dinsdag 27 juli 2021

Noodcamping

 Je kunt wel zeggen dat ik dik in de nichten zit. Ik heb er zes! Mooie meiden allemaal, drie van mijn zusje en drie van mijn broer. Zelf hebben we ook drie dames en Henk is de enigste mannelijk noot in dit gezelschap. 

F en L waren nog maar net afgereisd naar Nederland of Chang kreeg een berichtje op haar messenger app van één van mijn nichtjes, ze zijn FB vrienden, of we even contact op wilden nemen. Dat doen we dan natuurlijk ook direct. Het bleek dat ze op vakantie waren in Zweden, net aangekomen die dag en dat plotseling de motor van hun auto was uitgevallen. Ze stonden in Karlsborg en dat is vlakbij ons. Dat is natuurlijk een heel vervelende situatie zeker wanneer je met caravan en twee jonge kinderen op reis bent en moe van de lange reis. Vreemd ook dat hun auto, net vorig jaar aangeschaft en een mooie Honda CRV diesel, ermee op was gehouden. Een diesel blijft meestal wel lopen wanneer hij eenmaal is opgestart. Het toeval was dat wij net naar Karlsborg toe zouden rijden om daar een hapje te eten. Dat laatste hebben we maar even opgeschoven om eerst met hun een plan te maken over hoe verder.

Na de maaltijd hebben we hun caravan aangekoppeld en bij ons in de tuin neergezet. De reden van dit bezoek was natuurlijk niet prettig maar het is wel leuk om hen weer even te zien, dat gebeurt nu niet meer zo vaak. Vandaag heeft Gerrit in alle vroegte voor hen met de Honda garage in Mariestad gebeld en die kan gelukkig morgen om zeven uur in de ochtend hun boordcomputer uitlezen om te ontdekken wat het defect is. We hopen voor hen dat de reparatie dan niet veel tijd meer gaat nemen.

dat staat gezellig

de boosdoener

Zo hadden we vandaag dus ineens een vol programma. We hebben de auto met een sleepkabel naar Mariestad getrokken zodat die morgen om zeven uur klaarstaat. We denken dat het iets met de brandstofpomp is. De garage in NL denkt dit niet en zoekt het meer in een fout in de software. We zullen zien. De rit met de kabel er tussen verliep prima. De terugweg overigens ook alleen kwamen we toen vlak bij Töreboda een stortbui tegen. Ook hier bij ons een omslag van het weer met intense regenbuien. 


Weer thuisgekomen hebben we de caravan aangehaakt om deze naar camping Stenkällegården in Tiveden te brengen. Daar staat namelijk haar zus met haar gezin, ook een nichtje van mij. Zij gaan nu gezellig even bij elkaar staan om o.a. het leed te delen en ik kon op deze manier ook mijn andere nichtje ontmoeten. We hebben er nog even een kopje thee gedronken, hebben wat bijgekletst en ik kon haar kinderen (een jongen en een meisje) treffen. Zo werd het onverwacht nog een hele familie hereniging.

Ondertussen was er nog een andere ludieke gebeurtenis net toen F en L zouden vertrekken. We hoorden plotseling de melodie van 'Should auld acquaintance be forgot' in onze hal. We keken elkaar allemaal aan en realiseerden ons daarna dat het onze deurbel was. We hebben eigenlijk nooit bezoek bij de voordeur en we wisten dan ook niet dat de bel op deze melodie staat afgesteld. Maar goed...ik snel naar de deur en daar staan een onbekende man met een oudere vrouw in de arm. De man sprak mij in het Engels aan en vroeg of ik uit NL kwam. Hij vertelde dat de vrouw zijn moeder was en dat de ouders van zijn moeder vroeger in ons huis hebben gewoond. Haar vader was de districtsarts. Daar stond ik eventjes in een dilemma, deze mensen te woord willen staan en F en L willen uitzwaaien. Ik legde de situatie uit en vroeg of ze misschien even op onze altan wilden wachten. Ik bemerkte wat weerstand maar uiteindelijk namen ze plaats en kregen ze van Henk een glas water aangeboden. Na het afscheid en vertrek van F en L gingen we terug naar de altan om daar te ontdekken dat ze alweer waren vertrokken. Ik liep naar voren en zag ze nog net. Ze hadden haast zo vertelden de man maar wanneer we ons email adres gaven zouden ze ons wat oude foto's van ons huis sturen uit de tijd dat moeder daar woonde. 

Het was een wat bevreemdende gebeurtenis. Je zou je bijna afvragen of de situatie wel te vertrouwen was maar dat is wel het geval want de man heeft een zomerhuis vlakbij het Vikenmeer, daar heb ik hem wel eens gezien. Wellicht was het bezoek aan ons een wat plotselinge ingeving geweest. Ik heb hen nog uitgenodigd terug te komen op een ander moment, of ze dit gaan doen zullen we afwachten. Wij bleven achter met een leeg eindgevoel maar ja, dat trekt wel weer weg.

Vandaag vertrekken H en Ch. Daarna gaan we eerst aan de poets, omdat dat helpt om weer in onze dagelijkse routines te komen! 

Voor iedereen een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.......

2 opmerkingen:

  1. Jammer van de autopech, goed dat het bij jullie in de buurt gebeurde en zo hulp konden bieden. Hopelijk valt het allemaal mee.
    Misschien krijg je via mail leuke foto's van het huis en kom je nog meer te weten over vorige bewoners.
    Leuk dat jullie zwangere kinderen op bezoek waren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas voor hen wordt het een heel grote reparatie, dat is dus heel veel pech. Zelf hebben we heel erg genoten van het bezoek van onze kinderen en is het natuurlijk heel bijzonder dat er twee meiden tegelijkertijd zwanger zijn. Het wordt vermoedelijk een drukke herfst :-)

      Verwijderen