De weefkamer is de voormalige spreekkamer in onze doktorsvillan. Zo heet ons huis in Undenäs, dat hebben we niet zelf bedacht. Vaak zeggen mensen ook tegen ons ' Oh jullie wonen nu permanent in de doktorsvillan'. Zo heet ons huis dus in ons dorp. Onze buren, die hun huis al 20 jaar in hun bezit hebben, wonen in het café. Zo gaat dat hier blijkbaar. Heeft een huis eenmaal een naam dan blijft het die naam houden. Naast de spreekkamer is het voormalig laboratorium. Dat is een hele tijd de onze hondenslaapkamer geweest. Daar zijn we nu aan het werk! Het is een kleine ruimte met veel hoekjes en tevens doorgang naar de blauwe badkamer. De kamer is helemaal groen behangen en ziet er wat triest uit.
Het sopje met de behangafweek staat al klaar in de emmer. |
Tijdens het theedrinken zag ik nog een passende omdenkpost voorbij komen: ' Werk hoeft niet leuk te zijn om het leuk te hebben'. Dat gold zeker voor ons. We hadden het gezellig onder het krabben, fantaseerden wat over het voormalig laboratorium. Ik zei nog tegen Gerrit dat ik het wel een beetje vond stinken in het laboratorium. Dat ik de urines, die er ter controle zijn nagekekend nog kon ruiken in het behang. Even later zei Gerrit tegen mij dat hij kon zien dat het behang van na het laboratorum was. Dus dat ik iets anders rook dan de urines...... Ja zo moet je zo'n behangafsteekdag maar een beetje leuk maken.
Onze honden vonden onze actie in hun slaapkamer wat vreemd. Om ons een beetje in de gaten te houden verlieten ze hun warme plek bij de Karl Johan in de keuken en gingen ze bij ons liggen in de veel koudere weefkamer waar hun nachtmand nu even staat. Zo hielden ze mooi wat overzicht. Niet dat ze ook maar iets gezien hebben, ze hebben de hele middag liggen slapen. Maar toch.....ze waren in de buurt voor het geval dat.....
Vanavond ben ik weer even naar de weefclub geweest. Mijn weef wordt door alle deelnemers positief gewaardeerd. Men zegt dat het heel goed gaat. Vooral hele mooie kanten..... Dat heb ik dan maar weer. Wanneer ik aan het eind van de weefavond naar huis toe loop heb ik warme wangen van de inspanning. De theepauze vind ik het meest vermoeiend. Dan doe ik mijn best om al die pratende deelnemende vrouwen te verstaan. Het is bijna onbegonnen werk....maar wellicht dat mijn vermoeidheid als gevolg van de drukke dag daarin ook een rol speelt.
Morgen kunnen we weer gaan opbouwen! Dat is het leukere werk.
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten