We hebben geen programma....

Het is vandaag een uiterst grijze dag met de hele dag ook nog eens motregen. We zijn er niet chagrijnig onder maar het betekent wel dat we niet gaan wandelen. 'Gjin gemiener rein as sto-rein' zei mijn moeder dan. Daarmee bedoelde ze dat deze regen je helemaal doorweekt wanneer je even buiten bent, dit terwijl je denkt dat het wel meevalt. 

We verkeren momenteel in een uitzonderlijke situatie, tenminste voor ons doen dan. We hebben namelijk geen programma. Dat komt niet zo heel vaak voor. Meestal zegt Gerrit na het ontbijt....'we moeten ook nog even met dit of dat aan de slag'. En dan is een dag zomaar weer gevuld. Maar vanaf maandag is de planning even leeg. Dit weekend gaan we op stap en voor die tijd beginnen we even geen nieuwe projecten meer. Ik moet eerlijk bekennen dat dit mij heel erg goed bevalt. Eigenlijk houd ik niet zo van vastgestelde programma's maar wil ik liever op het moment bedenken wat ik zou willen doen. Maar ja... zo is het leven niet altijd.

Maandag hadden we overigens nog wel even een klusje, we hebben de garage, dat is de ruimte waar we het schuurwerk van de kasten hebben gedaan, helemaal schoongemaakt. Ik heb maar geen foto genomen van hoe het eruit zag omdat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen in die garage. Het schuurstof zat werkelijk tot aan het plafond! Maar het is ons gelukt! Zelfs zo dat ik de vloer van de garage nog gedweild heb. Het is er nu suikerschoon (of is dat een frisisme?) Als dat het geval is lees je er maar overheen. En omdat een verhaal zonder plaatjes niks is, hier ook even de verslaglegging in beeld.

Daar kunnen we voorlopig weer even mee vooruit.

Vorige week zaten we aan de keukentafel even met onze Femke te bellen, toen ik ineens een doffe knal hoorde, naar buiten keek en uitriep ' hij is er weer!' Wie....vroeg Femke verschrikt....'De specht' zei ik. Ze dacht aan iets griezeligs of ergs maar een specht...dat mocht!

Vorig jaar kwam de specht elke dag langs om te eten uit de vogelvoederbak. We raakten al helemaal vertrouwd met elkaar. Eén keer vloog hij te snel weg tegen het raam van de altan aan. Hij lag toen even buiten kennis op de grond. Gerrit heeft hem toen liefdevol opgepakt en op het muurtje van de altan gelegd om rustig bij te komen. Dat heeft onze relatie met de specht echt versterkt. Op een gegeven moment was hij weer weg, vertrokken van het muurtje. Elke keer als hij eet is het net alsof het huis schudt. Het is een dof dreunend geluid wat we dan horen. Tot het gesprek met Femke hadden we hem dit jaar gemist! Ik dacht, ik ben altijd van de moeilijke gedachten.....dat hij dood zou zijn. Vandaar mijn gekraai toen ik hem voor de eerste keer dit jaar weer zag. Onze specht, dat mag ik nu toch wel zo formuleren, is geen schoonheid. Hij ziet er verfomfaaid maar ook een beetje brutaal uit.

Maar desalniettemin houden wij van hem.

En dan nu even iets anders.....

Van één van mijn laatste salarissen kocht ik toen we nog in Nederland woonden een keukenmachine. Die had ik nog nooit gehad, ik mixte met de hand of met de mixer en al het kneedwerk (ik bakte zelden) deed ik handmatig. Vanuit de gedachte dat ik in de toekomst meer tijd zou hebben en wellicht meer tijd in de keuken zou doorbrengen leek de aanschaf van zo'n machine mij een goed plan.

Ik kocht, nu ik zou overgaan tot aanschaf, niet de eerste de beste. Ik kocht een Bosch OptiMUM (van mjummie) met van alles erop en eraan. Ik vond het een hele uitgaaf en durfde bijna niet tot de koop over te gaan maar Gerrit zei: ' als je er één koopt, koop dan een goeie!' Hij zag destijds natuurlijk allerlei lekkere baksels in zijn fantasie voorbijkomen, niet wetend dat we koolhydraat arm en intermitterend vastend door het leven zouden gaan. Dat laatste wist ik overigens destijds zelf ook nog niet. Maar toch, die keukenmachine is een beste aanschaf geweest. Ik gebruik hem bijna elke dag en onvermoeibaar doet hij zijn werk. Zo maakte ik vandaag hazelnootmeel. Dat zal ik even toelichten...

Een poosje terug zijn we gestopt met het drinken van koemelk en het eten van zuivelproducten met uitzondering van boter, kaas en vette slagroom. We zijn toen overgestapt op amandelmelk, hierin zitten weinig koolhydraten en we vinden het veel beter smaken dan sojamelk. Ook gebruikte ik  amandelmeel voor mijn baksels (brood, gebak en koekjes). Ik blijk niet de enige te zijn die deze keuze maakt. De grote vraag naar amandelnoten maakt dat er meer amandelnoten geteeld moeten worden. De teelt van deze noten laat de natuur niet ongemoeid. Het kost namelijk zeer veel water om de noten te laten groeien. Dit groeien vindt bijvoorbeeld voor 80% van de wereldproductie, plaats in Californië. Wel we weten allemaal van de bosbranden aldaar, het is er te droog. Boeren graven er diepe putten om aan water te komen voor de teelt en de bodem daalt er gigantisch, lees hier. Naast dat het veel water kost worden er ook veel pesticiden gebruikt met ontwrichtende gevolgen voor de bijen. Er sterven hele bijenvolken uit door pesticiden, parasieten en een veranderende biotoop, lees hier voor verdere info. Ik ben hier wel van geschrokken, we dachten iets goeds te doen, namelijk amandelmelk drinken i.p.v. koemelk en met amandelmeel bakken i.p.v. tarwemeel, maar hierin blijken we een verkeerde keuze te maken. Dus nu gaan we op zoek naar alternatieven. 

Vandaag was ik in de Lidl en zag ik zakjes met hazelnoten liggen. Ze waren niet duur en ik heb er zes zakjes van gekocht met het idee er hazelnootmeel van te maken. Dat heb ik vanavond gedaan met mijn Bosch OptiMUM. Ik heb kleine porties in de blender tot meel gemalen, dit door een zeef gehaald en er een brood mee gebakken. Het is een klereherrie in die blender maar het gaat prima. De Bosch heeft er geen moeite mee. Voor het brood moet ik fijn geraspte kaas gebruiken. Die rasp ik zelf met de machine, daarna kneed ik het brooddeeg met de machine. Gaat echt fantastisch. Bijna elke dag moet ik wel iets bakken, schaven of snijden, daarom staat de machine voor vast op ons aanrecht, hij heeft een speciaal hoekje gekregen.

Hier nog even mijn eerste brood van zelfgemaakt  hazelnootmeel. Het klinkt wel lekker wanneer ik het zo formuleer in mijn hoofd, morgen zullen we proeven of het ook lekker is want we zitten nu in onze 16 uren vast tussen de warme maaltijd en het ontbijt.

mijn eerste hazelnootbrood....

Wel ik dacht een niet zo lange blog te gaan schrijven maar het is toch nog een heel verhaal geworden. 

Wordt vervolgd.....