wachtstand en dat is niet bevordelijk voor mijn humeur.  Nu werkt hij aan het terras dat voor de sauna komt te liggen. Balken monteren en steunen aanbrengen en de onderkant dichtmaken zodat het grind niet weglekt de greppel in. 

Ik ben bezig in het tegenoverliggende deel van de tuin. De moestuin is nu helemaal klaar en ziet er heel goed uit al zeg ik het zelf.

Ik heb wat onkruid weggeknipt uit de begroeiing in de greppel achter ons huis. Daar is zoveel onkruid dat het niet  te doen  is dit weg te halen. Maar zo lijkt het voor het oog weer wat.

Overigens doet het vorig jaar nieuw aangelegde tuintje het dit jaar heel erg goed. En ook de grasmat voor onder de beuken wordt steeds maar groener. 

Verder ben ik de rest van de dag bezig geweest met het weghalen van het Zevenblad uit de Seringenhaag op de scheiding met onze buren. Weinig inspirerend zo'n 30 meter klusje bij 30 graden Celsius maar zo oogt het weer netjes.

Wordt vervolgd....

Tuinwerk

Het is donderdagochtend wanneer ik deze blog schrijf. We hebben heel warm weer en lang in de zon blijven maakt dat je wat oververhit raakt. Regelmatig zoeken we de schaduw op. 

Gerrit werkt verder aan de spa is onder de bomen in de schaduw bezig met het aftimmeren van het hoger gelegen terras waarin de hottub voor een deel verzonken wordt. Dat is nog wel even een klusje omdat dit terras een schuine zijde heeft en alle planken hierdoor één voor één afgezaagd moeten worden onder een hoek van 61 graden. De kapzaag kan die hoek niet maken dus het moet met de cirkelzaag en met de hand. Maar het wordt heel mooi! 

Lekker zo in de brandnetels

Het laatste wat hij nu nog moet doen is het uitzagen van de cirkel (de omtrek van de hottub). Hiervoor heeft hij aan een balk het middelpunt van de cirkel aangegeven en hieraan met een spijker een touwtje bevestigd met de straal van de cirkel (95 cm). Zo kan hij heel gemakkelijk de omtrek van de cirkel uittekenen.

Het uitzagen doen we vandaag want daarbij heeft hij extra handen nodig en die heb ik ter beschikking.

Zelf ben ik gisteren druk geweest met de moestuin. Die hebben we nu eindelijk afgemaakt. De achterkant van de moestuin heb ik afgezet met tegels. Omdat de grond schuin wegloopt naar de achterkant is daar veel ruimte tussen het hekwerk (dat natuurlijk waterpas staat) en de grond. Hierdoor kunnen er hazen en andere voedselzoekende dieren in de moestuin komen door onder het hek door te kruipen. Dat willen we natuurlijk niet, zeker wanneer zoals nu alles zo heerlijk groeit in onze tuin. Ik heb nu die ruimte met tegels afgezet en om het hekwerk van de moestuin een scheiding gemaakt met grind op worteldoek. Zo kunnen we iets gemakkelijker het gras maaien en hoeven we niet elke keer de kantjes te trimmen.

Daar kan geen haas meer langs...

Dit klusje was steeds nog wat blijven liggen en nu we toch tegels hadden voor de terras fundering kon ik daarvan ook mooi een paar gebruiken om eindelijk deze klus af te ronden.

Tijdens mijn gescharrel met de kruiwagen van de ene kant van de tuin naar de andere ontdekte ik een slak die met voorplanting bezig was. In het grus van onze oprit hebben we veel van die grote vette slakken met een enorm huis op de rug. Die graven zich in, in het grus om daar dan de eitjes te leggen. Hebben ze dat gedaan dan komen ze weer boven. Ik ontdekte een slak die wel een gat had gemaakt maar de eieren per ongeluk boven de grond deponeerde in het grus. Terwijl ik de slak even optilde rolden de eieren eruit. Ik weet niet of het wel goed komt met dit nageslacht want zowel wijzelf als de honden lopen er steeds langs. 

De eieren rolden uit de lippen die je ziet op de foto

 Ik ben echt trots op de moestuin dit jaar, alles groeit als kool en het staat zo mooi die volle bakken met groenten. We hoeven nu alleen de stokken voor de bonen nog te plaatsen. Dat doe ik vandaag denk ik.

 Wordt vervolgd....

I LOVE HJO

Ik zat vanochtend om vijf uur in de keuken met een nog dicht bewolkte lucht. Gisteren heeft het namelijk de hele dag geregend. Niet erg want de natuur heeft het erg nodig! Wij zijn gisteren naar Skövde geweest voor een paar noodzakelijke boodschappen. Dat is tegenwoordig een kwestie van de boel inslaan en snel weer terug. Niks geen franje. Maar het was dus nog grijs toen ik om vijf uur in de keuken ging zitten en toen ik om zes uur naar buiten keek brak de zon al volop door. Vandaag was het een heerlijke dag en konden we de hele dag buiten zijn. Echt vakantie en zomer weer.

Bij het ontbijt zei Chang dat ze vandaag een vrije dag nam. Wel ze is eigen baas en kan vrij nemen wanneer ze wil. Henk wilde vanochtend graag even werken en zou vanmiddag ook vrij nemen. 

Wel en dan laten wij natuurlijk ook alles vallen wat we op dat moment in de handen hebben. Dat was voor Gerrit de hamer en voor mij het mes waarmee ik onkruid tussen de tegels vandaan haal deze keer in de moestuin. Een uitstapje daarmee kun je bij ons altijd aankomen. Het reisdoel was Hjo (spreek uit als I love Hjo).

Hjo

Hjo vinden we altijd erg leuk om naartoe te gaan. Het is een prachtig stadje aan het Vättern en de houten huizen daar, daarop kun je zomaar verliefd worden, prachtig!! Helaas was de batterij van mijn telefoon helemaal leeg en moest ik even terugvallen op de fotografie door Gerrit. Het leuke is dan wel voor mij dat ik er ook weer even op kom te staan :-)

We hebben de auto helemaal zuid geparkeerd en zijn helemaal langs het Vättern van zuid naar noord gelopen. Daarbij passeer je leuke plekjes aan het water waar je kunt zitten om iets te nuttigen. Wel dat hebben we gedaan. Mooi aan de waterkant en op 1.5 meter, lekker rustig.

Een bezoekje aan het haventje is altijd heerlijk, ik dacht er even alleen op de foto te komen maar de belhamel zit ook op de achtergrond.

Na ons bezoekje aan de haven passeerden we bijna de ijskraam van Moster Elin waar je het lekkerste ijs van Hjo kunt kopen. Het was er echter zo druk dat we niet door de menigte wilden lopen. Of eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat Chang en ik wel heel erg zin hadden is zo'n ijsje van Moster Elin maar Henk had het verstand voorop en voerde ons naar de ijscoboer aan de andere kant van de weg waar het veel rustiger was. Het ijs daar smaakte ook voortreffelijk. En als je zondigt dan moet je het goed doen dus we namen een ijsje met drie bolletjes.

We zijn onze wandeling gaan vervolgen en hebben tot en met de camping gelopen, heerlijk weer en vrij als God in Frankrijk. Heerlijk!
Tijdens de wandeling hebben we nog hele verhandelingen gehouden over mensenrechten. Dit naar aanleiding van een foto tentoonstelling van influencers vanuit de hele wereld. Mensen die uit hun comfort zone zijn getreden en daarmee een veranderingsproces in gang hebben gezet. Elk op hun eigen gebied. Prachtige foto's van dappere mensen zoals o.a Ai Weiwei kunstenaar en mensenrechtenactivist.

En zo staan dan op diverse plekken in het stadje foto's opgesteld. De tentoonstelling draagt de naam 'We have a dream'.

Aan de hand van die tentoonstelling vroeg Henk mij wat ik er van vond dat een aantal landen China voor het Internationaal Gerechtshof ter verantwoording wil roepen voor het schenden van mensenrechten in hoe zij omgaan met de Oeigoeren. Ik wist niets van die situatie en Henk vertelde me dat de Oeigoeren (die in een deel van China wonen dat dicht tegen de Afghaanse grens aanligt en een Turks volk is) radicaliseren, vaak ook over de grens met Afghanistan trekken en onder invloed komen van de Taliban en terugkomend in China aanslagen plegen. China lijkt nu in te grijpen om de bevolking te beschermen en erger te voorkomen. In de Zweedse kranten heb ik hierover nog niets gelezen. 

Ja wat vind ik daarvan....Natuurlijk ben ik tegen onderdrukking, vrijheid is een kernwaarde waar vanuit ik probeer te leven en ik ben ook tegen radicalisering omdat dit meestal ook weinig goeds voor mensen met zich meebrengt.  Ik weet eigenlijk niet goed wat ik ervan moet vinden. Zelf probeer ik in vrede te leven en respect te hebben voor een ander en met die ander om te gaan zoals ik graag wil dat anderen ook met mij omgaan. Dat lukt meestal maar niet altijd dat zeg ik er eerlijk bij. In de ideale wereld zouden zulke problemen er niet zijn. Maar hoe krijgen we met z'n allen de wereld iets meer richting die ideale wereld??? Door elkaar voor het gerechtshof te slepen of met elkaar een dialoog aan te gaan??

Ik eindig deze blog maar met dit plaatje. Het ziet er vredig uit en het straalt harmonie uit. Vrede en harmonie...zo zou ik het graag willen voor mezelf en voor iedereen.

Ik vind het mooi dat er in Hjo op straat foto's tentoongesteld staan van mensen die het hebben aangedurfd uit hun comfort zone te treden en op die manier zaken in beweging brengen. Het is moeilijk uit je comfort zone te gaan. Daar is moed voor nodig. Door die foto's zo in het straatbeeld te plaatsen gaan mensen erover nadenken en er met elkaar over praten en dat is goed! 

We hadden een prachtige dag in Hjo!

Wordt vervolgd.....

Een gerookt visje en La Belle Époque

Hier waren we al eens eerder geweest, een klein haventje aan de oever van het Vättern, met bij het haventje een kleine visrokerij, Klangahamns fisk, waar je heerlijke gerookte vis kunt kopen. Naar verluidt de lekkerste in de verre omtrek.

De vorige keer dat we er waren hebben we een prachtige wandeling gemaakt met het plan om na de wandeling een lekker visje mee naar huis te nemen. Toen echter was de visrokerij net gesloten. Vandaag troffen we het beter en hebben we een visje gekocht en dit zittend aan de oever van het meer opgegeten. 

 Klangahamn

 Deze vissenkoppen hangen aan een schuur tegenover de visrokerij. Gerrit merkte op dat je zou kunnen zeggen dat het Hua en Min (dat zijn de ouders van Chang) zijn die op hun vlucht terug naar China zitten te wachten. Zij brachten begin dit jaar een bezoek aan NL met een KLM vlucht geboekt voor maart terug naar China. Die vlucht werd geannuleerd naar begin mei. Vlak voor vertrek werd ook deze vlucht geannuleerd en ingepland voor begin juli. Vorige week kwam er bericht dat de vlucht met een week zou worden vervroegd en gisteren kwam er bericht dat ook deze vlucht wordt geannuleerd en nu in de planning staat voor oktober. En dat terwijl je toch heel graag weer naar huis wilt gaan. Het laatste bericht is dat de KLM nu een lange wachtrij heeft van mensen met een ticket terug naar China. Hoe later je die ticket hebt gekocht des te duurder. Hua en Min hebben een 'goedkope' ticket omdat zij deze vlucht al heel vroeg hadden geboekt. Nu komt het hun ter ore dat de KLM mensen met een duur ticket op 1 juli laat vliegen en de mensen met een goedkope ticket een annulering krijgen. Als dat de situatie is dan zou dat wel heel erg bedenkelijk zijn. En ondertussen moeten ze maar afwachten terwijl ze heel graag terug willen en heel begrijpelijk ook heimwee krijgen naar hun eigen leven in China. We leven met hen mee!

Na ons bezoekje aan het haventje zijn we terug gereden naar Karlsborg. Daar hebben we de wandeling die zaterdag in de regen viel, alsnog gemaakt. Die wandeling voerde ons langs de punt van de landtong waarop de vesting is gelegen. Wij hebben deze wandeling niet eerder gemaakt en we waren verwonderd over hoe mooi het er was.

Op het kaartje hierboven zie je de vesting gelegen op de landtong. De punt hebben we gerond. Helemaal op de punt staat een kleine vuurtoren.

Hier op de punt was vroeger ook het militair hospitaal gevestigd. Gehuisvest in een prachtig pand met uitzicht over het water.

Leuk om te zien was ook dat er in de bomen die er op deze punt groeien allemaal vogelhuisjes waren opgehangen die ook nog eens prachtig waren beschilderd. Elk huisje een andere decoratie. In de huisjes waren ook nestjes, we zagen de vogels in en uit vliegen. Ja wat wil je ook wanneer je zo'n prachtig huis mag uitzoeken....

Na de wandeling hebben we in de vesting koffie gedronken. Dit is voor ons de eerste keer in de periode van de Corona pandemie dat we genieten van de horeca.
In de vesting is een heel leuk cafeetje ' La Belle Époque' genaamd naar de goede tijd in Frankrijk, voorafgaande aan de 1e WO. Volgens mij ook de tijd waarin de Vesting is gebouwd. Gelukkig kon Henk ons even bijscholen over La Belle Epoque want wij hadden het zo niet paraat.
Het cafeetje ademt geheel de sfeer van die tijd. Er is een historische kamer ingericht, heel leuk om te zien. De bediening loopt ook in kleding uit die tijd en de tafeltjes buiten waren gemaakt van oude Singer trapnaaimachine onderstellen. Heel sfeervol allemaal en we konden bovendien heel goed met 1.5 meter uit elkaar zitten. Bestellen aan de tap en dan buiten wachten op de 'servering', geheel volgens de regels die hier gelden voor de horeca.

Kijk ook even naar het prachtige behang: 

Duro Gammalsvenska HudiksvallsTeater 

Het binnendeel van het cafeetje

En zo kregen wij onze koffie geserveerd, volgens Henk de lekkerste Cheese cake die hij ooit heeft gehad. Zelf gemaakt volgens mij door de dames in het cafeetje. En wel drie kopjes koffie in elk potje zodat je niet steeds naar binnen hoefde te lopen voor nog een kopje.

De vesting is natuurlijk een Militaire omgeving en ademt ook die sfeer dat kan niet anders. Iets wat ik ook nog niet eerder had gezien was deze Douglas. Helemaal in elkaar geklonken.

En voorzien van het driekronen uit het wapen van Zweden die de drie Scandinavische landen Noorwegen, Zweden en Denemarken symboliseren.

Door ons op deze wijze gefotografeerd!

Blijkbaar is het terrein waar de Douglas staat een plek voor Militaire plechtigheden. Er stond nog een spreekgestoelte of hoe dat in militaire termen ook maar heet,  met twee kanonnen op de achtergrond en een beeld van een parachutist.

Fallskärmsjagarna 50 år (Fallskärm is parachute)

En zo kwam de verkenning van het voor ons onbekende deel van de Karlsborgs Fästning tot een afronding.


Wordt vervolgd