Stora Sjöfallets National Park.. De Kungsleden.....

Op dit moment zijn wij boven de Poolcirkel. Gisteren hebben we bij prachtig weer de lijn gekruist en dat hebben we natuurlijk ook even op beeld vastgelegd.

De Poolcirkel ligt vlak bij  Jokkmokk, dat is zeg maar de onofficiële hoofdstad van de Samen. Het was de bedoeling om bij Jokkmokk op de camping te gaan staan maar er was geen plaatsje meer vrij. Nu liggen in het Noordpoolgebied de campings niet direct voor het oprapen dus dat betekende doorrijden totdat je ergens een plekje hebt gevonden op een camping of vrij in de natuur.

Vanaf Jokkmokk zijn we eerst richting noorden gereden naar Porjus en net voorbij Porjus hebben we een weg linksaf genomen. Dat was een prachtige route 90 km langs een groot langgerekt meer 'Stora Lulevatten'. We wisten dat aan het einde van die weg een camping lag en dachten eigenlijk op die weg wel een plekje te kunnen vinden maar uiteindelijk, na een dik uur rijden zijn we de camping opgereden. Dat was wel weer een bijzondere ervaring. Na een lange rit door de onherbergzame wildernis beland je dan zomaar weer op een prachtig verzorgd terrein met restaurant en een glas wijn en een lekker biertje etc. We hebben daar eerst met elkaar warm gegeten en hebben toen een plek voor de caravan gezocht. 

Vanochtend hadden we om 7.00 uur alweer een klopje op de deur. Henk en Chang waren de tent al uitgebrand en zaten voor de caravan. We moesten maar opstaan want het was hier woest mooi. En dat klopte. Zo in de vroege ochtendzon die op de bergtoppen scheen was het een betoverend gezicht zo vanaf de camping. Wij wisten dus wel wat we vandaag zouden gaan doen. Wandelen op de Kungsleden!

We hadden al uitgezocht waar onze wandeling van start zou gaan en hoe zwaar die zou zijn. Hij valt in de categorie moeilijk, dit vanwege een pittige klim de berg op naar de hoogvlakte.

Hier de start van de trail...

klimmen maar...

We begonnen de wandeling met prachtig weer, maar we wisten dat in de bergen het weer van het ene op het andere moment kan omslaan. Daarvoor hadden we kleding meegenomen. 

 De route van de Kungsleden staat heel goed aangegeven. Om de honderd meter vind je wel een rode markering. Geen twijfel dus of je nog wel op de route zit.

De trail die wij liepen is prachtig, het is een van de favoriete trails van de Kungsleden. Naast bruisende stroomversnellingen hadden we prachtige uitzichten over Laponia zoals het gebied waarin Stora Sjöfallets National Park ligt, heet.

Toen we goed en wel de aanvangsklim achter de rug hadden en heerlijk op de fjällen liepen te flaneren sloeg het weer om. De lucht betrok, werd zwart en het begon te rommelen en hard te waaien.

We zijn nog eventjes doorgelopen om te ervaren hoe het gaat. Het stuk dat wij liepen was van hut tot hut 16 km. We hadden gedacht zo de helft ervan te lopen en dan te keren. Dat is bijna gelukt. Toen het begon te spetteren zijn we gekeerd. De bui hebben we zien vallen maar waar wij liepen bleef het gelukkig nog wel redelijk droog.

De tocht was adembenemend mooi! het is een ervaring met een uitnodiging om ooit nog eens een stuk van een aantal dagen te gaan lopen. Wie weet iets voor één van de volgende jaren.

Zo halverwege de middag waren we weer bij de auto en zijn we naar het informatie centrum van het Nationaal Park gereden, dit draagt de naam 'Naturum'. Het ligt prachtig aan het meer en qua architectuur past het gebouw ook heel mooi in het landschap.

Een robuust gebouw in een robuuste omgeving. Maar zo robuust als het aan de buitenkant is, zo mooi en fijnbesnaard is het aan de binnenkant ingericht. Gerrit en ik waren direct verliefd op de mooie houten grenen vloer. In het Naturum gingen de schoenen uit, je loopt er op je sokken of op sloffen die daarvoor klaarstaan.

 Het Naturum geeft informatie over de Samen, hun land en de rendierhouderij over generaties. Het gebied waarin  Stora Sjöfallets national park ligt, Laponia, is in 1996 uitgeroepen tot World Heritage

 Op de foto hierboven zie je een heel aantal Kåtor, de semi permanente huisvesting van de Samen, gesitueerd aan het meer. Foto heb ik overgenomen van die op de tentoonstelling.

Hier een mooie actiefoto, eveneens overgenomen van die op de tentoonstelling, waarop je kunt zien hoe met man en macht wordt gewerkt aan het oormerken van de jonge rendieren.

Het oormerken zelf is een eeuwenoude traditie die met de hand wordt uitgevoerd. Elke familie heeft haar eigen oormerk. Zo kun je zien van wie een rendier is.

Kåta

Na ons bezoek aan het informatiecentrum hebben we nog een poosje in de omgeving ervan rondgelopen. Het is er erg mooi, en erg mooi ingericht.

Onderstaand heb ik nog wat foto's voor wie er nog geen genoeg van heeft....