Op zoek naar Kurt, Martinsson, Nyberg, Svartman, Linda...

Gisteren zijn we dan de Öresundbron weer overgestoken. Nu moet ik eerlijk zeggen....het welkom in Zweden was deze keer niet van harte. Ik was al een beetje benieuwd of we nu ook een controle zouden krijgen na de brug, nu we Zweedse kentekenplaten hebben.... We rijden tenslotte nu ons eigen land binnen. En ja hoor controle en misschien nog wel strenger dan voorheen. We hadden een zeer jonge douanier die ons staande hield. Ze vroeg ons wat het doel was van onze reis. Ik antwoordde dat we naar huis gingen. Ze vroeg me waar 'thuis' dan wel niet mocht zijn. Daarna vroeg ze of we ook iets hadden aan te geven. Ik antwoordde ontkennend, we hadden tenslotte geen drank en geen rookwaar of anderszins bij ons. Toen keek ze door de auto en vroeg of we ook honden hadden. Ik antwoordde dat we er twee hebben waarop haar reactie was dat we dus wel iets hadden aan te geven. Of ze de papieren even mocht zien. Dan kan natuurlijk altijd want die zijn dik in orde. Ik geef de honden niet elke keer meer aan omdat ik er eenmaal een kwartier voor heb gelopen voordat ik iemand van de douane trof. Toen ik destijds vertelde dat we met twee honden de grens over  wilden gaan kreeg ik als enigste vraag of ze lief waren..... Dat zijn ze natuurlijk maar dat weerhoudt mij ervan elke keer onze honden te benoemen bij het oversteken van de grens. De papieren waren in orde, we konden doorrijden. Ik moest er eventjes van bijkomen en vraag me ook elke keer af of de douane dit soort persoonlijke vragen mag stellen: Waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan, wat onze relatie is tot.. etc.

Naar huis gingen we nog niet rechtstreeks, we hebben nog een tussenstop in de gedachten. Een reisje langs de Zweedse zuidkust maak je niet altijd omdat de blik veelal is gericht op de eindbestemming en die ligt meer noordelijk. 

Maar gisteravond zijn we geland in Ystad! Op de camping naast de stad. Vandaag treden we in de voetsporen van Kurt! Wie heeft er niet gehoord van Ystad en Kurt Wallander.... Er zijn in totaal 44  Wallanderfilms gemaakt die met elkaar 800.000 miljoen SEK hebben gekost. Henning Mankell, de schrijver, is opgegroeid in Sveg een kleine stad in Norrland. Later in zijn leven heeft hij het open landschap van Skåne opgezocht, een landschap dat hij beschrijft als een soort van Grensland een land waar Zweden begint en eindigt. 

Vanochtend zijn we als eerste naar het VVV kantoor gelopen om aldaar een gids te kopen die ons een beschrijving geeft van alle plekken die in de serie zijn te zien.  Niet alleen de plekken maar ook een beschrijving van welke aflevering en welke scène. Dat helpt ons vandaag een heel stuk. Zelf was ik heel erg nieuwsgiering naar het poliebureau. Wel laat ik je uit de droom helpen. Dit is het werkelijke bureau...Een gebouw uit wellicht de zeventiger jaren van de vorige eeuw. We hebben er wel een drie kwartier voor moeten lopen.... Dat is niet het mooie bureau dat we kennen uit de serie. 

Dat ziet er ongeveer zo uit...

en zo...

en wellicht zo....

 De eerste twee zijn de oude stationsgebouwen, de derde foto is het oude raadhuis. Ze zijn gebruikt voor het creëren van een indrukwekkend politiebureau in de series.

We hebben natuurlijk  gezocht naar het volgende..

De straat waar Kurt woonde. In de gids lees ik dat dit op nummer 10 zou zijn geweest. Daarvan heb ik even een foto genomen.

 Nummer 10 is gebruikt voor de eerst 13 afleveringen daarna is men om technische reden geswitcht naar nummer 11c en dat ligt aan de andere kant van de straat. In de gids lees ik dat het interieur van het appartement in de filmstudio is nagemaakt. Die beelden zijn dus niet opgenomen in het appartement zelf.
In de latere afleveringen woonde hij in een typisch 'Skånskt hus' en ook dat hebben we gevonden. Dat ligt niet in Ystad maar in een aangrenzend dorpje Svarte. Daar reden we langs onderweg naar Ystad en ik herkende het meteen. Mooi gelegen aan zee. Daar liet hij zijn hond Jussi uit aan het strand.

De start was dus in het VVV kantoor. Ook dat heeft in een van de afleveringen (den vita lejoninnan) een rol gespeeld. In dit kantoor kun je de voornoemde gids verkrijgen. Kosten 50 SEK.

Ook de Maria Kyrkan komt voor in de aflevering van de begrafenis van zijn vermoorde collega Svedberg. In 1970 is hij in deze kerk getrouwd met Mona waarvan hij ook weer is gescheiden (het huwelijk was geen succes).

De kerk ligt werkelijk prachtig en is van binnen veel minder sober dan de meeste kerken die we in Zweden hebben gezien. Zelf vond ik hem een beetje te 'protserig' maar daarmee zal ik zeker velen tegen het zere been schoppen....

 Een positieve uitzondering vind ik dit hoekje in de kerk. Een huiskamer!! Nog nooit in een kerk gezien!

Hier stopt mijn beschrijving van het Ystad van Kurt Wallander. Het is een fictieve figuur die nooit echt heeft geleefd. Henning Mankell heeft een persoonlijkheid gecreëerd die velen van ons en ook mij tot de verbeelding spreekt, waarschijnlijk vanwege zijn menselijke houding en de problemen die hij meemaakt. Een persoonlijkheid waarmee we ons kunnen identificeren.

Ystad zelf ligt in het platte landschap Skånelän. Zo plat als Nederland. Ik waande mij zo op een weggetje van Dokkum naar Ee.

 Ystad is prachtig. Een van de mooiere steden in Zweden. Veel middeleeuws en jonger is in het stadscentrum bewaard gebleven. Hieronder een impressie....

Het Theater..

Prachige straatnaamborden..

Het klooster...

Kloostertuin...

Delen van het klooster zijn afgebroken om met de stenen andere gebouwen te bouwen..

Wij vonden Ystad zeer de moeite waard!

 Wordt vervolgd....