16.100 Kraanvogels en een jarige.....

Vandaag waren we voor ons doen al vroeg op stap. Vandaag hadden we namelijk een programma. We hadden bedacht om naar de Kraanvogels te gaan bij Hornborgasjön (vandaag heb ik het goed geschreven, ik werd even subtiel op de vingers getikt door mijn dochter Suzanne die mij informeerde over de juiste schrijfwijze). HORNBORGASJÖN is het dus! Daar zagen we echt heeeeel veeeel Kraanvogels, Tranor in het Zweeds. 

Op deze kaart van het Hornborgasjön worden de plaatsen aangegeven waar je de kraanvogels kunt observeren. Wij zijn evenals vorig jaar naar de locatie Trandansen geweest. We weten dat je ze daar goed kunt zien. Ik kan je wel verzekeren, 16.100 Kraanvogels is echt overweldigend! en wat een herrie

De video hieronder heb ik gemaakt toen er ergens boven ons net een zeearend over kwam vliegen die voor flink wat paniek zorgde in de kraanvogelkolonie.

Na deze onvergetelijke indrukken zijn we naar het klooster in Gudhem gegaan. Dat ligt een kilometertje of 6 van het Hornborgasjön. Het klooster is enkel nog een ruine en het is gelegen naast een kerkje uit 1100. 

Het klooster en de kerk werden bemand door een aantal vrijwilligers die ons bij aankomst aanspraken en vertelden dat alles geopend was. 'Alles' bestaat uit het klooster, het kerkje en een klein museum. Wij dachten dan eerst maar naar het museum te gaan om ons daar te informeren zodat we met meer kennis van zaken naar de ruine konden kijken.

De vrijwilliger in het museum wist ons van alles te vertellen. Wat leuk was dat het gebouw waarin het museum was gehuisvest in het verleden een smederij was geweest. Die smederij was opgekocht en men had er met vondsten die zijn opgegraven van het klooster het museum opgebouwd. Het museum bevat dus vele originele ornamenten van het klooster. 

 Naast het museum was een kloostertuin ingericht met planten die daar ook in de middeleeuwen in stonden, oude vergeten groenten. De tuinman kon er erg enthousiast over vertellen. Zo had hij zelf een van de vergeten groenten, zelfs een soort die aan het uitsterven was, gevonden in de nabije omgeving.

Het was bijzonder koud daar in de kloostertuin en wij zagen steeds verlangend uit naar ons bezoekje aan de verwarmde kerk maar de tuinman hield maar niet op van praten. Je kunt wel zeggen dat het een zeer bevlogen vrijwilliger was. Ik zie nu aan de foto dat hij aan mij ook wel een luisterend oor gevonden had. 

hier dan even de bijna jarige van vandaag.

 Hierboven zie je dan een tekening van het klooster zoals men denkt dat het er heeft uitgezien aan de hand van de fundamenten die er nog liggen. Dat zal dus wel aardig kloppen.

Wat ik zelf nog erg leuk vond is dat deze ruine van het klooster een verbinding legt met het zien van de film over het verhaal van ridder Arn, ergens deze winter. Het verhaal over ridder Arne is een beetje een tragedie.

In het kort komt het hier op neer....

Ridder Arn is opgegroeid in Västergötland (dat is de provincie waarin wij wonen), zijn kindertijd brengt hij door in een cistercienserklooster in Varnhem. Zijn vorming en opleiding richten zich op het leren van  intellectuele en praktische vaardigheden. Dat laatste gaat dan het meest over het leren op een waardige manier te strijden. Wanneer Arn 16 jaar oud is treft hij Cecilia en ze raken hartstochtelijk verliefd op elkaar. Cecilia raakt zwanger van hem. Arn wordt ervoor aangeklaagd de liefde te hebben bedreven met zowel Cecilia als haar zuster Katarina. Dat werd gezien als een zware zonde en hiervoor moet hij 20 jaar boete doen, hij wordt weggestuurd als tempelridder. Cecilia moet het klooster in. Het klooster in Gudhem, het klooster  waaraan wij vandaag een bezoekje brachten.

Arn is weer teruggekeerd uit het heilige land, iets wat niemand had verwacht, hij is getrouwd met Cecilia die op hem heeft gewacht, samen met hun zoon. Net toen alles koek en ei was werd Arn gedood in zijn laatste strijd, een oorlog in eigen land. (ik had de tranen in mijn ogen bij het zien van deze film).

 Hier nog een foto van het kerkje in wintertooi.
We hebben het van binnen ook bekeken. Een prachtig sober kerkje.

Net echt...

Prachtige oude grafstenen in de kerk.

Na ons bezoek aan kerk en klooster zijn we teruggereden naar Skövde om daar met elkaar te gaan eten bij Oriëntal Palace. Dit ter gelegenheid van Fredriks verjaardag. Daar zijn we ons allemaal eens lekker te buiten gegaan aan al het heerlijks dat daar te krijgen was. Bol en rond en met de riem op de stand 'vreethaak' (niet een uitdrukking uit onze familie hoor, zo zijn wij niet! Dit hebben wij overgenomen van Louis!), zijn we weer teruggekeerd naar huis. Mocht je echter nog eens een bezoekje brengen aan Skövde dan kan ik je een maaltijd bij Oriëntal Palace aanbevelen. Ga dan wel in het weekend want dan hebben ze daar dit heerlijke buffet klaarstaan.

We hadden een prachtige dag met elkaar:

Onder de afsluiting vind je nog een aantal foto's van de kraanvogels voor de echte liefhebber zullen we maar zeggen.
De scherpe vogelfoto's zijn gemaakt door Greetje!

Wordt vervolgd....

de route die ze vliegen