Een weekje Nederland voor een feestelijke gebeurtenis....

We zitten weer lekker over het Vångdalen uit te kijken tijdens ons ontbijtje na een druk weekje Nederland. De reden voor de reis naar Nederland zo kort na de verhuizing was een feestelijke namelijk de promotieplechtigheid van onze Greetje aan de Vrije Universiteit.

Die plechtigheid stond maandag 28 mei om 9.45 geagendeerd, de dagen eraan vooraf hebben we doorgebracht bij Henk en Chang echt een prima B&B! We zijn als toerist door het schilderachtige Dokkum gelopen waar we meer dan 30 jaar hebben gewoond. 

Voor de zondag en de maandag hadden we een hotel gereserveerd omdat we hadden gelezen dat er al eens een stel ouders uit Friesland de promotie van hun kind moesten verzuimen omdat de brug in de afsluitdijk niet dicht wilde. Dat zou ons niet overkomen!

Een promotie is natuurlijk een plechtige en zeker ook spannende gebeurtenis en gaat gepaard met een heel scala aan rituelen. Ik vond het allemaal best spannend en kon de nacht eraan voorafgaand de slaap maar moeilijk vatten. Zo tijdens het woelen en draaien krijg ik dan van die gedachten van het kaliber rampscenario. Dan zie ik bijvoorbeeld Greetje opnieuw struikelen voordat de plechtigheid begint waardoor deze niet door kan gaan. Nu moet je weten dat zo real live op krukken naar binnen moest lopen omdat ze haar enkel in februari heel lelijk heeft verstuikt. 

Gelukkig liep op de dag zelf alles op rolletjes. Ik had me niet druk hoeven maken, alles was perfect georganiseerd. Haar verdediging stond als een huis en het was een lust ernaar te luisteren. Tijdens de plechtigheid, die over 'Boundary work' ging dwaalden mijn gedachten eventjes weg naar hoe ze als kleine baby al bezig was met grenzenwerk door over de grens van de kinderwagen de wereld in te willen kijken. Nog maar een paar weken oud, net haar hoofdje kunnen tillend wilde ze niet meer met haar hoofd onder de kap van de kinderwagen liggen maar andersom zodat ze net over het randje kon kijken. Haar hoofdje al schuddend optillen, kijken en ploff!!! Als jonge moeder was ik bang dat ze haar hoofdje teveel zou stoten en dit schade zou aanrichten in haar ontwikkeling. Wel....haar hoofd is niets mis mee dat bleek maandag. 

Suzanne, haar zus, was paranimf. Een eervolle rol in het geheel als dank voor het vele werk dat ze heeft gedaan inzake corrigeren en redigeren van de teksten van het boek. Als enigste binnen ons gezin heeft Suzanne kennis van de volledige en ingewikkelde inhoud van het proefschrift en kon zij het gehele proces van de ondervraging minutieus volgen. 

Het was een prachtige dag!

De 'stand in' voor de Rector Magnificus tijdens het lekenpraatje

Het proces in volle gang

De Pedel met 'Hora est' (het is tijd)

De nieuwbakken Doctor of Philosophy

  Dinsdag zijn we na het ontbijt in het hotel weer terug gereisd naar Zweden, een lange en vermoeiende reis. De vermoeidheid had denk ik meer te maken met alle indrukken van de afgelopen dagen en met de hitte dan met de reis op zich. Ondanks de drukte op de weg is die reis overigens goed verlopen.

 Tijdens ons verblijf in Nederland kwam dan eindelijk die brief van Skatteverket met daarin onze persoonsnummers. Dat is nu rond, deze tweede aanvraag heeft zeven weken geduurd. Nu kunnen we al onze andere administratieve handelingen, zoals het invoeren van de auto, in gang zetten.
Het is heerlijk om weer thuis te zijn en weer neer te dalen in de rust.