We voelen ons als Hobbits in Midden Aarde.....

Hij is klaar....onze kast. We zijn er een kleine week mee zoet geweest, met dit koopje van Marktplaats nu zo'n 6 jaar geleden. Lang had ik gezocht naar een kast voor in onze woonkamer en eindelijk vond ik deze honderd jarige in noord Groningen. De koop was destijds snel gesloten en gelukkig paste de kast, die uit twee delen bestaat, in de auto.

De toon van onze eetkamer was donkerbruin. Ik had namelijk ook nog een dressoir en een eethoek op marktplaats gevonden. Die eethoek nam veel ruimte in omdat de stoelen niet goed onder te tafel geschoven konden worden, ook werd het geheel wat wiebelig zodat we voor de feestdagen een nieuwe eethoek hebben aangeschaft. De tafel ervan is van geolied eiken waarbij het donkerbruin niet zo heel mooi meer combineert. Daarom besloten we om de kast te demonteren en te schuren. We wilden hem graag lichter hebben. Nu een weekje later staat hij weer in elkaar gemonteerd in de kamer. Alleen de bovenste deurtjes willen nog niet dicht. Waarschijnlijk moeten we de scharniertjes van de deurtjes li-re omdraaien, dan zal het lukken. Bovendien hebben we in het wasproces voor het verwijderen van de oude waslaag het nodige water gebruikt waardoor het hout waarschijnlijk ook wat is uitgezet. We wachten nog rustig een poosje en dan zal het met de deurtjes wel goed komen.

Het hout van de kast ziet er nu weer mooi uit, je ziet nu ook weer de houtstructuur en het mooie van eikenhout. De kast kleurt nu goed naar de nieuwe tafel en naar de vloer. Ons werk is niet voor niets geweest.  De kast is een buffetkast en de afbeeldingen die in het hout zijn gemaakt hebben allen te maken met eten. Daarom heb ik de kast ook opnieuw ingericht met mijn, evenzo op Marktplaats gevonden, Thun servies. Een servies met prachtige kitscherige gouden randen. De kinderen willen dit servies liever niet gebruiken omdat het niet in de vaatwasser kan :-). Maar op hoogtij dagen zet ik het toch op tafel en de rest van het jaar kan ik er nu mooi naar kijken. Ook de glazen die in het kastje staan vond ik op Marktplaats. Geslepen glas op een prachtige gedraaide poot. Een hoekje in onze eetkamer, volledig in overeenstemming met de leeftijd van ons huis, alles met spullen die er al waren, die ik alleen nog maar hoefde te vinden. Dat vind ik leuk!

Zaterdag ging geheel op aan het weer monteren van de kast. Hierbij namen het terugzetten van de geslepen raampjes veel tijd. Die worden namelijk in een sleuf geschoven waarna ze worden vastgezet met raamlatjes. In dit geval zeer dunne reepjes eikenhout die met een spijkertje worden vastgezet. Gerrit wilde echter niet met een hamer in de weer in deze delicate situatie en bedacht een nieuwe manier van spijkeren.

de raampjes met latjes....

Met een waterpomptang kneep hij de spijkertjes in de oude reeds bestaande gaatjes. We moesten dus per latje de juiste locatie van dit latje terug zien te vinden en dat lukte goed. Alles zit nu prachtig gemonteerd, zonder schade aan de glaasjes.

Nadat we twee dagen de voordeur niet uit het slot hebben gehad was het vandaag dan echt weer tijd voor een fijne wandeling. (Ik zal voorzichtig zijn met het gebruik van het woord 'fijn', want volgens onze Henk is dat het kenmerkende woord in ons gezin). In de aanvang van de herfst zouden we een keertje van Granvik naar Karlsborg lopen, dit is zeer specifieke info het gaat echter om een wandeling langs de kust van het Vättern, te weten het grote langgerekte meer in Zweden. Maar goed, we zouden daar toen wandelen maar moesten direct in aanvang van de wandeling nogal klimmen en klauteren over grote stenen rotsen die lagen bezaaid met natte bladeren. We glibberden toen alle kanten uit zodat we van verder wandelen hebben afgezien. Nu hadden we een paar dagen terug eens op onze landmeterkaart gekeken en daarop ontdekten we dat we elders ook konden starten met deze wandeling. Dat hebben we vandaag gedaan en het was een bijzondere ervaring.

Klangahamn...

De visrokerij bij Klangahamn..

De start was al prachtig! We zijn met de auto naar Klangahamn, gelegen tussen Karslborg en Granvik, gereden. Daar kwamen we uit bij een prachtige klein haventje met daarbij gelegen een visrokerij die ook nog eens open was. We zijn er naartoe gelopen en zagen dat men er aan klandizie vandaag een groot gebrek had. Er was niemand. Op een schuur gelegen naast het pad dat naar de rokerij leidt werden we verwelkomt door een aantal vriendelijk ogende vissenkoppen!

Het ontvangstcomité...

Je zou maar nooit weer in het Vättern gaan zwemmen!

Tijdens de wandeling waande ik me als een hobbit onderweg in Midden Aarde. Zo ziet het landschap langs de Vätternkust eruit. Terwijl ik al lopende een beetje doorborduurde op deze gedachten zei Gerrit tegen mij: ' Ik voel me net een Hobbit!

Een prachtige wandeling maar zeker geen gemakkelijk pad. Goed schoeisel en sterke benen zijn nodig op dit traject.

Op de terugweg naar huis zijn we nog even over Forsvik gereden. Hier zijn ze bij de sluisomgeving druk aan het werk met grondwerk. We zijn nieuwsgierig naar hoe het daar gaat worden. Vanaf de camperplaats ontstaat er nu in elk geval een beter uitzicht naar het meer. Of er aan de rand van het meer ook camperplaatsen komen, dat was nu nog niet duidelijk te zien.

Omdat dit de week was van de kast hier nog eenmaal een foto van het eindproduct....

Wordt vervolgd.....