Blogpost zonder foto's

 Ja daar is niets aan dat snap ik, een blogpost zonder foto's! Maar gisteren had ik het zo druk dat ik niet aan het maken van foto's ben toegekomen. Met pensioen zijn en toch druk, het lijkt een contradictie maar toch is het zo. 

Gisteren was voor ons een heel spannende dag en niet alleen voor ons maar nog meer voor Henk en Chang. Onze kleindochter Emke moest voor een dagopname naar het UMCG. Daar komt ze voor behandeling van een heupdysplasie. Daarvoor droeg ze al een week of zes een Pavlik-bandage, dat is een soort band met daaraan voetmanchetten waarmee door het dragen de kop van de heup in de kom wordt gedrukt. Maar omdat bij Emke de kop op de rand van de heup drukte hielp die bandage niet en moest ze onder narcose voor een re-positie van de heup. Dat laatste dat wil je natuurlijk liever niet bij zo'n klein meiske maar het moest! Je wilt graag een goed functionerend heupgewricht. Wat het spannend maakte is dat wanneer de re-positie niet zou lukken er een operatieve ingreep zou volgen en dat wil je toch liever helemaal niet.  Henk en Chang zouden ons een bericht geven wanneer het achter de rug was. Wij zijn ondertussen in de tuin aan het werk gegaan want anders wordt het echt zo'n kwestie van nagelbijten en we hadden de telefoon stand-by. Maar het duurde maar en het duurde maar want de ingreep was drie uur opgeschoven zo bleek. Eind van de middag kregen we het verlossende telefoontje. De re-positie was heel goed gelukt en Emke huilde het hele ziekenhuis bij elkaar. Wel dan ben je goed gezond denk ik dan maar. Ze had natuurlijk de hele dag nog niet gegeten en zal een reuze honger hebben gehad, daarnaast weet ze natuurlijk ook helemaal niet wat haar overkomt in dat ziekenhuis met al die vreemde mensen. Ik schreef nog dat het zo'n dappere Dodo is en dat vonden ze in het ziekenhuis ook. Ze kreeg er een dapperheidsdiploma en die heb ik dan toch op de foto want die stuurde Chang me toe.

Het spreekt voor zich dat we allemaal heel opgelucht zijn dat dit nu achter de rug is. Nu maar hopen dat het herstel goed verloopt. Hiervoor draag ze nu drie maanden een gipsbroek, iets wat natuurlijk ook niet heel comfortabel is. Allemaal voor het goede doel maar niet heel fijn! Verder gaat het gelukkig heel erg goed met haar en zeer binnenkort kunnen we haar in onze armen sluiten want dan zijn we even bij elkaar.

Gisteren heeft Gerrit voor de eerste keer het gras gemaaid. Het gras was nog niet heel lang, want hier begint de groei nog maar net omdat we tot voor kort nog nachtvorst hadden. De grasmat ziet er nu veel netter en egaler uit maar heeft zoals alles in de tuin erg behoefte aan regen. Voorlopig lijkt er echter geen regen in aantocht, een hogedrukgebied zorgt volgende week voor prachtig zomerweer, zo vertelt het weerbericht. Wij mensen smachten daar natuurlijk naar maar voor de bossen en het grasland geldt een verhoogd risico op brand, alles is kurkdroog.

In huis werd er door de loodgieter gewerkt aan het afmonteren van onze badkamer. Helemaal klaar is het nog niet, de douches hangen, zijn voorzien van water zodat we  die nu kunnen gebruiken maar de verwarming moet noch worden aangesloten en de glazen wand is nog niet geleverd en moet dus ook nog worden gemonteerd. Dat komt op een later moment. Voor nu zijn wij al blij dat we nu weer gebruik kunnen maken van de badkamer boven.

Voor mij bestond de dag uit huishoudelijke taken. Meestal doen we dat samen maar vandaag zat Gerrit op de grasmaaier, een klus die wel een paar uur in beslag neemt. Ik heb alle planten buiten af gesproeid en alleen al het naar buiten en weer naar binnen brengen van die planten neemt al een uurtje in beslag. Wel alles is nu weer fris en kan er weer even tegen. 

Mijn volgende post zal ik overvloedig voorzien van beelden!

Heb het goed en ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....