Niet meer vooruit, niet meer achteruit

 We hebben een prachtige dag! Die ging vanochtend van start met een ontbijtje buiten, dat geeft altijd al een soort van vakantie gevoel. We hebben tenslotte één lange vakantie nu we gepensioneerd zijn. Omdat we er zo gezellig zaten hebben we lang nagetafeld en zo was het al na twaalf uur voordat we gingen wandelen. Heerlijk weer, licht bewolkt en ongeveer 23 graden met een heel klein briesje.

Eenmaal aangekomen in het Vångdalen viel de hitte me een beetje tegen, het is daar altijd wel een paar graden warmer dan bij ons. Gelukkig voor Gösta was er her en der nog wel een beetje schaduw van de bomen. We liepen naar het meer vanuit de gedachte dat hij daarin weer kon afkoelen. Dat deed hij ook, tegenwoordig loopt hij tot zijn buik het water in, van zwemmen komt het echter niet. Ik probeerde hem nog wat nat te spetteren maar dat vindt hij niet leuk. Wij hebben even bij het water gezeten maar niet lang want het werd te warm voor Gösta. Toen we nog maar net de terugreis hadden ingezet kwamen we voorbij een huisje waar nog even lekker wat schaduw was. Gösta ging even aan de kant staan, heerlijk dacht ik nog, lekker koel vanwege de natte buik en de wind langs de neus. Na een poosje hadden wij het idee om weer verder te lopen maar Gösta dacht daar klaarblijkelijk anders over. Hij ging aan de kant van de weg in de berm liggen. Wij konden praten als Brugman maar hij wilde niet meer in de benen, niet meer vooruit en niet meer achteruit. Je ziet het aan zijn voorpoten, die hebben de stand 'verzet'.

Toen we alle motiverende gespreksvoering technieken op hem hadden losgelaten, echter zonder resultaat, stelde Gerrit voor dat hij naar huis zou lopen en ik bij Gösta zou blijven. Hij zou ons dan met de auto ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Ik heb daar zo'n dik half uur, misschien wel drie kwartier bij hem staan wachten. Ondertussen was hij wel weer gaan staan maar lopen daarin had hij nog steeds niet zoveel zin. Ik heb in de tussentijd nog maar wat onderzoek gedaan naar de plant die bij het huisje staat. Gisteren schreef ik er al over. Is het nu een Japanse duizendknoop of niet? Inmiddels heb ik nu een app op mijn telefoon waarin ik een foto kan uploaden. Anderen kunnen er dan op reageren met een voorstel over wat men denkt wat het is. Het voorstel met 74 % zekerheid is dat het een Sachalinse duizendknoop is. Die lijkt sprekend op de Japanse duizendknoop maar met grotere bladeren en de bladeren van de Japanse duizendknoop hebben geen hartvormige bladvoet maar een vlakke en geen haren op de nerven. Ik heb nog even gekeken of deze plant bladeren heeft met haren op de nerven maar ik kon geen haar vinden. In elk geval is hij net zo destructief als de Japanse duizendknoop. Ik heb de plant inmiddels gemeld. In het stukje land ernaast zag ik her en der al nieuwe loten uit het gras omhoog komen. 

Wel Gösta en ik kwamen op een gemakkelijke manier thuis. Eenmaal thuis zag hij Arvid in de tuin staan en vloog hij er als een raket op af en hebben ze samen eerst even lekker door de tuin gerend. Ik zet de grens voor de wandeling nu maar op 20 gr C.

De rest van deze bijzonder mooie dag hebben we besteed aan het doen van kleine klusjes. Gerrit heeft de raamhaakjes aan het raam van de garage gemonteerd. Een van de oude haakjes was afgebroken zodat er aan dit klusje nog wat kunst en vliegwerk te pas kwam. Je wilt natuurlijk niet dat het nieuw ingezette glas weer breekt......het is goed gegaan! Kijk nou eens zo mooi dat witte raam in een grijs vlak. En voor het eerst met schone ramen waar je doorheen kunt kijken.

Deze week had Gerrit enkele reparaties aan het stucwerk verricht. Daardoor krijg je een wit/gele muur met grijze vlekken. Die grijze vlekken die heb ik vandaag weggewerkt. Eerst schoonmaken met målartvätt (att måla is schilderen/tvätt is wassen), daarna afspoelen met de slang, drogen, dan in de primer en vervolgens de kwast met verf erover. Tegelijkertijd hebben we ook een deel van de noordmuur schoongemaakt. Hier spat viezigheid op vanaf het dak van ons gästhus wanneer het regent. Ik heb een deel gedaan met de ladder en Gerrit zat in het raam te boenen met de ragebol. Dat wist ik aanvankelijk niet zodat toen ik de muur zou afspuiten met de slang ik en passant Gerrit ook meenam in de schoonmaakbeurt. Al heel snel werd me duidelijk dat er iets niet helemaal goed ging. Gelukkig was het mooi zonnig weer :-) Maar zoals je kunt zien is de muur nu weer vlekkeloos.

Toen dat klusje klaar was namen we een pauze en vlijden wij ons neer op onze altan in de heerlijke stoelen die daar staan. Daar zijn we vervolgens niet meer uit gekomen. Het was een vakantie achtige dag.

Tot zover dan weer, helemaal bijgepraat. Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......