Helder zicht?

Vandaag is het 33 jaar geleden dat ons jongste kindje geboren werd. Wat vonden we het bijzonder om haar te verwelkomen. Nu is dat kindje een mooie volwassen  hardwerkende jonge vrouw. Gisteren hebben we met elkaar haar verjaardag gevierd. Henk en Chang en Emke waren vrijdag al bij ons gekomen, of eigenlijk moet ik zeggen dat we elkaar in Örebro troffen. Wij moesten daar verf kopen voor de vloer in de kelder en zij wilden er een cadeautje voor Suzanne uitzoeken. Net toen Gerrit en ik ons zeer tegoed deden aan een taartje zagen zij ons zitten. Henk heeft mij toen even geholpen met de tweede helft van het taartje :-)

We hadden gezellige dagen waarin Henk en Emke ons even hebben geholpen met het opruimen van het laatste blad dat nog onder de beuken lag en het blad in de greppel voor ons huis. Heerlijk dat dit alles nu klaar is. Ik ben zo dankbaar dat ik er niet eens een foto van heb genomen!! 

's Avonds keken we twee keer een film met één en dezelfde acteur in de hoofdrol. De beste acteur aller tijden zo werd ons verteld omdat de man een groot aantal onderscheidingen heeft gekregen . Daniel Day Lewis is zijn naam. Hij ontving o.a. drie maal een Academy Award, vier maal een BAFTA Award, drie maal een Screen Actors Guild Award en twee Golden Globes. Dat is een indrukwekkende lijst of niet? Wij zagen dit weekend The Boxer (1997) en The last of the Mohicans (1992). De eerste film maakte op ons de meeste indruk omdat deze speelt in de tijd met daarin de burgeroorlog in Ierland en de rol van de IRA, een tijd die wij heel bewust hebben meegemaakt. Lewis heeft nog veel meer films gemaakt zodat we nog even vooruit kunnen. 

Dit weekend kon Emke ook mooi het door ons gekochte speelgoed uitproberen. Het viel bijzonder in de smaak zoals onderstaande foto laat zien. 

Zo goed in de smaak dat ze een deel van het speelgoed zelfs hebben meegenomen naar huis. Met toestemming hoor en het komt met kerst wel weer terug hoor Julian. We hadden namelijk een kegelspel gekocht op de loppis. 7 plastic kegels en een bal. Bij Emke thuis hebben ze een lange gang en daar kan ze prachtig kegelen. Voor ons schiet het kegelen er nu eventjes bij in :-).

Wat ook wel weer heel leuk was, was een bezoek van een moeder eland en haar jong aan onze achtertuin. Gerrit en ik waren druk bezig met het dekken van de ontbijttafel en plotseling roept Emke naar Chang dat ze iets in de tuin ziet staan. Wij verstaan dat niet want Emke praat Chinees met Chang. Chang riep ons toe dat er elanden in de tuin stonden. Wel helemaal onze tuin is het niet moet ik eerlijkheidshalve schrijven, ze stonden net achter onze tuin aan de andere kant van de bosjes die de erfafscheiding markeren. Heel mooi zo die twee dieren daar. Dat was lang geleden dat we ze zo dichtbij ons huis hebben gezien.

Vanochtend moesten we al om kwart voor zes opstaan. Heel stilletjes want iedereen sliep nog. Vandaag op Suzannes verjaardag kreeg ik mijn lenswissel operatie in Jönköping! De voorbereiding bestond uit een uitgebreid oogonderzoek een paar weken terug en gisteren moesten we een start maken met het druppelen van de beide ogen. Die beide ogen zijn vandaag geopereerd en de ingreep is heel goed verlopen. Door de drukte dit weekend had ik geen tijd om me heel erg zenuwachtig te maken. Ik heb zelfs de afgelopen nacht nog een redelijk aantal uurtjes geslapen, een wonder voor mijn doen. Ook in de auto onderweg naar Jönköping bleef ik lekker rustig. Eenmaal in de kliniek aangekomen vond ik het wel ietsje spannender worden hoor. De voorbereiding nam veel tijd, er moest vaak gedruppeld worden en ik kreeg nog een uitgebreide uitleg over hoe alles zou verlopen. Ik kon ook wel een pilletje krijgen om te ontspannen maar daar heb ik vanaf gezien. Ik kon de spanning prima handelen. Goed focussen op de ademhaling en tijdens de operatie op het stilhouden van de ogen. Focussen, focussen zei ik als een mantra tegen mezelf. Met de ogen knipperen daarover hoefde ik me niet druk te maken want ik had een klemmetje op mijn oogleden. Achteraf zei de oogarts dat het prima was gegaan en dat ik heel stil had gelegen. (een compliment daar worden we allemaal blij van toch....). Een oogoperatie klinkt griezelig en pijnlijk. Dat laatste dat is het echter niet! Je voelt er niets van. Ik heb nu een trifocale lens gekregen waarmee ik dichtbij, veraf en het stuk daartussen goed zou moeten kunnen zien. Ik zit nu zonder mijn bril op deze blog te schrijven. Mijn ogen voelen nog wat moe en ik ervaar een lichte druk in mijn oog maar verder heb ik tot op dit moment nergens last van. Gerrit drupt met een ijzeren regelmaat mijn ogen.

Op dit moment is mijn zicht nog een beetje mistig maar dat moet de komende dagen bijtrekken. Ik ben blij dat het nu achter de rug is en ik ben er verrukt over dat ik nu zonder bril weer kan zien en kan lezen. Wat is het heerlijk dat mijn bril nu niet meer beslaat wanneer ik van buiten naar binnen ga, dat ik weer zonder problemen in de regen kan lopen, dat ik niet steeds weer het vet van mijn bril hoef te poetsen met speciale ontvettingsdoekjes, niet steeds weer mijn bril recht op mijn neus hoef te zetten en een gewone zonnebril kan dragen en de wereld niet ineens meer twee keer zo groot is. Ik hoop nu maar dat het herstel van mijn ogen en het zicht goed doorzet en daarom stop ik nu maar met het schrijven van deze blog om mijn ogen weer wat rust te gunnen.

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd....

daar gaan ze