Wat pensioen?

De foto's zullen geen prijs winnen maar het is dan ook al half elf 's avonds. De azijnsproeier is bezig. Veertig meter pad met alleen een mesje daar zien we toch wat tegenop. Daar ben je zo twee dagen mee bezig en het is nederig werk. Als ik hem zo bezig zie overdag dan denk ik wel eens 'wat pensioen'.

Hij staat om half acht op en haalt dan eerst de honden uit hun slaapkamer om ze vervolgens naar buiten te laten. Daar springen ze zo een kwartier om en dan gaat Gerrit 'eieren zoeken', zo noemt hij dat. Het is een eufemisme voor het opruimen van de poep. We willen liever geen tuin vol poep dan moet je zo opletten waar je loopt. Dan gaat hij de tafel dekken en het ontbijt klaarmaken. Vervolgens roept hij mij, dan eten we en daarna lezen we een aantal kranten en kijkt hij even naar de beurskoersen. Na het ontbijt laten we dan meestal samen de honden uit voor een wandelingen en daarna pakken we de klussen op die op dat moment actueel zijn. Meestal zijn we daar tot een uur of zes 's middags mee bezig, dan gaat hij eten koken en tegenwoordig heeft hij dan 's avonds of een internetcursus of huiswerk voor die cursus. Vanavond om half elf ging hij nog spullen van de boot opruimen en azijn sproeien. Wat ..pensioen?????

Meestal doe ik mee in dit tempo maar tegenwoordig moet ik af en toe even zitten vanwege de knie. Die wil nog niet zo. Vergeet ik te gaan zitten dan ben ik de volgende dag het haasje. Volgens Gerrit kan het wel een half jaartje duren met de knie. Ik zou ermee naar de dokter kunnen gaan voor foto's of een MRI maar ik houd niet zo van dat gezoek in mijn lijf. Ik weet dat ik dan te horen krijg dat er artrose in de knie is en in de rug en kalkafzetting in het kraakbeen en dat ik therapie moet nemen en oefeningen moet doen en dat soort dingen. Confrontatie met het ouder worden. Ik heb daar geen zin in. Ik heb een knie en die gaat over of niet, ik zie het wel. Ik heb ook een mooi boek en wanneer ik even moet zitten pak ik dat boek en dan is het geen straf om te zitten. Ik vind het dan alleen vervelend dat Gerrit alleen aan het werk is maar hij zit daar niet zo mee. Gelukkig maar.

Vandaag hadden we stralend mooi weer en zijn we druk met het werken aan de boot. Het was voornamelijk schuren en lakken. Dat lakken is nog wel even een dingetje. Waar doe je dat? Onze mast is denk ik zo'n 6 a 7 meter, die leg je niet zomaar even in huis. Buiten waait het bij tijd en wijle behoorlijk hard en daarmee waait er van alles uit de bomen, en we hebben nogal eens een boom om ons huis staan. Ik hoop morgen op iets minder harde wind en dan zou ik gewoon buiten kunnen lakken. Het luik van het roefje heeft nu twee lagen, nog vier te gaan en er is nog een luik bijgekomen maar dat staat vooralsnog in de lijmtangen.

Even iets heel anders. Bij thuiskomst van onze vakantie vonden we een kaartje bij de post. Het kaartje bevatte een reactie op mijn blogpost 'de hele wereld mag het weten'. I. en W. heel erg bedankt voor jullie lieve woorden. We hebben het met ontroering gelezen en het raakte ons diep, net als overigens jullie eerste kaartje. We vinden het heel bijzonder dit van jullie te mogen ontvangen, onze oprechte dank ervoor. Lieve woorden van lieve mensen, dat doet je goed!

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....