We zijn met uitzondering van Suzanne en Fredrik (helaas) allemaal bij Femke en Louis in Rosmalen. Daar vieren we dit jaar kerst en F en L hebben er flink werk van gemaakt en al een hele klus gehad aan de voorbereiding op deze invasie in hun huis. Wat geweldig!!
In de keuken hangt een activiteitenlijst, organiseren en plannen is wel een van hun sterkere punten dat weten we al van eerdere kerstvieringen waarbij we van Louis uitgebreide exell overzichten voor de boodschappen kregen gemaild. Dit jaar hoeven we dus zelfs die verschrikkelijke kerstboodschappen niet te halen, helemaal super!
Een activiteit van de lijst wil ik er even uitlichten, dat is het filmavondje. Inmiddels hebben we er al drie achter de rug.  De films die we kijken zijn allemaal uit de regie en de productie van Joel en Ethan Coen oftewel 'the Coen Brothers'. 
Hun films hebben de postmodernemisdaadkomedie als thema. The Big Lebowski, waarvan ik recent twee vesten heb gebreid waarvan een door de motten is opgegeten, is er een voorbeeld van. Een tweede genre, Neo Noir genoemd. Nu ben ik echt geen kenner en ik heb geen idee wat Neo Noir inhoudt maar Wiki schrijft hierover: ' Neo noir is een filmstijl waarbij de karaktertypen, plotelementen, setting en/of visuele stijl van de klassieke film noir vermengd worden met andere filmgenres, thema's en visuele elementen die ontbreken bij films noirs van vóór 1958.' 
Nu weet ik niet of het hier duidelijker mee wordt, ik houd het erop dat de plot traditioneel is en het neerzetten van de plot op modernere lijst geschoeid is maar ook weer voorzien van klassieke thema's. Wat opval in de films die we tot nu toe hebben gezien zich kenmerken door het invullen van door de kijker van het niet getoonde. Ook is het thema niet altijd vrolijk.

Dit zijn ze....de Coen Brothers

Een van de films was getiteld ' No Country for Old Men (2007). Dat is een triller waarmee de gebroeders vier Oscars hebben binnengehaald waaronder die voor Beste Film en die voor Beste Regisseur.

No Country for Old Men (trailer):

Korte inhoud: Liewelyn Moss is een jongeman, getrouwd, lasser van beroep. In de openingscene zien we hem terwijl hij aan het jagen is. Dat gaat die dag niet goed. Hij raakt een dier maar niet voldoende om het als vangst mee naar huis te nemen. Daarentegen heeft hij wel een andere prooi. Hij stuit namelijk na de jacht op een aantal lijken, als restant van een mislukte drugshandel. Behalve de lijken vindt hij ook een koffer met geld (ik geloof 2 miljoen dollar). Die koffer neemt hij mee en dan snap je het al. Twee miljoen dollar aan drugsgeld kan je niet ongestraft meenemen, dat heeft een consequentie. Binnen no-time heeft hij een huurmoordenaar achter zich aanzitten genaamd (Anton Chigurh. Deze laatste is een koelbloedige moordenaar en een psychopaat die een spoor van lijken achter zich laat en het doden veelal laat afhangen van het lot en niet van zijn ratio. Wat voor hem bij het doden vooral belangrijk is, is dat zijn laarzen schoon blijven. Soms trekt hij die uit voorafgaande aan de moord, elke keer controleert hij ze. Het lijk zijn gevoelloosheid voor het leven te schetsen. De film gaat dus over het verkrijgen van de koffer met geld door de huurmoordenaar om deze aan de eigenaar ervan terug te geven. Elke persoon die hij ontmoet op deze tocht overleeft het niet. Liewelyn lijkt hem steeds te slim af te zijn, echter op een gegeven moment zien we ook hem dood in zijn hotelkamer liggen. Hoe hij is gedood komen we niet te zien, ook niet door wie. Dat zijn zaken die we als kijker zelf in moeten vullen. Dat is ook een beetje dat wat je als kijker in verwarring brengt en wat je doet nadenken over de film. Een speciale rol is ook weggelegd voor de sheriff. Hij probeert alles te begrijpen en te beredeneren. Uiteindelijk zien we hem aan de keukentafel zitten thuis. Hij snapt het niet meer (No Country for old man).

De andere film die we zagen heette The ballad of Buster Scruggs (2018)

Een film als een boek met 6 korte verhalen die het leven in het Wilde Westen tonen. Rode draad is dat de dood altijd nabij is en hoe mensen hiermee omgaan. Mooie opnames van de locaties waar gefilmd is maar wel wat verzadigend zo 6 verhalen achter elkaar aan.
De derde film zagen we gisteravond ' O Brother Where art Thou' (2000) (trailer)
Een film met George Clooney in een van de hoofdrollen. Een prettiger film om naar te kijken.
Korte inhoud volgens wiki

Everett, Pete en Delmar ontsnappen uit een vastgeketende groep gevangenen en starten hun zoektocht naar de $1,2 miljoen die Everett gestolen zou hebben van een pantserwagen en voorafgaand aan zijn gevangenneming begraven zou hebben. Ze hebben maar vier dagen de tijd om de schat te vinden voordat de vallei waar hij begraven is zal onderlopen om een stuwmeer te worden. Vlak na hun ontsnapping proberen ze op een rijdende trein te springen waar enkele zwervers zitten, maar ze vallen eruit omdat Pete er niet op komt. Kort daarna zien ze een blinde man die op een eigenhandig bestuurd karretje over de sporen reist. Ze mogen een eindje meerijden en tijdens deze rit doet de man een voorspelling, gelijkend op de ziener Tiresias in Homerus’ Odysseus. De groep zet zijn weg voort op zoek naar de schat. Ze wandelen naar het huis van de neef van Pete die hen bevrijdt van hun kettingen. Terwijl ze liggen te slapen worden ze gewekt door de autoriteiten, gewaarschuwd door Petes neef omdat die het geld nodig had voor zijn familie, die hen dwingen naar buiten te komen. Als blijkt dat ze dat niet gaan doen, steken ze de schuur in brand waar ze sliepen. Ze worden uit de brand geholpen door het zoontje van de neef van Pete. Ze rijden een eindje weg en dumpen dan het zoontje.

Ze zetten hun tocht voort. Tijdens het eten horen ze gezang (“Down to the river to pray”) en besluiten Pete en Delmar zich te laten dopen.

Onderweg pikken ze een lifter op, een jonge gitarist Tommy Johnson genaamd. Als ze vragen wat hij op het kruispunt in ‘the middle of nowhere’ deed, antwoordt hij dat hij zijn ziel aan de duivel heeft verkocht om gitaar te kunnen spelen. De duivel beschrijft hij als een blanke, met lege ogen en een holle stem, die graag met een gemene oude hond reist, een beschrijving die past bij de politieagent die hen achtervolgt. De vier mannen nemen het nummer “I’m a man of constant sorrow” op in een radiostation, waarbij ze zichzelf de ‘Soggy Bottom Boys’ noemen. Hun doel is snel wat geld te verdienen, maar terwijl zij verder vluchten, wordt het lied beroemd en populair in de hele staat. Nadat de politie 's nachts hun auto vindt, gaat Tommy ervandoor. Ze gaan verder met z'n drieën en beleven verschillende vreemde avonturen. Ze komen Babyface Nelson tegen en mogen met hem meeliften. Ze beroven dan met z'n vieren de bank. Ze komen drie sirenen tegen die hen in slaap zingen, zoals ook bij Odysseus, waarna Pete vermist wordt en een pad in de plaats gevonden wordt. Delmar is er direct van overtuigd dat Pete is omgetoverd tot pad, zoals Odysseus’ bemanning werd omgetoverd in varkens door Circe. Ze worden ook nog overvallen door een eenogige Bijbelverkoper, Big Dan Teague (een verwijzing naar de cycloop Polyphemos bij Odysseus).

Everett en Delmar komen aan in het dorp van Everett en komen er tot de ontdekking dat Everetts vrouw, Penny, verloofd is met Vernon T. Waldrip, de campagneleider van de kandidaat-gouverneur Homer Stokes, en dat zij hun dochters heeft wijsgemaakt dat hun vader, Everett dus, aangereden was door een trein en zo om het leven was gekomen omdat ze zichzelf zo schaamt voor hem. Terwijl Everett en Delmar in de cinema naar een film kijken, komt een rij gevangenen binnen onder wie Pete, die hen zegt niet naar de schat te zoeken. Nu Everett en Delmar weten dat Pete nog leeft bevrijden ze hem uit de gevangenis. Pete zegt dat hij de plaats van de schat heeft prijsgegeven. Everett bekent dan dat er geen schat is, dat hij opgepakt was omdat hij zonder vergunning als advocaat werkte en dat hij de schat enkel gebruikte om de twee mannen, aan wie hij vastgeketend was te overtuigen. Pete wordt razend omdat door zijn ontsnapping zijn twee weken die hij eigenlijk nog in de gevangenis moest zitten nu door toedoen van Everett vijftig jaar zullen worden. Hij valt Everett aan en al vechtend komen ze aan in de buurt van een bijeenkomst van de Ku Klux Klan. Die hebben Tommy, de gitarist, gevangen en willen hem ophangen. De drie mannen komen in actie en proberen hem te bevrijden. Ze verkleden zich als wachtposten, maar worden ontmaskerd door Big Dan, een clanlid. Hierdoor ontstaat er chaos, waardoor de drie samen met Tommy kunnen ontsnappen en deze laatste knipt de kabels van een brandend kruis door dat recht op enkele clanleden terechtkomt, onder wie Big Dan.

In de volgende scène wordt duidelijk dat Homer Stokes de leider is van de Ku Klux Klan-bijeenkomst, wanneer hij zijn gewaad in de auto smijt voorafgaand aan zijn campagnediner.

Ook Everett wil daar naar binnen om zijn vrouw te overtuigen toch voor hem te kiezen. De vier mannen verkleden zich als muzikanten en beginnen te improviseren. Als ze “I’m a man of constant sorrow” inzetten, gaat het publiek uit zijn dak, want eindelijk weten de mensen wie de Soggy Bottom Boys zijn. Stokes herkent hen ook, maar dan als de mensen die zijn bijeenkomst hebben verstoord en wil dat ze stoppen met hun muziek en uit zijn haat tegenover hen, niet alleen omdat ze zijn bijeenkomst hebben verpest, maar ook omdat ze niet blank zijn, maar afkomstig van een gemengd huwelijk of in Tommy’s geval, gewoon zwart zijn. Het publiek is echter op de hand van de Soggy Bottom Boys en draagt Stokes op een schandpaal naar buiten. Pappy O’Daniel, de zetelende gouverneur, ziet zijn kans om zijn campagne te redden en verleent het viertal, aangehoord door de gehele zaal en talloze radioluisteraars, gratie en geeft ze zelfs een politieke functie. Penny besluit dan toch om voor Everett te kiezen en eenmaal buiten komen ze Babyface Nelson tegen die opgepakt is en heel enthousiast schreeuwt dat hij op de elektrische stoel gezet zal worden.

Aan het huwelijk van Penny en Everett hangt wel één voorwaarde: Everett moet hun oorspronkelijke trouwring terugvinden en die ligt nog in hun huisje. Als ze daar aankomen, zien ze de politie, drie stroppen, drie grafdelvers en drie graven. Everett protesteert tegen het bevel van ophanging door te melden dat al zijn schulden zijn vrijgesproken. Maar de leider van de politieagenten zegt dat de wet alleen geldt voor mensen en dat ze geen radio hebben en dus de vrijspraak niet hebben gehoord. De mannen beginnen te wanhopen en Everett improviseert een gebed. Ze worden gered door de voorspelde vloed. Tommy vindt de ring in een bureau dat op het meer drijft, maar wanneer Everett deze ring aan Penny laat zien antwoordt deze dat het de foute ring is en dat ze alleen trouwt met de juiste ring. Terwijl Everett probeert Penny ervan te overtuigen dat de juiste ring vinden onmogelijk is omdat die op de bodem van een enorm meer ligt, passeert de blinde ziener op zijn zelfgemaakte karretje en zo eindigt de film.

Searching for Sugar Man.

Na de kerst hebben we nog een documentaire gezien die wel erg indrukwekkend was. De titel ervan is: 'Searching for Sugar Man'.  Ik had zelf nog nooit gehoord van Sixto Rodriguez maar hij is een Singer Songwriter die in de jaren 70 twee albums heeft uitgebracht die het tegen de verwachting in niet bijzonder goed deden. Daarom is hij na het behalen van een bachelor in Filosofie weer teruggekeerd in zijn oude beroep van bouwvakker. Zijn werkame leven lang heeft hij gewoond in dezelfde straat in het zelfde armoedige huis terwijl hij zonder het te weten in Zuid Afrika was uitgegroeid tot HET symbool van de anti apartheid beweging vanwege de door hem geschreven teksten. In Zuid Afrika, destijds geheel afgesloten van de rest van de wereld, ging het verhaal dat hij dood was door zelfmoord. Toen echter twee fans op onderzoek uitgingen kwamen zij in contact met een dochter van Rodriguez die hen weer in contact brachten met haar vader. Tegenwoordig toert hij de hele wereld over. Searching for Sugar Man!

Veel tekst in mijn blog deze keer. Houd je niet van films dan gewoon overslaan.

Wordt vervolgd....