Terug in Zweden, thuis

We zijn weer thuis!

Gisteravond stapten we weer bij ons door de voordeur naar binnen nadat we in de namiddag bij S en Fr koffie hadden gedronken en hadden gegeten. De Muppets waren bij hen en hebben het daar heel goed gehad. Het is daar voor hen een tweede thuis. Gelukkig kunnen ze ook goed opschieten met Sevs, de hond van S en Fr. 

Wij hebben een goede reis terug gehad. We zijn op zondag vertrokken omdat het dan ietsje minder druk is op de Duitse autobaan. Toch was het bij Hamburg nog heel erg druk en stonden we zelfs drie kwartier in de file.

Hamburg

Eenmaal Hamburg voorbij verliep de reis zonder problemen. We hebben de Ferry genomen van Putgarden - Rödby met een overnachting bij de brug bij Farö, Een prima plek om te overnachten. We hebben nu op een gemarkeerde parkeerplaats gestaan, voorheen kon je ook op het uiterste puntje (op de foto het stukje ten zuiden van de brug) overnachten. Dat is een camping achtig gebied en daar stond je lekker aan zee. Dat mag tegenwoordig niet meer, het gebied is nu afgesloten voor verkeer en dus ook voor overnachtingen. Waarom dit is, is me niet duidelijk. Misschien weet iemand van jullie dat?? Beschrijf het dan even in een reactie, dat zou ik leuk vinden. De plek waar we stonden had overigens ook uitzicht over zee en uitzicht op de brug. We hadden een gunstige wind en hoorden de brug bijna niet. 

Deze keer zijn we ook met de Ferry Helsingör-Helsingborg gegaan (20 min), zo konden we het lange stuk van Malmö naar Helsingborg skippen. 

Man man wat was het heerlijk om weer in Zweden te zijn. Het verkeer is hier op de wegen weer goed te overzien en je ziet veel meer dan de achterkant van een (vracht)auto.

 

E4

We zijn vier weken in Nederland geweest, een hele poos. Lang genoeg om ons te realiseren dat er toch een heel verschil is tussen NL en Zweden. Vaak vragen mensen wel aan ons wat we toch in Zweden zoeken, waarom Zweden. 

Een van de belangrijkste aspecten in die keuze, naast de overweldigende natuur, is de ruimte. Wat we ervaren is dat er in Zweden ruimte is om in te leven. Dat begint voor ons al iets te wennen maar in NL terug merk je direct hoe vol het is. Zoveel mensen, zoveel huizen, zoveel industrie, zoveel wegen en dit alles dicht op elkaar.

Je kunt dat ook ruiken. Het ruikt in NL heel anders dan in Zweden. Zeker de eerste dagen merk je dat, daarna begint het te wennen. Mensen dicht op elkaar geeft ook een zekere spanning in de samenleving. In de winkels staan mensen alweer heel dicht op elkaar en wordt er niet meer zo om elkaar gedacht. Zelf vind ik het nog wel fijn om een beetje afstand te houden maar bij de kassa scheuken mensen alweer tegen me aan op de laatste dag van de 1.5 meter. Net alsof ze me niet zien staan. In het verkeer is minder tolerantie. Voorrang wordt vaker genomen, niet verkregen. Doe je net even iets fout of langzaam omdat je je moet oriënteren dan staat er alweer iemand op de claxon. Alles moet snel  in het tempo van de ander. Zelfs het fietsen gaat snel, zoveel elektrische fietsen (hier in Zweden zien we ze bijna niet).

Dus de ruimte om in te kunnen leven, de ruimte die er aan elkaar gegeven wordt zijn zaken die we zeer waarderen. Een ander iets wat we hier fijn vinden (en hier is dan op het platteland want wij leven 'på landet') wordt uitgedrukt met het Zweedse woord 'enkel-enkelt'. De betekenis hiervan is 'eenvoudig'.

Huizen, tuinen, interieurs, winkeltjes, het hoeft allemaal niet naar de laatste trends. Eenmaal aangeschaft blijft het veelal zoals het is. Een soort van waardering van het oude of voor traditie. In NL zou je zeggen 'oubolligheid'. Ik voel me er wel bij, het is wat ik waardeer en waar ik naar terugverlang zo tijdens een langer verblijf in Nederland.

Ik besef dat dit een soort van generaliserend verhaal is. Natuurlijk is het niet overal gelijk. Grote steden vormen een uitzondering en alle nieuwste trends zijn ook hier overal te verkrijgen. Maar het is geen must, je hoeft het niet te hebben om erbij te horen, het is ook prima als je het niet hebt.

We kijken terug op een bijzondere tijd in Nederland. Onze familie is uitgebreid, met Julian gaat het heel goed en met F en L ook. We vinden het allemaal bijzonder en zijn gelukkig voor hen. Bijzonder waren ook alle gesprekken met die ons lief zijn en in onze harten wonen. In november komen we terug, dan gaan we de bezoeken brengen waaraan we nu niet zijn toegekomen. Kiezen is lijden, kies je het een dan moet je het andere laten, zo is dat in het leven.

Heerlijk was ook om zomaar te kunnen praten zonder nadenken over hoe je iets moet zeggen. Dan voel je je weer een beetje intelligent (zei Henk zo treffend) en zo is het ook :-)

Vandaag gaan we boodschappen halen in Mariestad. Een bezigheid die ons helpt hier ons ritme weer op te pakken.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....