Op de fiets....

We hebben schitterend weer al dagen achter elkaar. Nog niet eerder hebben we hier zo lekker buiten kunnen leven omdat meestal de wind te koud was. Het mooie weer heeft ook zijn invloed op de klussen die we kiezen te doen. Die richten zich wat meer op buiten bezig zijn dan op binnen. Gerrit denkt na over een vedbod, dat is een houtopslag, in de tuin zodat we al het brandhout uit onze tuin kunnen opslaan en laten drogen. We zijn onderhand zover dat we de locatie bepaald hebben. Om daar te kunnen werken moeten we eerst een bult snoeihout verplaatsen.

Verder hebben we deze week, toen we nog een mooie rode ribes uit het tuincentrum hebben gehaald voor in de voortuin, tegelijkertijd ook 10 aardbeienplantjes meegenomen. Die plantjes hebben we bij de rabarberplant en de twee rode bessenstruiken geplant. Dus ik heb een eerste begin van de moestuin!! Gerrit heeft de tuin een spade diep omgeschept, de grond is mooi zwart, er zitten weinig stenen in. Vroeger is er op deze plek ook een moestuin geweest. Langzaam maar zeker zal de moestuin wel wat groter worden. Voor nu is dit een mooi begin. We hopen natuurlijk op heerlijke dikke zoete aardbeien en het zou heel mooi zijn wanneer die aardbeien en wij hier dan tegelijkertijd zijn.

Vanwege het mooie zomerse weer zijn wij gaan fietsen!! Dat hebben we hier, zolang we hier wonen, bijna nog niet gedaan, fietsen is ook niet zo Gerrit zijn grootste hobby. De fietsen moesten worden afgestoft en de banden hadden lucht nodig. Dat had toch ook nog wel wat voeten in de aarde voordat het zover was. Toen Gerrit nl de fietspomp zou halen moest hij daarvoor naar het achterste deel van de garage. Om daar te komen moet je door een deur met een lage doorgang. Gerrit was zo gericht op de fietspomp en wellicht de aanstaande fietstocht, dat hij vergat te bukken. Ik hoorde de knal en het huis schudde bijna op zijn fundament. Bovendien hoorde ik een raar woord, wat voor hem niet gebruikelijk is. Een geluk bij een ongeluk was dat hij zijn cap op had gezet. Hoe het er anders uit had gezien daarover laat ik me maar niet uit. Hij en ik moesten er even van bijkomen voordat we verder konden met de voorbereidingen.

 De fietstocht voerde ons naar Forsvik, dat is ongeveer 9 km. Daar is het op zondag altijd gezellig omdat er mensen komen om naar de sluis en de bootjes te kijken. Er is een winkeltje waar je leuke spulletjes kunt kopen of een ijsje. Beiden hebben we gedaan. We hebben leuke ervaringen met Forsvik. Voorheen gingen we hier met de caravan staan aan het begin en het einde van de vakantie. Vaak stonden we hier dan samen met Kor en Loes om zo een paar dagen met elkaar door te brengen.

Vroeger konden we dan altijd mooi aan de kant van het sluiswachtershuisje staan met uitzicht over het meer. Omdat daar nu een spoorrails met treintje is gerealiseerd kan dat niet meer en is er aan de andere kant van de sluis ruimte gemaakt voor campers en caravans. Die kant is nu uitgebreid zodat je, als je dat wilt ook weer uitzicht over het meer kunt hebben.

 Op de foto hieronder zie je het mooiste huis in Forsvik. Wij denken dat hier de notaris woont. Het is nl zo dat elk jaar met de Forsvik dagarna, een soort dorpsfeest, de Lions hier een activiteit hebben. Die activiteit heet ' de gele badeendjes race' , inmiddels in Dokkum ook een gewaardeerd evenement. Deze zijn genummerd en worden losgelaten in de sluis. Daarna gaat de sluis open en het spannende element is dan welk badeendje het eerst aan de finish komt. Daar dobbert  dan in een klein bootje een oude man met een geel jasje aan, een Lionslid, die naar alle eerlijkheid bepaalt welk eendje gewonnen heeft. Wie heeft ingeschreven op dat eendje krijgt een prijs. Die oude man woont in dit huis en is door Kor en Loes en ons als notaris omgedoopt. Het huis wordt sindsdien door ons als notarishuis benoemd en dan weten we over welk huis we het hebben. Het was de afgelopen jaren wat vervallen en is vorig jaar opnieuw geverfd. Het ziet er weer mooi uit aan de buitenkant, over de binnenkant heb ik zo mijn twijfels maar dat doet er ook niet toe.

 Na een middagje in Forsvik te hebben omgestapt, zijn we langs een binnenpaadje, de Undenäsvägen, weer terug naar huis gefietst.

 Langs dat binnenpaadje stonden bossen mooie Lupines. Nu had ik nog een bloementuintje zonder bloemen zodat de gedachte opkwam om hier een paar Lupines te gaan verplaatsen naar mijn bloementuintje. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat dit wat cognitieve dissonantie gaf. In Zweden heb je namelijk het 'alleman' recht. Dit betekent dat de natuur voor iedereen is, en iedereen overal man komen, zolang je dit maar doet met respect voor de natuur. De vraag is dan even wanneer je Lupines uit gaat steken om deze te verplaatsen of dat wel respectvol is in het omgaan met de natuur, of dat het in strijd is met dit recht. Daarover hebben Gerrit en ik eventjes gediscussieerd. Gerrit kwam met de opmerking dat we, door een Lupine uit te steken, de soort verspreiden, en dat verspreiding op de langere termijn goed is voor de soort. en dat het daarmee een respectvolle handeling is.
We zijn daarom met een aantal emmers een een scherp geslepen schep op pad gegaan voor het uitsteken van enkele roze Lupines met rode hartjes, en een aantal witte.

Het bloementuintje is daarmee goed gevuld. We hopen dat ze het redden en de shock te boven komen.
Daarna hebben we heerlijk op onze Altan een glaasje wijn gedronken en Lasagne gegeten. Het geeft een waar vakantie gevoel. Heerlijk!