Grijs weer vandaag en een beetje mottig, de winter wil maar niet komen. Maar toch naar buiten want wij willen wandelen en de honden ook. Na ons ontbijt de wandelschoenen aangetrokken en in de auto naar Sätra bruk gereden, 5 km vanwaar wij wonen, alwaar we een prachtige route kunnen wandelen helemaal langs het water. Aan de ene kant bos en aan de andere kant water. Wat wil een mens nog meer. Het is één van mijn favorieten deze wandeling.
Vandaag zijn we nog een beetje verder gelopen dan de andere keren. We hadden gezien dat er nog een pad is van een kilometer lengte dat we nog niet eerder hadden gelopen en dat uiteindelijk doodloopt. Dat stuk daar was men druk met het rooien van bos. Eigenlijk is het lopen door de bossen hier in Zweden als een lopen over een industrieterrein. Het bos kun je zien als de productie van de grondstof. Wanneer de grondstof klaar is (de volgroeide bomen) wordt het verzameld en afgevoerd en wordt er nieuwe grondstof geproduceerd. Wanneer je zo door de bossen loopt zie je ook dat de bossen zich in verschillende fasen van ontwikkeling bevinden. Hier, in het stuk dat wij liepen werd gekapt en er lag véééél hout.
Een boom die een aantal tientallen jaren groei heeft doorgemaakt wordt in een paar minuten gekapt en gestript, persoonlijk vind ik het altijd wat een troosteloos gezicht. De machines waarmee dit gebeurt zijn zwaar en ploegen het bos en de weg naar het bos helemaal om. Vaak is het ook zo dat het gekapte bos er nog wat slordig uitziet. Na een poosje worden de gestripte takken op een hoop gelegd, soms met een doek erover om het te laten drogen en op een gegeven moment wordt dat afgevoerd. Later wordt er dan weer nieuw bos aangeplant. Een poosje terug las ik dat er in Zweden meer bos groeit dan er wordt gekapt en dat vind ik dan weer een geruststellende gedachte. Hier 'på landet' (op het platteland) draait het leven om hout. Grote vrachtauto's met aanhangers volgeladen met boomstammen rijden dagelijks op en af.
Wel op een gegeven moment was de grond van ons pad zo omgeploegd dat we zijn teruggekeerd om bij Lilla Edet het water over te steken en aan de andere kant terug te lopen. Met elkaar toch weer 10 kilometer, die hebben we maar weer in de benen...heerlijk!
Dit is Lilla Edet, de plek waar we het water kunnen oversteken.
Op de terugweg zagen we nog dat de Bevers eveneens druk waren geweest met het omhalen van bomen. We zien ze bijna nooit zwemmen maar op vele plaatsen komen we dit soort van situaties tegen.
Fris en met een voldaan gevoel kwamen we aan het einde van de middag weer thuis.
Gerrit heeft de haard in de woonkamer aangestoken en daar hebben we lekker rustig zitten lezen. Ik kon beginnen in het nieuwe boek (zie mijn post van gisteren), Gerrit had het in twee dagen uit en onder de indruk van hoe het behandelprotocol vorm heeft gekregen en wat erin wordt beschreven aan resultaten van behandeling. Zelf had ik gisteren nog een aantal interviews (podcasts heet dat geloof ik tegenwoordig) met hem gezien zodat ik daarmee een beetje een raamwerk over de inhoud van deze materie kan krijgen waardoor de inhoud van het boek bij mij wat beter op z'n plek valt. Ik ben tenslotte geen medicus. Overigens is het boek goed leesbaar en voor leken geschreven en moet ik zeggen dat de schrijver een goede didacticus is. De schrijver (Dale Bredesen).. wel hij is microbioloog en neuroloog, heeft een professoraat aan de universiteit van San Francisco en hij heeft een kleine 30 jaar onderzoek gedaan met een team van collega's. Ik was dan ook zeer verrast dat ik op de site van Alzheimer Nederland een zeer kritische houding ten aanzien van zijn behandelmethodiek tegenkwam. Zij scharen het onder alternatieve behandelingen waarmee het toch een bepaald stempel krijgt. ANL. stelt dat delen van het protocol van behandeling van Bredesen zijn onderzocht en onwerkzaam zijn bevonden. Wanneer je op de site probeert door te klikken om te onderzoeken over welke delen dit gaat dat kom je op een lijst diëten zoals het Kurkuma dieet en het groene thee dieet, wat mij persoonlijk toch iets anders lijkt. Bredesen stelt overduidelijk dat je niet een deel van de behandeling kunt doen. Het is een geheel. Hij gebruikt hiervoor het beeld dat je naar Alzheimer kunt zien als een dak van een huis met 36 gaten (hij heeft meer dan 36 factoren gevonden die van invloed zijn op het ontstaan van het ziektebeeld en hij onderscheid drie subtypen Alzheimer). Wanneer je van de 36 gaten er 10 gaat dichten dan blijven er nog steeds 26 over waardoor je huis niet waterdicht wordt. Uit het boek (zelf heb ik het nu ook bijna uit) en de interviews die ik heb beluisterd, krijg ik juist de indruk dat hij met zeer gefundeerd en begeistert onderzoek deze nieuwe benadering heeft opgezet. Die benadering vraagt van mensen een gedragsverandering op het gebied van eten en bewegen en het nemen van voedingssupplementen. Maar dat alles gebaseerd op uitkomsten van microbiologisch onderzoek en uitgebreide diagnostiek. Uit mijn eigen vakgebied (psychologie) weet ik uit ervaring dat het maken van gedragsveranderingen vaak erg moeizaam gaat en nog lastiger is vol te houden. Dit zal zeker een rol spelen in de resultaten van een dergelijke behandeling.
Maar geen gezeur verder, het is een machtig interessant boek en het leest als een trein en het geeft ons een nieuwe impuls in waar we met onze voeding en leefstijl nu een aantal jaren mee bezig zijn en waarbij we ons heel goed voelen.
En natuurlijk is het je verdiepen in nieuwe materie een cognitieve uitdaging en dat is altijd goed!
Voor wie interesse heeft hier nog een tweetal links:
1. Dr Dale Bredesen on preventing en reversing Alzheimer's disease
2. TEDxManhattanBeach
Zo hadden we vandaag een rustige en ook zeer gevulde zondag die ons weer zeer veel gespreksmateriaal oplevert. We zitten nog niet te navelstaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten