Family time

Een ieder die hem regelmatig rijdt, herkent hem. De tunnel als het verlengde deel van de brug die Zweden en Denemarken met elkaar verbindt. Vanuit Zweden geredeneerd natuurlijk want andersom is de tunnel het eerste deel van de verbinding. Dat er bij Denemarken is gekozen voor een tunnel heeft te maken met het naastgelegen vliegveld in Kopenhagen. De overspanning van de brug werd te gevaarlijk gevonden voor de opstijgende en landende vliegtuigen.

Ik heb geen hekel aan het rijden door een tunnel maar ik vind deze tunnel niet heel erg lekker rijden. Dat heeft te maken met de strepen in de lengterichting die het perspectief sterk benadrukken en je het gevoel geven een zwart gat in te rijden en een tweede ding dat ik vervelend vind is de verlichting in de tunnel. Steeds een lamp en dan een tussenruimte en dan weer een lamp. Je kunt dat hierboven zien. Het geeft een wat knipperlicht achtige sensatie. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of anderen hier ook last van hebben.

Wij reden de brug en de tunnel Twee weken geleden en vandaag weer maar dan in omgekeerde richting. Die reis doen we tegenwoordig in twee dagen en meestal in het weekend. Dan is het overzichtelijker op de weg omdat het vrachtverkeer in zowel Zweden, Denemarken als Duitsland dan aan de kant staat. Onze overnachting is meestal bij de brug Farø waar een mooie parkeerplaats is waar je kunt overnachten met uitzicht over zee.

We wilden heel graag naar Nederland om meerdere redenen. Natuurlijk om onze Julian en Emke te zien. Die twee groeien als kool en zijn al echte kinderen. Julian hadden we natuurlijk tijdens onze wintervakantie nog ontmoet maar Emke dat was echt al lang geleden. Vlak na haar geboorte in december was de laatste keer. Omdat Emke een heupdysplasie heeft moest zij voor een re-positie en een gipsbroek naar het UMCG. Daarom wilden wij graag bij haar en Henk en Chang zijn. Bovendien werd Henk in de week dat wij er waren ook nog eens 40 jaar en dat is toch een leeftijd om even bij stil te staan. 

Twee weken bij de kinderen (Femke, Louis en Julian kwamen ook nog een weekend verjaardag vieren) echt heerlijk. Met elkaar hebben we denk ik in die twee weken wel 100 km gewandeld. Henk en Chang hebben al één kinderwagen versleten. Gelukkig stond die van ons nog op zolder en die is dan ook volop in gebruik. Ik heb er zelf ook nog weer eens achter mogen lopen en dat vond ik heel erg leuk! Onze kinderwagen ziet er nog helemaal puik uit en hij veert heerlijk. De hedendaagse kinderwagens rijden natuurlijk veel prettiger met de zwenkwielen en omdat ze veel lichter zijn. Maar wat leuk toch weer even dat gevoel uit vervlogen tijden.

Wel wij hebben een heerlijke twee weken gehad waarin we leuke dingen hebben gedaan. Het allerbelangrijkste is dat het met Emke goed lijkt te gaan. Het dragen van de gipsbroek geeft natuurlijk de nodige beperkingen in het bewegen maar ze is er niet minder vrolijk om. Net als Julian is het een heerlijk kindje en een prachtige kleine meid!!

Van Henk en Chang mocht ik een paar foto's delen en dat doe ik met trots!

in de Ikea

met de nieuwe zonnebril op de neus

Bij beppe op schoot

met de nieuwe zonnehoed op

Op de bonenzak van tante Femke kan ze toch ook zitten.

Toen deze laatste foto werd genomen waren wij alweer lang een breed op de terugweg naar huis.

Vandaag (maandag) zijn we thuis aangekomen.

de brug naar Zweden

Het koolzaad kleurt hier nog prachtig geel en het ruikt heerlijk

Gerrit nam gisteren de hele reis door Duitsland voor zijn rekening maar vandaag hebben we het rijden afgewisseld.

Thuis is alles heel erg groen geworden en er wacht ons veel werk in onze tuin. Daarmee zullen we denk ik morgen een begin maken. Twee weken weg, drie weken werk (zo lijkt het).

We kregen onderweg nog een foto toegestuurd van Chang, Emke ligt al lekker te slapen in haar nieuwe bedje. De wieg is nu te klein geworden.

Zo onze harten zitten weer volgeladen met prachtige herinneringen die we meedragen nu we ons eigen leven hier in Zweden weer voortzetten. 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons!

Wordt vervolgd......