Härliga Härjedalen

Vorige week dinsdag arriveerden dan eindelijk mijn krukken zodat we daarna met Bosse op stap konden gaan voor ons reisje naar Härjedalen. De krukken zijn echt een uitkomst, ik kan er weer een beetje mee lopen en de druk op mijn enkel ermee verdelen. Slechts mijn schouders moeten er even aan wennen.

We zijn niet helemaal in één streep naar Härjedalen gereisd. Omdat we richting noord gingen zijn we eerst even langsgegaan bij Pim en Jekke voor een bezoekje. We hebben daar een heel gezellige middag en avond doorgebracht heerlijk met elkaar gegeten en bijgekletst. De nacht hebben we doorgebracht op een camperplaats bij hen in de buurt. Na nog een kopje koffie de volgende ochtend en een hartelijk afscheid zijn we doorgereisd naar Ekshärad in Värmland waar we met Bosse stonden op een kleine camping aan de Klarälven. 

De volgende dag reisden we verder en maakten we een stop in Grythyttan. Een klein dorpje in de buurt van Filipstad dit alles nog steeds in de provincie Värmland. We zijn er al veel vaker geweest en vinden het altijd weer leuk om er even te kijken. Er verandert eigenlijk niet zoveel in het dorp. 

De kerk is prachtig, het dorpsplein is omgeven door bomen en heeft in het midden een kleine fontein, er is een Cornelis Vreeswijk café. In het café bevindt zich ook een museum met spullen die voorheen in Stockholm waren tentoongesteld. Cornelis Vreeswijk is in Zweden echt wereldberoemd. Wij hebben er niet gezeten, wij kochten slechts een heelijk ijsje bij de plaatselijke ijscoboer. Dat was lekker!

het dorpsplein in Grythyttan

Vanuit Grythyttan reden we verder met Bosse en eindigden op een camping in het wintersportgebied in  Kläppen, dat is in de buurt van Sälen. We zochten daar een plek aan de Västerdalälven. Dat dit een echt wintersportgebied is kun je goed zien aan de elektriciteitspalen. Eerst denk je nog...'waar moet ik de stroom inpluggen? Uiteindelijk kijk je dan eens omhoog en kom je de elektriciteitsbakjes tegen hoog op een paal. Je hebt een trapje nodig om bij de stroom te kunnen komen. Je snapt wel dat je dan dat trapje eerst op de camping moet zoeken.  Wij stonden er prachtig aan het water van de Västerdalälven waaruit het ijs nog maar net verdwenen was maar waar menigeen al een snelle duik in nam. Met mijn enkel in de tape had ik een excuus, ik hoefde me er niet aan te wagen, dat koude water.

De Västerdalälven

We konden het niet laten om na ons vertrek uit Kläppen een rondje te maken langs het wintersportgebied bij Sälen waar we een aantal jaren terug met Fredrik en Suzanne zijn wezen skiën. Wel dat laatste is wat grootspraak want op de tweede dag brak Gerrit toen zijn rib en was het voor ons uit met de pret. Zo in de zomer is zo'n wintersportgebied altijd wat een treurig gebeuren. Er is niets te beleven, de dorpjes zijn leeg en de bergen zien er gehavend uit.

Leuker was het een eindje verderop waar men voorbereidingen had getroffen voor het plaatsen van de Midsommarstång, net toen wij er waren voor een stop kwamen vanuit alle richtingen de mensen aanlopen, velen in traditionele kledij en de vrouwen en meisjes met bloemenkransen in het haar.

De midsommarstång ligt klaar

Daarna door naar Särna en Idre in Dalarna. Daar is een route met aaneengesloten veel camperplaatsen met trekkershutten op heel mooie plekken en aan het water. Een aantal jaren geleden zijn we daar ook met Henk en Chang langsgereden en hebben we daar met onze caravan bij een trekkershut gestaan waar we toen een kampvuurtje hebben gemaakt en worstjes hebben gerookt. Die plek is er nu nog en we konden er nu met Bosse staan op precies dezelfde plek als toen. Het kampvuur en de worstjes zijn achterwege gebleven omdat het 's avonds en 's nachts behoorlijk regende. 

Wat me elke keer weer opvalt wanneer we zo op een plek staan met meerdere campers is dat iedereen de volgende dag altijd zo vroeg weer vertrokken is. Wij ontwaken zo rond een uur of half negen in de ochtend, laten dan de honden uit en maken een ontbijtje klaar, ruimen dan de boel weer op en dan is het toch al snel een uur of twaalf voordat we verder kunnen trekken. Maar wanneer ik dan om me heenkijk is iedereen al lang vertrokken. Soms is het zelfs zo dat je om een uur of half zes in de ochtend de eersten alweer hoort vertrekken. Ik denk dan toch wel even....' vanwaar die haast, je hebt toch vakantie?' Maar ja iedereen mag natuurlijk zijn of haar eigen keuzes maken. De wereld is natuurlijk 's ochtendsvroeg ook heel erg mooi en verstillend en ook dan valt er veel te genieten.

's Middags arriveerden wij in 'Härliga Härjedalen' alwaar we begonnen met een kopje thee op een mooie parkeerplek. Daarbij werden we er gelijk aan herinnerd dat het zo rond Midsommar de toptijd is voor de muggen. 

'Härliga' Härjedalen ligt in midden Zweden, tegen de Noorse grens aan. Dalarna en Härjedalen zijn m.i. provincies met een robuuste en authentiek atmosfeer. De huizen zijn sterk gebouwd vanwege de enorme hoeveelheden sneeuw die er kan vallen, vaak met alleen balken en geen fasade en vaak ook zonder een verfkleurtje. Het oogt eerlijk in de zin van puur en het heeft toch ook wel weer iets heel vriendelijks over zich. Het mooiste gebied vind ik zelf wel dat van de fjällen het deel tegen de Noorse grens aan gelegen. In Härjedalen bevindt zich ook de hoogstgelegen weg 'Flatruet' (975 m över havet),  die loopt van Mittådalen naar Ljungdalen, dwars over de fjällen.  Echt prachtig, niet zozeer de weg op zich maar het gebied waar deze doorheen loopt. Je waant je er op het dak van de wereld. Je kunt er prachtige wandelingen maken en het gebied is vogelrijk. 's Winters is dit één grote witte vlakte.

Flatruet hebben we voor de helft gereden, tot aan het parkeerterrein. Het was er druk, drukker dan we ooit hebben meegemaakt maar het was dan natuurlijk ook het Midsommar, een weekend waarin veel mensen op stap zijn. Het is een gebied waar je veel rendieren kunt tegenkomen.

Wij vervolgden onze route en reden van Messlingen naar Hede, een onverharde weg door een prachtig gebied. Maar ohh wat was de weg in een slechte conditie, overal kuilen en hobbels. Dat hebben we geweten, het werd twee uur schudden en kraken in Bosse, een camper is dan echt wel een rammelbak en je vraagt je af of alles nog wel op zijn plek hangt wanneer je aankomt bij het eindpunt van de 'grusväg'. Gelukkig hoefden we er niet met het schroevendraaiertje bij langs, alles functioneerde nog en we hebben afgesproken deze weg  niet weer te gaan rijden dit jaar, al hoe mooi de natuur daar ook is.

Meestal zijn het rendieren maar deze keer een koe met drie kalfjes op de weg

Ons plan was om in Vemdalen op de camping te gaan staan maar toen we daar om half zes aankwamen was de toegangspoort al gesloten en de receptie niet meer bemand en kon je met een ingewikkeld aanmeld systeem en een telefoongesprekje een plaats op de camping toegewezen krijgen. Daar hadden we niet zoveel zin in. We zijn doorgereden naar west Härjedalen, een gebied wat ik persoonlijk iets minder mooi vind. Veel productiebos en veel kaalslag. We hebben overnacht op een camperplek in Rättan (net buiten de grens met Härjedalen) waar we ook eerder zijn geweest en waar we twee dagen zijn gebleven. 

In twee dagen zijn we weer teruggereden met opnieuw een overnachting op een van de ställplatser (zie boven) tussen Särna en Idre. Wat een prachtige plek weer om te staan. Daarna terug naar huis na een heerlijk reisje door Härjedalen.

Wordt vervolgd....