Het is drie uur in de nacht en ik kan zo wel naar buiten om er een raampje uit te tillen en te gaan schilderen, zo licht is het buiten. Nog eventjes en dan is het Midsommarafton, de viering van de langste dag. Ik werd wakker en dacht dat het een mooi rustig moment is om even een blogje te schrijven.
De belevenissen van de afgelopen dagen zijn niet zo heel spectaculair, die spelen zich wat af in en rondom ons huis. Met Gerrit zijn rug gaat het inmiddels ietsje beter. Hij loopt weer en het bewegen gaat steeds weer ietsje soepeler. Het probleem met zijn rug heeft hij wel vaker zei het niet zo imponerend als deze keer. Een tussenwervelschijf die er tussenuit schiet bij een verkeerde beweging. De vorige keer was het zijn sok uittrekken met zijn linkerhand en deze keer was het een takje van de grond oprapen dat hij net daarvoor met een snoeimes van een stam had afgeknipt. Het ging nergens over maar toch....
Vanmorgen aan het ontbijt zei hij even weg te willen.... Ik had zo mijn bedenkingen maar hij was er stellig in.
Op zich kwam het goed uit want onze broodbakker heeft het begeven. Die had ik jaren terug via Marktplaats bij Pytsje de Graaf gekocht voor 10 euro. We noemden hem daarom ook steeds Pytsje. Gerrit komt Pytsje beroepsmatig wel eens tegen. Ik zei laatst nog tegen hem dat hij maar eens moest zeggen dat haar ex-broodbakker het prima doet en we er erg veel plezier van hebben. Dat hoeft dus niet meer... het is nu een wijlen broodbakker. De hypothese is dat het lager van de menger het heeft begeven. We kunnen er niet inzien omdat de schroeven dusdanig vreemd zijn dat er geen schroevendraaier op past. Gisteren moesten we daarom al met de hand een brood bakken en dat heeft meer voeten in de aarde of misschien moet ik zeggen handen in het deeg dan de broodbakker. Dat kan wel voor een keer maar niet om de dag. Nu denk je wellicht zo.. die Gerrit en Johanna eten veel brood. Dat is niet helemaal zo. De broden die we bakken zijn maar klein en onze honden eten er ook van mee. Die krijgen 's ochtends altijd een kapje. Dat vinden ze heerlijk, ze gaan al klaar zitten in hun mooiste houding wanneer we het mes pakken voor het aansnijden van het brood.
Het is een broodbakker geworden van Noorse makelij en hij doet het prima. Het eerste brood staat inmiddels onder een theedoek op het aanrecht. Onze tweede noodzakelijke aankoop is een Vedkap. Dat is een machine waarmee je boomstammen of takken op gelijke lengte op een eenvoudige wijze kunt afkappen. Dat zou op zich ook met een kettingzaag kunnen ware het niet dat ik niet met de kettingzaag wil werken. Ik doe veel maar de kettingzaag is me net een stap te ver. Ik vind dat een naar ding. Bovendien moet je bij het gebruik ervan zo'n speciale broek aanhebben waarin je wegsmelt als de zon schijnt. Ik denk dat ik me met de vedkap wel kan redden. Onderstaand plaatje van de vedkap is nog eventjes niet van mezelf omdat het ding nog in de verpakking in bouwpakket achter in de auto ligt. Het is namelijk zo dat we de keuze hadden uit twee. De een is 2.2 Kw. en een andere van 1.8 Kw. Gezamenlijk besloten voor die van 2.2 Kw te gaan. We hadden gezien dat het gewicht 34.5 kg zou zijn en ik zei tegen Gerrit dat ik dat wel kan tillen. Want ja... hij loopt alleen nog maar, wil wel tillen maar mag van mij nog niet. Bij de auto aangekomen kreeg ik tussen neus en lippen door te horen dat dit ding 45 kg. weegt. Bovendien lag de reserve band van de aanhanger nog achter in de auto en daar moest ik hem nog overheen tillen. Ik kan je verzekeren dat het een hele hijs was de vedkap achter in de auto te krijgen. Ik keek eerst nog even verlekkerd naar twee kerels die voorbij liepen en zou bijna vragen of ze even voor me wilden tillen.... Maar ja.. Gerrit stond naast me... Ik heb ze maar laten lopen en met alle kracht die ik in me heb dat ding achter in de auto getild. Daar ligt hij nu en ik heb hem vandaag maar even laten liggen. Een andere dag... ik weet nog niet wanneer, til ik hem eruit. Helpende gedachte is dat ik dan de zwaartekracht mee heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten