Op naar zomerse activiteit

Mijn enkel heeft nu een bandage. Na 10 dagen was het volgens Gerrit slank genoeg voor een circulaire tape. Ik heb nog steeds behoorlijk pijn vooral na de nacht en na lang zitten in eenzelfde houding. Een groot deel van de dag zit ik met mijn been op een krukje en het verveelt me al behoorlijk. Ik las op internet dat je met een fibula fractuur eerst volledig rust moet houden. Wel volledig, dat is me niet gelukt maar wel veel rust. 

Het brengt ook iets positiefs met zich mee.....na jaren kom ik weer toe aan het lezen van boeken. Vroeger was ik een fervent lezer en was ik altijd bij met de boeken top tien. Toen ik het heel druk kreeg met mijn studie en werken is het lezen naar de achtergrond verdwenen, tenminste als we het hebben over het lezen van boeken.  Na onze pensionering was mijn hoofd eerst nog te druk om me te kunnen focussen. Maar nu, nu ik even niet veel anders kan of mag of hoe je het ook maar wilt duiden, gaat het lezen weer als een tierelier. 

Het liefst lees ik nu Zweedse boeken. Het idee erachter is dat het lezen maakt dat de grammaticale structuur van de Zweedse taal sterker wordt door het lezen en het naar ik hoop meer een automatisme gaat worden. Zo heb ik het boek van Michelle Obama in het Zweeds gelezen en een aantal boeken van de Zeven Zussen en nog een aantal andere variërend in moeilijkheidsgraad. Mijn laatste boek is van Isabelle Ståhl en is getiteld: 'Just nu är jag här'. Hoe ik eraan gekomen ben dat weet ik niet maar plotseling viel mijn oog erop in onze boekenkast. 

Het boek is haar debuutroman en het is genomineerd voor diverse prijzen. Het is een boek waarvan de inhoud onder je huid gaat zitten, het karakter van de hoofdpersoon  Elise komt zo dicht bij je dat je verwonderd, verdrietig en soms kwaad wordt van wat ze doet en hoe ze denkt. 

Het boek beschrijft het leven van Elise, die kunsthistorie studeert, en die vanuit de wens tot het krijgen van een vaste relatie zeer actief is op Tinder, Instagram en FaceBook. Ze voert een strijd met zichzelf en is ervan overtuigd dat het leven van anderen veel beter loopt dan dat van haarzelf. Uiteindelijk krijgt ze een relatie met Viktor en hoe die relatie verloopt, wat het in haar oproept, hoe ze denkt over hem en over haarzelf en hun leven samen is het hoofdthema van het boek. Het boek laat zien hoe psychisch ziek en beschadigd de hoofdpersoon is en hoe Viktor dit niet onderkent en probeert hun relatie een toekomst te geven.

Het boek is zeker geen lichte kost en tijdens het lezen heb ik met mezelf afgesproken in de toeschouwers positie  te blijven. Zou dat niet lukken dan is de kans aanwezig dat je wordt meegesleept in de zwartgalligheid van depressieve en angstige denkpatronen, zo echt is het beschreven.

Wel volgens mij een ijzersterk debuut. 

Ik heb nog een aantal boeken liggen maar nu ik een bandage om mijn enkel heb gekregen en naar ik hoop volgende week de krukken aankomen verwacht ik dat het grote zitten nu achter de rug is. Dan zal ik me zeker weer wat meer kunnen bewegen. Ik heb er al zin in en ik kijk ernaar uit. Op naar zomerse activiteit!

Groet van ons en wordt vervolgd.....

P.S. Ik vergeet nog helemaal te beschrijven dat we een enorme bak regen hebben gehad de afgelopen dagen. Het water gutste uit de dakgoten en sproeide de tuin in. De buien gingen gepaard met onweer en enkele heel behoorlijke windstoten. Het scheelt ons weer gieteren en we hopen dat ons gele gras snel weer groen kleurt.

50 graden bijna op de altan

's Ochtends ben ik over het algemeen niet heel vroeg bij de pinken (of is dat een frisisme) (ik denk van wel maar dan wel een leuke). Vanmorgen echter begon het vaccineren al om 9.00 uur. Nu hoef ik er gelukkig niet als eerste te zijn, het was gewoon 'inloop'. Dat kan nu met een tweede vaccinatie. Ik was er om half tien, gebracht door Gerrit, en vijf over half tien zat ik alweer naast hem. Het kwartiertje zitten heb ik in de auto gedaan. Blij ben ik met mijn twee vaccinaties al vindt Henk dat ik ook wel een vierde en een vijfde kan nemen. Altijd zo bezorgd die jongen. Op één juli wordt bekend hoe e.e.a. in zijn werk gaat met het verkrijgen van de 'corona pas'. Die twee prikken vind ik echt iets om dankbaar voor te zijn. Geen last van deze tweede vaccinatie gelukkig.

Weer thuis hebben we eerst rustig ons ontbijtje gegeten. De keukendeur dicht vandaag want oh oh wat was het warm buiten. We hebben vandaag alle ramen en deuren potdicht gehouden en in ons huis is het heerlijk koel. De zon was overigens niet eens heel erg fel want er was een groot deel van de dag toch ook wat sluierbewolking, het waaide wel hard en de luchtvochtigheid was 35 %. Een heel mooie dag om het overgordijn van het keukenraam af te sproeien. Dat gordijn daar lopen de honden steeds tegenaan en dat veroorzaakt op den duur vette donkere strepen op de plooien van mijn mooie gordijnen. Die gordijnen zijn van linnen in de kleur naturel met een zilverdraadje erdoor. Ik wilde ze niet wassen in de machine omdat linnen dan zo krimpt. Ik had al een poging gedaan om de strepen met vlekkenspray weg te krijgen, de strepen losten er wel min of meer mee op maar er ontstonden grote gele kringen in de stof. Dus ik moest er iets mee. Omdat onze tuinslang de waslijn niet haalt qua lengte, heeft Gerrit een tijdelijke waslijn voor me gemaakt en daar het gordijn overheen gehangen. Met de tuinslang heb ik het tweemaal afgesproeid. 

Na de eerste keer waren de bruine kringen naar boven verschoven wat nu weer niet de bedoeling was, na  een tweede keer sproeien was het gordijn daadwerkelijk schoon. Zo met het afsproeien kreukt de stof niet en de wind blaast het mooi droog zodat ik het ook niet hoef te strijken. Het blijkt een geslaagd experiment.

Met het weer van vandaag was het gordijn zomaar weer droog. Twee uurtjes later hebben we, heeft Gerrit moet ik zeggen, het gordijn weer in de keuken opgehangen en hier kon de zoom en de band met plooien nog verder drogen.

 

Dit was vanmiddag de temperatuur op ons zuidterras. Vroeger was ik nog wel een zonaanbidder maar ik krijg er van die bruine vlekken (lentigo solaris) van en waag me nu niet meer voluit in de zon. Een groot deel van dag heb ik binnen doorgebracht, daar was het heerlijk 21 graden C. Ook de honden kozen voor binnen. We hebben ze thuisgelaten toen we aan het einde van de middag naar Fr. en S gingen voor een BBQ. Voor vandaag was dat wel beter voor hen zo met die hitte. Fr. en S hadden overigens net een telefonisch interview gehad met een organisatie die heet: 'Hundar utan hem'. Die organisatie bemiddelt honden die zijn achtergelaten of waarmee iets is. Die honden zijn onderzocht door een dierenarts en ze worden gecastreerd of gesteriliseerd voor aflevering tegen kostprijs overigens toch nog altijd zo'n 800 euro. Voor een deel zijn het rashonden, bijvoorbeeld windhonden. S en Fr. willen graag een Greyhound en ze zijn vandaag gepolst voor een zwarte greyhound die 'Lord' heet. Ik hoop voor hen dat het wat wordt. Ze kijken al een lange tijd uit naar een hond en hebben er nu in hun nieuwe huis heel mooi de ruimte voor.

Wel ik schreef het al even als PS in mijn vorige blog maar vanochtend waren we gelukkig weer rose met 76 /100000. 

Wel heb het goed dit weekend en ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij. Wordt vervolgd...

Een heel klein reisje

We waren even twee dagen op stap met Bosse. Het zou drie dagen maar het wachten was op de loopkrukken. Die zouden door de DHL op dinsdag worden bezorgd maar wat bleek... de auto raakte 's nachts in een ongeluk waardoor de krukken te laat in het distributie centrum in Tibro waren aangekomen waardoor de distributie naar ons er niet meer inzat. Nu is Tibro voor ons geen wereldreis dus wij dachten we rijden er zelf wel even naartoe om ze te halen. Maar in Tibro lagen ze tussen 800 andere pakjes in zodat dit niet mogelijk was. We moesten tot donderdag geduld hebben. We zijn zonder loopkrukken met Bosse vertrokken, donderdag moesten we alweer naar huis omdat ik vrijdag (vandaag dus) mijn tweede vaccinatie kan krijgen.

We zijn naar Borgvik gereden, ongeveer drie uurtjes rijden en niet altijd een heel mooie reis omdat je een deel over de E 18 moet. Borgvik ligt aan de westkant van het grote Vänern meer. Het is een heel mooi dorpje. 25 jaar geleden kwamen we er voor de eerste keer, toen vond ik het al een oase en dat is het nog steeds. In Borgvik kun je heel leuk wandelen maar dat schoot er deze keer bij in. Het werd vooral een uitstapje waarin de stoel centraal stond. Jammer ook voor de honden die hun beweging wel wat ontberen. Het wandelingetje dat we maakten was naar het terras aan de waterkant alwaar we onszelf trakteerden.

Het kleine campinkje bij Borgvik ligt er nog net zo bij als 25 jaar geleden. Aan het toiletgebouw is ook niets veranderd. Lees je de reviews erover dan zijn die niet meer zo positief maar wij vonden het nog net kunnen. Je ziet aan de foto's wel dat iedereen zijn rust heeft genomen tijdens dit reisje.

Hieronder Gerrit en de Muppets en Gösta....

En zo zit ik erbij...

Maar wel heel mooi met uitzicht over het water. We hadden overigens nog wel een klein akkefietje. Toen we net aankwamen en druk bezig waren ons te installeren kwam de achterbuurman met zijn twee hondjes aangelijnd aanlopen. Wij hadden op dat moment onze honden net uit hun ruimte gehaald en dan zijn ze altijd wat opgewonden op zo'n nieuwe plek die ze nog niet kennen. De achterbuurman liep vlak langs onze camper en bleef met zijn honden ook nog even staan kijken naar ons of onze honden, dat weet ik natuurlijk niet. Gösta begon te blaffen, want het waren van die kleine hondjes en daar heeft hij het niet zo op. Hij sprong ook wat heen en weer en Arvid kwam daardoor wat in de verdrukking. Die begon ook heel erg te blaffen en Fynn besloot ook mee te doen en raakte de boel wat in paniek waarbij Arvid, Gerrit in zijn kuit beet, tot twee keer toe ook nog wel. De man liep toen maar door.

Je begrijpt dat wij toen wel even een reset nodig hadden. De rest van ons verblijf verliep gelukkig vrij rustig en we hadden prachtig weer.

Donderdagmiddag zijn we weer naar huis vertrokken. We dachten de loopkrukken te gaan halen, die bleken echter nog steeds niet te zijn geleverd. Wel de tegelijk bestelde tape maar geen krukken. Die komen wellicht wanneer het been weer bruikbaar is. Ik heb nu maar met een ander stokje gelopen, dat ging ook wel.

Thuisgekomen hadden de violen op de palen bij de opritten erg dringend water nodig. Dat heeft Gerrit ze gegeven en ik liep er een beetje bij. Daarbij zag ik op de weg een vogeltje zitten. Dat is natuurlijk bevreemdend want die horen weg te vliegen als ik eraan kom. Dit vogeltje bleef zitten. Het was nog een jonkie, wellicht net uitgevlogen. Gerrit heeft hem opgepakt en we hebben hem in een  bloempotje gezet in de schaduw en hem ook een beetje water gegeven. Hij blijft zitten waar hij zit en beweegt bijna niet. Meestal heeft het de oogjes dicht, af en toe doet hij ze open. Ik weet niet of het wel goedkomt met het vogeltje. Het lijkt wel een jonge bonte vliegenvanger maar zeker weten doe ik het niet. Op het moment van schrijven zit hij er nog en dat is midden in de nacht.

Morgen dus op voor de tweede vaccinatie, hoera! Dan ook een betere bescherming tegen de Delta variant welke maakt dat Zweden weer rood gekleurd op de kaart staat. Jammer want we waren net rose geworden.

Wel dit was het weer, ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd......

PS 18 juni:

Vanochtend vroeg is het vogeltje weggevlogen, hij heeft de hele nacht in de bloempot gezeten en toen Gerrit ging kijken vloog hij de struik in. Gelukkig!

Vanochtend stond er in de Dagens Nyheter dat Zweden weer rose gekleurd is met 76 / 100.000. Gelukkig!

 

Nog een nieuw leven

Vandaag kregen Gerrit en ik dan wel hele leuke foto's op de familie app toegestuurd. Ik vond ze zo leuk en we zijn er zo blij mee dat ik gevraagd heb of ik ze mocht delen op de blog en....dat mocht. Kijk zelf maar.

Henk en Chang verwachten hun eerste kindje in november. En natuurlijk is de eerste periode van een zwangerschap altijd heel erg spannend maar nu zijn de eerste 16 weken voorbij en gaat het heel goed met Chang en met de groei van de baby. Twee kindjes onderweg  eentje bij Femke en Louis en eentje bij Henk en Chang, dat voelt toch echt als een hele rijkdom.

Is het niet prachtig die twee meiden met een bolle buik.....

 

Ik heb er dan wel niets aan bijgedragen maar ben er echt helemaal trots op! 

Deze foto is vandaag genomen, tijdens een wandeling door Dokkum. 

Femke en Louis brachten een bezoekje aan Henk en Chang vanwege Chang haar verjaardag vandaag. Dat is dan heel jammer dat we daar niet bij kunnen zijn maar zo, met zulke leuke foto's kunnen we dan toch even meegenieten. Ik kreeg ook nog even een wat oudere foto doorgestuurd, eentje in zwart wit. Op deze foto is Gerrit 28 jaar en ik ben 27. We vieren dan vakantie in Drente terwijl we nog niet heel erg lang ouders zijn van twee kindjes. Henk 2 jaar en Greetje 1/2 jaar.

Wel dat is er eentje uit de oude doos, toen we nog erg jong waren. Henk moest nog even wakker worden, we hadden hem net uit zijn middagdutje gehaald.

Zo verloopt dat in het leven, nieuw leven van vroeger en nieuw leven nu.

Het is wat een gekunsteld bruggetje maar in de moestuin hebben we ook nieuw leven.. We zijn echt tevreden met de nieuwe constructie ervan. Veel meer ruimte om je te bewegen tussen de bakken door. 

De bakken met boontjes staan er florisant bij. Die noem ik maar als eerste omdat Gerrit ze zo lekker vindt en aldoor maar zegt dat boontjes in de tuin het altijd goed doen. Nog eventjes en dan kunnen we de stokken erbij zetten zodat de boontjes er bij op kunnen groeien.

Hieronder onze aardbeien.

Het is een soort die wat later rijpt, iets wat ik achteraf wel wat jammer vind. Vaak heb ik dan rijpe aardbeien terwijl we net even weg zijn voor een zomervakantie. Maar ja ik heb ze nu eenmaal.

Ik heb ook een paar tomatenplanten. Vorig jaar zijn die wat verongelukt, ik hoop dat we dit jaar oogst zullen hebben. Tot nu toe doen ze het goed.

De boerenkool staat helemaal mooi fris. In Zweden noemt men dit 'Grönkol'. Omdat groenekool bij ons Nederlanders iets anders is blijven wij het maar boerenkool noemen.

De courgettes starten wat moeilijk op dit jaar. In de vensterbank ging het geweldig en hadden ze al bijna bloemen maar na de verplanting naar de moestuin gingen de courgettes in één van de bakken allemaal dood. Nu hebben we in die bak de zaden maar geplant in de koude grond in de hoop dat we daar toch nog mooie courgettes van gaan oogsten.

De bessenstruiken staan er ook dit jaar weer fantastisch bij. De rode bes heeft al gebloeid en zit vol bessen. De takken gaan al hangen door het gewicht van de bessen.

Wel de rest van de dag hebben we gewerkt in de tuin, onkruid wieden en daarover is het meeste niet te vertellen. Gerrit op het krukje het lange pad voor naar het hek en ik aan de schoffel in de oprit. Voor huis ziet het er nu weer netjes uit en achter huis eigenlijk ook wel. Klaar ben je toch nooit.

Vanwege de feestelijkheden vandaag hebben Gerrit en ik een stukje blauwe-bessencake met slagroom gehad, een hele traktatie want we eten niet vaak iets bij de thee.

Morgen is het wachten op mijn loopkrukken. Mijn voet oogt groen en dik maar gelukkig al iets minder dik dan de voorgaande dagen. Met de krukken hoop ik iets mobieler te zijn, zitvlees heb ik niet, dat is me nu wel duidelijk geworden.

Wel we wensen iedereen een heel goede nieuwe (werk)week toe. Ontvang een hartelijke groet van ons en... wordt vervolgd....

Ontmoetingen in een ontmoeting met het verleden en nog een PS over de Zeven Zussen

Wat hadden wij een leuke dag vandaag. Bij het opstaan was het bewolkt en winderig weer maar later op de dag brak de zon door en ging de wind wat liggen. 

Inmiddels heb ik nu twee dagen op de altan gezeten en heb ik Undenäs wel zo'n beetje gezien :-) Vanochtend besloten we een klein uitstapje te maken om het vizier wat op te rekken. Het werd een klein rondje Göta Kanal.

Bij Hajstorp zijn we even uitgestapt. Dat is een plek waar je terug gaat in de tijd. Wat is het daar verstillend mooi. Als eerste brachten we een bezoekje aan het 'hantverksbod' en daar kocht Gerrit een nieuw vogelbroedhuisje. Onze oude is uit elkaar gevallen en ook nooit bewoond geweest. Nu proberen we er eentje van Zweedse makelij, eens kijken hoe dat gaat volgend jaar.

Natuurlijk wilden we ook iets lekkers en dat kon bij het sluiswachtershuisje, een soort van cafeetje waar de lekkere dingen worden geserveerd op aardewerk dat in het 'hantverksbod' te koop is. Wat mooi dat dit kan en dat mensen het niet meenemen als souvenir.

Bij de ingang van het cafeetje stonden borden van de He for She Run waarmee inwoners van Zweden worden opgeroepen zich te verzetten tegen geweld tegen vrouwen. Wereldwijd wordt één op de drie vrouwen geconfronteerd met fysiek of seksueel geweld. UN Women Sverige werkt samen met sportverenigingen en organiseert een loop waaraan iedereen kan meedoen in de periode vanaf 25 september - 25 november (Orange Day). Gevraagd wordt naar een kleine bijdrage ter ondersteuning van het doel en het dragen van iets in de kleur oranje. Een mooi initiatief voor een noodzakelijk doel! Misschien moet ik er ook voor gaan trainen....

Wel we zaten er heerlijk en aten ook iets heerlijks, echt een feestje!

Na ons bezoekje aan deze verstillende plek, een plek waar, zoals Gerrit het zo treffend formuleerde, mensen uit het heden elkaar ontmoeten in een ontmoeting met het verleden, zijn we doorgereden naar Sjötorp. Daar was de sfeer iets anders en minder intiem en daar zijn we niet heel erg lang gebleven. De middag vorderde ook al en daarom reden we over Mariestad terug naar huis. Het was een verademing om even ergens anders te zijn en andere dingen te zien dan je eigen gras.

Vandaag kregen we ook een appje van Greetje. Maandag jl had ik haar een verhuisdoos vol met haar zomerkleren verstuurd. Toen ze bij ons kwam overwinteren kwamen we immers net terug uit het zonovergoten Griekenland en die zomerkleding die ze bij zich had kon ze niet mee terugnemen toen ze in maart terugging naar Engeland. Haar koffers zaten vol met winterkleding. Die verhuisdoos met de zomeruitrusting is vandaag al aangekomen in Engeland, geheel ongeschonden. Dat is snel!! Nu maar hopen dat het nog in haar kasten past maar in elk geval heeft ze nu elke ochtend keuze wat betreft haar garderobe.

Toen wij onze spullen naar Zweden verhuisden na de aankoop van ons huis, hadden we een aanhanger aangekocht met een rek met daarover een tent. Zo konden we onze spullen droog vervoeren. De aanhanger hebben we in deze conditie de afgelopen jaren veel gebruikt maar de tent werd elk jaar slechter. Eind vorig jaar hebben we hem van de aanhanger af gehaald evenals het rek. Zo werd het een lage aanhanger. De tent hebben we inmiddels afgevoerd naar het stort maar het rek stond nog steeds in de tuin, een raar gezicht.

Gisterochtend heeft Gerrit de helft van het hek eraf geslepen en de overgebleven helft (de onderste) weer op de aanhanger terug geplaatst. Zo hebben we iets meer hoogte of diepte (hoe je het maar wilt noemen) verkregen, er kan zo meer volume op de aanhanger worden vervoerd. Zo kunnen we een deel van dit rek toch nog goed gebruiken, het afgezaagde deel gaat net als de tent naar het stort.

Dit was het weer voor vandaag, plezier met het lezen en een hartelijke groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd....

P.S.

Nu ben ik zo mooi de verhalen over de Zeven Zusters aan het lezen, inmiddels heb ik boek zeven over de verloren zuster ook uit. Nu ben ik toch wel een beetje ontdaan over het gegeven de de auteur Lucinda Riley deze week is overleden. Gerrit las het me voor net op het moment dat ik de laatste regels van boek zeven aan het lezen was. Wat een timing! Wat heeft ze een kluif gehad aan het schrijven van al deze boeken terwijl ze eigenlijk al ziek was. De grootste onthulling moet komen in het achtste boek dat in de herfst van 2022 uit zou gaan komen. Nu is het maar helemaal de vraag of dit nog gaat gebeuren. Heeft ze haar overlijden voorzien en het verhaal in grote lijnen opgeschreven of blijven we gissen naar het mysterie 'Pa Salt'. In elk geval heb ik de eerste zeven boeken met genoegen gelezen.

Johanna

 

Van het een komt het ander

 Het goede nieuwe is....de boot ligt weer in het water. Vanochtend kregen we een appje van Per, de kraanmachinist, dat hij rond vijf uur vanmiddag wel zou kunnen komen om de boot in het water te laten zakken. Fijn. Hadden wij mooi de tijd om de boot reis klaar te maken en de laatste spullen van zolder te halen. Het idee was eerst thuis zoveel mogelijk doen zoals de mast op het schip, de zwaarden in de auto de vallen door de katrollen van de mast halen, het roer aanhangen etc.

Nu het slechte nieuws: Na het opruimen van de ontbijtspullen was Gerrit alvast naar buiten gegaan om te beginnen met de werkzaamheden en gaf ik Gösta nog zijn brokken en natuurlijk ook de muppets. Daarna ging ik naar buiten, Gösta volgde mij ik keek nog even bezorgd want gisteren trok hij weer wat met zijn linkerpoot en net toen schoot Fynn ook door de deur om achter Gösta aan te gaan. Ik schrok en keek naar de honden naar hoe het zou gaan en zette tegelijkertijd de laatste stap van het trappetje van de keuken naar buiten (een stap met een hoeraatje omdat die ene knie nog niet zo soepel mee wil buigen) en......ik ging door mijn enkel van het (goede) been!! Shit!! Dat deed me verrekte zeer! Ik zag de enkel een beweging maken die me vreemd voorkwam. Ik weer terug de keuken in, door naar de kelder om een zak broccoli te halen en op de bank met de broccoli op mijn enkel. Daar heb ik eerst een potje zitten huilen. Oh wat baalde ik hiervan! Eerst een rib, toen een knie, toen een andere knie en nu mijn enkel net nu we zo lekker bezig zijn met van alles en nog wat. Dat gaat me zo weer drie, vier weken kosten. 

Wel het huilen hielp niet, de honden keken me met een verwonderde blik aan en Gösta likte mijn oor even uit. Een tijdje later kwam Gerrit binnen, hij vroeg zich  al af waar ik bleef. Ik zat toen onderhand al twintig minuten met die broccoli op mijn enkel en hij ging het onderzoeken. De banden lijken nog in orde maar waarschijnlijk is er een botje gebroken of gescheurd. Hij heeft er tape op geplakt en we hebben er een stevige nieuwe sport sok om gedaan en de sportschoenen van boven gehaald want die hebben een mooie brede zool. Toen ben ik er voorzichtig eens op gaan staan. Prettig is anders maar het gaat. met een beetje steun en zonder de voet af te wikkelen kan ik stappen zetten. Zo heb ik de dag wat doorgebracht met steeds even zitten en al steunend stapjes zetten. Tenslotte had ooit onze buurman Willem ook eens dat botje gebroken en heeft hij toen hij nog geen weet had van dat breukje, ons stevig geholpen met het bestraten van onze oprit met grindtegels van 50 x 50 (echt niet te tillen die krengen). 

We hebben de te water lating door laten gaan. Het is gelukt de mast op de boot te krijgen, ik heb een proviand mand gemaakt terwijl Gerrit alle spullen in de auto tilde en om half vier zijn we vertrokken. De rit met de boot ging prima evenals later het kraanwerk.

hij zakt het water in en alles is perfect gegaan.

Samen hebben we het grootzeil nog aan de mast gezet, aan de gaffel geregen en aan de giek geknoopt. Toen hup het Vikenmeer op. Het was een tocht van bijna twee uur naar onze haven in Näs en prachtig mooi.

hier varen we weg bij de haven van Tåtorp

Op naar het Vikenmeer

heerlijk genieten

In de late avond zon

Toen we na twee uurtjes varen in onze thuishaven aankwamen is Gerrit naar huis gelopen om mij met Bosse op te kunnen halen en heb ik de boel wat opgeruimd. Half tien 's avonds waren we weer thuis. Voet wel wat dik maar toch zeer voldaan over hoe het is gegaan. We hopen deze zomer vele leuke momentjes met de boot te hebben. Vorig jaar hebben we er bijna niet mee gevaren omdat we toen Gösta net hadden gekregen. Een jonge hond laat je liever niet alleen thuis. Maar nu kan hij prima een paar uurtjes alleen zijn, hij gaat dan lekker slapen en is altijd superblij wanneer we weer thuiskomen.

onder Zweedse vlag

Ondanks een tegenvallende start hebben Gerrit en ik een prachtige dag gehad waar we met voldoening op terugkijken. De tranen waren voor niks, ook met zo'n voet gaat het leven door alleen in een andere versnelling. Nu moet ik echt wat meer rust nemen en dat is voor die andere knie ook niet verkeerd :-)!

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

Redo för sjösättningen

Dat betekent klaar voor de te water lating. De hele week hebben we intensief aan de boot gewerkt. We hebben veel meer gedaan dan aanvankelijk in de planning stond. Straks schrijf ik daar nog even een overzichtje van voor de boekhouding. De hele week hadden we heerlijk weer zodat we mooi konden doorwerken en veel van het lakwerk toch buiten konden doen. 

Volgens mij ziet onze Sinnestriel er nu weer uit om door een ringetje te halen. 

Daar zit ze dan!

Iets wat we dit jaar voor het eerst hebben gedaan is de boot polijsten met een machine. Gisteren zijn we naar Skövde gereden om bij de Biltema een polijstmachine te kopen samen met een speciale shampoo voor boten. De was had ik al eerder gekocht bij de verfhandel. Van het polijsten is de lak van de boot weer heel erg mooi geworden. De vlekken die erop waren ontstaan zijn nu weer verdwenen. Ik hoop dat de poetslaag een bescherming geeft tegen verwering door de zon.

Gisteravond zijn Gerrit en ik begonnen met het poetsen nadat we de boot eerst grondig hadden schoongemaakt met de speciale shampoo. Maar wat we echt wat beter moeten doen is het lezen van de gebruiksaanwijzingen. Voor het hanteren van de machine hadden we dat wel gedaan maar wat betreft de was/wax dachten we het wel te weten. Wij met was op de machine aan de slag maar we kregen de glans er niet op.  Uiteindelijk hebben we het maar gelaten want het was toen ook al wat aan de late kant. Vanochtend ben ik overnieuw begonnen. Dus eerst weer wassen en daarna poetsen maar voordat ik ging poetsen toch eerst maar even de aanwijzingen op de bus met was gelezen. Daarop las ik dat je moet beginnen met poetsen voordat de was droog is geworden. In de zon is dat nogal een uitdaging want het oppervlak is behoorlijk opgewarmd. Dus hele kleine stukjes die ik met een vochtige doek in de was heb gezet. Daarna snel met de machine uitpoetsen en och och wat een mooie glans. Op de foto zie je wel dat ik zeer geconcentreerd aan het werk ben. Het resultaat is nu helemaal naar tevredenheid. Doffe vlekken, kleine minuscule krasjes e.d. zijn mooi weggepoetst. Ik heb niet alleen het rode lakwerk gepoetst maar ook het dek van het roefje. We hadden nu toch het dakluik eraf gehaald i.v.m. het lakken ervan dus dat gaf een mooie gelegenheid het hele dek te poetsen.

Ondertussen zat Gerrit in het motorruim voor het monteren van de thermosstaat. Die halen we er voor de winter altijd uit als we de motor winterklaar maken. Voor de thermosstaat heeft hij eerst een nieuwe pakking uitgesneden uit een strip pakkingmateriaal. Toen de motor gestart voor het laten weglopen van de antivries en om te controleren of er geen water lekte. 

Aan het einde van de middag hebben we alle gelakte delen weer teruggeplaatst en dat is een prachtig gezicht.

Toen uiteindelijk de meeste dingen weer op hun plek waren hebben we de boot van binnen grondig schoongemaakt. De kussens uitgeklopt, de vloer schoongemaakt, alles is nu weer lekker fris en klaar voor gebruik. 

Nu maar afwachten wanneer de kraanmachinist tijd heeft voor de te water lating. Ik hoop dat onze Sinnestriel eind deze week in het water ligt te dobberen.

Lijstje van wat we hebben gedaan aan onderhoud:

- antifouling aangebracht

- Dakluik roefje: kaal gehaald, naden gevuld en zes keer gelakt

- Motorluik: kaal gehaald, afdekstrip opnieuw verlijmd, naden gevuld en zes keer gelakt

- Deksel achterbankje: kaal gehaald en zes keer gelakt

- Bankjes achter: geschuurd en over gelakt

- Dakluik: voor geschuurd en over gelakt

- Mast: twee maal geschuurd en gelakt

- Giek: tweemaal geschuurd en gelakt

- Dak geleiders: eenmaal geschuurd en gelakt

- Roer: antifouling en houtwerk tweemaal geschuurd en gelakt 

- Helmhout: geschuurd en overgelakt

- Romp: gereinigd en gepoetst

- Kajuitdak: gereinigd en gepoetst

- Thermostaat voorzien van nieuwe pakking en gemonteerd

- Motorruim schoongemaakt

- Bolders eenmaal geschuurd en gelakt

- Zwaardklammen: tweemaal geschuurd en gelakt

- Stootrand: roest weg geslepen, in primer gezet, gel plamuur aangebracht en afgelakt 

- Tent: afgeboend en schoongespoten

We hebben er met plezier aan gewerkt en ik ben blij dat het nu klaar is. 

Morgen nog even de mast monteren en de boot met de sjorbanden vastzetten. Wellicht ook de boot naar Tåtorp rijden, dat zou mooi zijn. Dat laatste is iets waarvoor ik elk jaar weer wat zenuwachtig ben. De laatste drie kilometer van die route is een zeer smalle weg waarbij je elke keer weer hoopt geen groot uitgevallen tegenligger tegen te komen zoals bijvoorbeeld een boer met groot materieel of een grote camper want uitwijken kunnen we daar niet. Eén van tweeën moet dan achteruit en voor ons is dat met een trailer met 6 wielen moeilijk manoeuvreren. We zullen zien hoe het dit jaar gaat.

Het weer is vandaag wat omgeslagen. Het is bewolkt geworden en het heeft een paar druppen geregend maar echt niet veel. Wel net toen ik het beddengoed uit het raam had hangen en het wasgoed aan de lijn. Dat was nog even hard lopen, iets wat achteraf bezien echt niet had gehoeven. 

Tot zover maar weer, ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd......