vrijdag 2 juli 2021

Ze komen

 Heel vroeger, toen ik nog een klein meisje was en wij thuis nog geen gasaansluiting hadden en ook geen douche, ging ik één keer per week met mijn moeder naar het badhuis. Het badhuis was geen zwembad maar een gebouw waar vele douches en een aantal badkamers met ligbad aanwezig waren. Deze kon je huren voor een kwartier of een half uur of misschien wel langer. Had je je bad genomen dan werd de ruimte schoongemaakt en kon de volgende erin. Vooral in het weekend op vrijdagavond en op zaterdag was het in het badhuis erg druk. Wij konden dit zien want het badhuis bevond zich naast ons huis. Ook mijn moeder huurde éénmaal per week een badkamer met bad en daar mochten mijn zusje en ik dan ik bad zitten terwijl we grondig werden geboend door mijn moeder. Wanneer wij dan schoon en fris waren moesten we wachten in de wachtkamer terwijl mijn moeder dan een bad nam. Later toen ik iets ouder was kregen wij thuis gas en kon er met staatssubsidie een WC en douche worden aangelegd, in ons geval achter in de bijkeuken. Dat was natuurlijk een hele luxe. De bijkeuken was voorheen een soort van grijze ruimte en na de verbouwing hadden we daar een mooi betegelde toilet, badkamer en een ruimte voor de wasmachine. 

Ik moest aan dit alles even denken toen we vanmiddag op het idee kwamen de honden af te sproeien en te wassen. Het was namelijk erg warm weer en alle drie de honden lagen te hijgen op de altan. We mengden het water van de tuinslang een klein beetje lauw en één voor één kregen de honden een heerlijke  en afkoelende spoelbeurt en omdat ze toen toch nat waren hebben we ze gelijk met een beetje shampoo één voor één gewassen. Het was even wennen voor ze want wij doen dit niet elke week. Na de afkoelende douche hebben ze zich weer heerlijk warm gerend in de tuin. Tussen de sprintjes door werd er ijverig aan eigen en andermans vacht gelikt om zo weer een beetje te drogen.





Gisteren was het 1 juli, de dag waarop we de covid vaccinaties electronisch geregistreerd konden verkrijgen. Gerrit en ik hebben de pas gelijk maar even opgehaald en die ligt voor ons nu klaar voor een eventuele reis naar Nederland. Het was eigenlijk zo gepiept. Je moest je aanmelden bij de instantie die de pas genereert, toestemming geven voor het ophalen van de info over je vaccinaties en hoppa daar verscheen de pas in beeld. Alles staat er keurig in. Overigens gaat dat toestemming verlenen heel gemakkelijk en zeker met je digitale Bank ID die je voor alles en nog wat kunt gebruiken. Dat is dan  ook maar weer klaar.


Gerrit en ik zijn druk in de tuin. Na zo'n weekje weg komt er in de tuin weer van alles op je af. Gelukkig kunnen we dat nu weer wat samen doen want met mijn enkel gaat het ietsje beter. Ik kan nu weer op de tracker grasmaaien. De belemmering was het stevig indrukken van de rem bij het starten, dat ging niet met het gebroken pootje. Maar wanneer ik even schrijlings op de trackerstoel ga zitten dan kan ik de rem met mijn half goede been indrukken. Loopt de boel eenmaal dan ga ik weer recht zitten en kan de rit met de tracker van start gaan. Zo kan ik mooi het gras weer doen en intussen doet Gerrit dan iets anders in de tuin. De vraag is nog wel even hoelang de tracker het nog volhoudt want de bak waar het mes in draait is gescheurd en daardoor hangt die schuin onder de tracker. Dat wordt een stevige reparatie. Geen idee wat de oorzaak is, ik vermoed stenen op de kerkgrond. 

Gerrit heeft de kantjes vanavond getrimd en overdag in de brandende zon het paadje onkruidvrij gemaakt en de oprit ook. 's Avonds heb ik de vensterbanken aan de buitenkant nog gesopt omdat die steeds weer onder het stuifmeel komen te zitten. Zo zijn we er helemaal klaar voor! :-) 

Waarvoor dan.....Wel Henk en Chang zijn onderweg naar ons. Deze keer is het wat een lange reis. Eerst moesten ze naar Groningen voor een PCR test, daarna doorrijden naar Flensburg, daar wachten op de uitslag en de QR code (de eerste kwam wel maar de tweede kwam niet of later dat is me ontgaan). Daarna de reis door Denemarken met veel file, zoveel zelfs dat ze uiteindelijk in Roskilde maar op de camping zijn gaan staan. Ik hoop dat ze morgen een voorspoediger reis zullen hebben. Of Henk na dit alles nog oog zal hebben voor ons netjes gemaaide gras en het onkruidvrije paadje en de schoon gesopte buitenvensterbanken dat betwijfel ik maar we zullen zien. We hebben er zin in.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten