Het was een dag van niks.....

Eigenlijk was het vandaag een dag van niks! Oorzaak.....herfstweer!

We hadden naar Sjötorp zullen gaan maar vanmorgen keek Gerrit op de weerapp en zei dat we dat niet  hoefden te doen. Donkere wolken boven Sjötorp met drie druppen eronder. Beiden hadden we geen zin om daar in de regen te lopen bij harde en koude wind. Waarom we daar naartoe zouden gaan? Wel vanwege de Sjötorpdagarna een soort van dorpsfeest.

Maar dat ging dus niet door voor ons! 

Omdat we wegens de goede smaak ervan alweer door de kanelbullar heen waren (voor zover je over bullar kon praten) vroeg Gerrit mij nog eens een poging te wagen. Omdat het buiten donker was met harde wind kon ik prima aan deze vraag voldoen (ze smaakten mijzelf immers ook wel). 

Heel precies heb ik deze keer alles afgewogen en opnieuw het deeg gemaakt en opnieuw was het deeg veel te vloeibaar. Ik heb de deegkom eerst maar eens in de koelkast geplaatst om de kaas weer wat harder te laten worden (de kaas heeft in dit recept de functie van de gluten het maakt het deeg kleverig). Dat hielp niet echt. Ik heb er toen nog wat kokosmeel bijgedaan en daar werd het beter van. In de review las ik dat er verschil zit in het absorptievermogen van kokosmeel. Dus blijkbaar neemt mijn meel van Risenta niet genoeg vocht op. Met meer meel in mijn deeg kon ik nu een rol maken  en daarvan partjes snijden, de uiteindelijke bullar. Die moest ik vervolgens in een ovenschaal bakken. Onderstaand zie je het resultaat. Ik vind ze zelf nog niet perfect, door de toevoeging van het meel is de verhouding met bakpoeder niet meer optimaal. De volgende keer maak ik ze van een ander merk meel en doe ik de broodjes in een cupcake vormpje. Eens kijken hoe het dan gaat. Ze smaken overigens weer voortreffelijk dus in de vriezer zullen ze wel niet belanden.

 Toen wij net even smakelijk van de versgebakken bullar zaten te smikkelen moesten de honden even achter in de tuin voor een plas. Ze waren snel weer binnen vanwege de koude. Een paar tellen later zegt Gerrit....'moet je kijken wat er in de tuin zit.' Wel dat was een dikke vette haas! Die haas weet het niet maar die is aan de dood ontsnapt. Wanneer onze Whippets die haas in het vizier hadden gekregen dan hadden we een groot spektakel gehad in de tuin. Gelukkig is het goed gegaan, de haas is rustig weer weg gehuppeld.

Vandaag heb ik nog een ander recept uitgeprobeerd. Een Courgette Casserole. Oh wat was dat lekker vanavond. Ik zal even beschrijven hoe ik het heb gedaan, dat is voor mezelf ook wel handig want ik wijk altijd van het oorspronkelijke recept af en dan kan ik niet in de herhaling. Maar nu wel, let op:

Bak de kip met zout en peper

Snijd de Courgette in blokjes (ik gebruikte er zelfs twee)

Snijd een gele ui in partjes en voeg die bij de courgette

Snijd de champignons in partjes

Schep het geheel door elkaar en voeg zure room toe die je op smaak hebt gebracht met een paar lepels mayo, zout en peper, Italiaanse kruiden, flink wat koriander, uienpoeder en knoflook poeder naar smaak en blauwe kaas. 

Alles door elkaar scheppen, Kip toevoegen en nog eens scheppen, kaas eroverheen en 45 minuten in de oven stand 150.

Wil je geen vlees dan doe je noten!

Man wat heerlijk!!

Gerrit heeft vandaag 5 uur op zijn knieën op een van de paden voor ons huis gelegen om het onkruid met een mesje te verwijderen want we gebruiken geen onkruidverdelgers meer. Hij kreeg accuut herbelevingen aan het aardappel zoeken. Dat heeft hij als puber gedaan voor een rijksdaalder per uur. 5 en een halve dag per week op zijn knieën op het land om 800 gulden te verdienen voor een brommer. Die brommer overigens, daarop hebben Gerrit en ik elkaar leren kennen. Ik was namelijk bij mijn vriendin Hilda en we gingen carnaval vieren in een nabijgelegen dorp. Daarvoor had ik vervoer nodig en mijn vriendin Hilda dacht dat ik wel bij Gerrit achterop de brommer zou kunnen. Dus dat gevraagd en dat kon wel. Ik zag er niet uit in mijn carnavalskledij, Gerrit (niet zo van de carnaval) had zijn dagelijkse plunje aan. Vandaag maakte hij zijn aardappelzoekverhaal zo dat hij  voor mij op zijn knieën op het land had gelegen.... Ik laat het maar zo :)

Omdat het toch eigenlijk een dag van niks was vandaag hebben we vanavond nog even een wandeling gemaakt. Een tijdlang stond er een ree in de bosjes naar ons te kijken. Net toen ik mijn telefoon aan het ontgrendelen was sprong hij weg. Jammer want hij stond daar zo mooi met zijn donkere ogen.