Sjok, sjok, sjok en daar loopt hij zomaar bij ons door de straat.....

Vanochtend om 8.00 uur deden we de gordijnen open en zagen we een witte waas over het land in het Vångdalen. 29 September 2018 de eerste nachtvorst. Het had een half graadje gevroren vannacht. Ik las op het Zweden Forum dat er in Midden en Noord Zweden sneeuw is gevallen. Is dat een voorbode voor een lange winter?

Bij ons was de vorst snel weer verdwenen toen de zon eenmaal begon te schijnen. Vanochtend was het dan ook prachtig weer.

Naast de verrassing van de nachtvorst was er vanochtend nog een verrassing. Toen we aan de ontbijttafel zaten zagen we een eland achter ons huis lopen. Wanneer ze lopen gaan ze best wel snel met hun lange poten dus ik moest me haasten om hem op de foto te krijgen. Hij liep naar de voorkant van ons huis dus toen ik hem achter op de foto had gezet liep ik zelf ook even naar voren en ja hoor...daar zag ik hem staan tussen de bomen aan de zijkant van ons huis. Hij zette de stap er weer in en liep al sjokkend bij ons door de straat. Heb je ooit, loopt er een eland door de straat!! Prachtig!! Bij het kruispunt sloeg hij of zij, dat heb ik in de haast niet kunnen zien,  linksaf, daar is namelijk de ingang van het bos. Daar liep hij naartoe. Ik probeerde er nog een filmpje van te maken maar toen ik dacht dat het filmpje liep stond die op uit en toen ik dacht het filmpje te stoppen zette ik hem op aan. dus in plaats van de eland had ik de schoenen in de hal op het filmpje te staan. Ik zal dat hier maar niet plaatsen....

Hier is de eland nog ver weg

Hier loopt hij naar de zijkant van ons huis

en hier loopt hij sjok sjok door onze straat. 

 Later op de dag waren Gerrit en ik in de tuin aan het werk. Tijdens onze werkzaamheden wandelde er een buurvrouw met haar hondje die even bleef staan. Wij liepen naar haar toe en ze vertelde ons dat gisteravond tijdens het hond uitlaten er een eland in onze tuin onder de perenboom stond te snoepen van onze peren. Nu hebben we die gelukkig meer dan genoeg, die peren bedoel ik dan. Wij scheppen ze in de kruiwagen waarna ze op onze kuilbult terecht komen. Het zal vanwege het vele fruit in de tuinen zijn dat de elanden nu zo in de bewoonde wereld komen. Ik las in een krantenbericht dat er momenteel elke 9 minuten wel een ongeluk met wild plaatsvindt in Zweden. Tijdens het autorijden is het dus een kwestie van goed naar de bermen kijken of er ook iets uitkomt. Wij hebben zelf al diverse malen gehad dat er een eland de weg overstak. Maar gisteravond hadden we de eland even gemist, jammer want ik had het wel willen zien. Vanavond maar af en toe even een blik door het raam werpen. Behalve het praatje over de eland hebben we nog even met de buurvrouw staan praten. Ze vertelde ons dat zij en haar man dertien jaar terug ons huis hadden willen kopen. Toen ze een bod uitbrachten was het destijds net een half uur verkocht aan de vorige eigenaars waarvan wij dan weer het huis hebben gekocht. Zij had van de aanbouw een atelier willen maken. Ze is kunstschilder en schildert met goud op glas, zo vertelde ze. Maar nu ze ouder wordt en de ogen slechter moet ze ermee stoppen. Binnenkort zou ik eens eventjes naar haar toe om naar haar werk te kijken. Dat lijkt me wel leuk.
Nu het duidelijk kouder begint te worden hebben we ook de voederbak voor de vogeltjes weer gevuld met pinda's en zaden en vetbollen. De koolmeesjes zaten vanmorgen al vragend op onze balustrade naar binnen te kijken.

Verder heeft Gerrit vandaag het gras gemaaid en heb ik de groentetuin winterklaar gemaakt. Er komen al steeds meer bladeren in de tuin. De vorige jaren hadden we erg veel werk van het aanharken en afvoeren van al die bladeren. Nu hebben we een borstelbak gekocht die we achter de grasmaaier kunnen bevestigen. De borstel draait tijdens het rijden en veegt zo alle bladeren in de grote opvangbak. Dat scheelt ons mooi wat werk.

Vanavond hebben we gefacetimed met Femke en Louis. Die zijn koud een week terug van hun vakantie op Sulawesi waar ze een maand hebben vertoeft en laat daar vandaag toch een tsunami zijn geweest. Een vloedgolf die aan wel 400 mensen het leven heeft gekost. Wat zijn Gerrit en ik blij dat Femke en Louis veilig in hun huis in Nl zijn. Maar wat verschrikkelijk voor de mensen die daar wonen! Zo'n bericht relativeert de dingen in je eigen leven, de dagelijkse bezigheden waar we ons druk om kunnen maken. Maar het leven gaat door ons leven gaat door...
En morgen....dan kunnen we beginnen met het inrichten van de weefkamer. De nieuwe planten heb ik alvast in de vensterbank gezet.



Wordt vervolgd......