donderdag 21 februari 2019

De een zijn dood is de ander zijn brood.....

Gisteren hadden we weer zo'n prachtige voorjaarsdag en vanochtend worden we wakker in een witte wereld. Zo gaat het met het weer een beetje op en af momenteel. Op zich is het heerlijk dat er sneeuw valt want het brengt water in de natuur en dat is nog steeds wel nodig. Er is vandaag ongeveer 10 cm sneeuw gevallen. De temperatuur is zo ongeveer -0.7 graden overdag en in Karlsborg, hier vlakbij maar gelegen aan het Vättern was het 0 graden en dan dooit de sneeuw al gauw weer weg. 
In Undenäs hebben we morgen nog een winterse dag maar zondag wordt het alweer 7 graden. 
Sneeuw ruimen had vandaag geen zin omdat het de hele dag sneeuwde. En ja ....ik moet nu alleen want die gebroken ribben die verdragen geen sneeuwruimen. Ik wacht geloof ik eventjes met sneeuwruimen totdat het weer gaat dooien. Ik laat de natuur het werk voor me doen.

Gisteren heb ik een start gemaakt met mijn project 'zittingen maken voor de buitenmeubelen'. Het gekochte stofje vind ik nog steeds prachtig en het eerste kussen is uit de nieuwe Janome gerold. Dat gaat prima. De oude vlokken erin en het is een bol kussen. 
het oude kussen met een witte plastic knoop


Het nieuwe kussen
 Hier dan het nieuwe kussen met gestoffeerde knopen.

De knopen moeten het model in het kussen brengen. De knopen in het oude kussen zijn van wit plastic. Ik zou knopen gaan kopen die je zelf met stof kunt bekleden maar dan werden de knopen duurder dan de stof. Dat heb ik maar niet gedaan. Eenmaal thuis heb ik geprobeerd om stof om de oude knopen te zetten en dat lukte goed. Het is wel wat een gepruts voor die 5 keer 22 is 110 knopen maar het wordt er wel heel mooi van.
Terwijl Gerrit en ik vanmiddag druk waren met de knopen, het is namelijk nog een heel gepruts om die knopen in de kussens te knopen,, zag ik plotseling door het keukenraam een tafereel.
Aanvankelijk dacht ik dat er zomaar een vogel bij de keldertrap was neergedaald. Dat gebeurt wel vaker. Maar toen ik wat beter keek, zag ik dat het een roofvogel was. Een kleine donkere, ik denk zelf een valk maar wie het beter weet mag het zeggen. Ik riep Gerrit erbij en die heeft van achter het raam de foto's genomen die niet echt heel scherp zijn maar wel een beeld geven van het tafereel.
Als je goed kijkt zie je dat de vogel onder zijn poten iets heeft zitten. Dat blijkt een klein vogeltje te zijn, een vogeltje dat bij ons steeds kwam eten uit de voeder console.




 Hier begint hij aan zijn buit te knabbelen. Arm vogeltje. Wat zal het een pijnlijke dood zijn geweest.
Op de foto hieronder zie je de roofvogel al flink aan de maaltijd. De veren laat hij liggen, hij maakt er een flinke puinhoop van.





 Ja...eten en gegeten worden, zo gaat dat in de natuur. Wij hebben niet ingegrepen. We wonen hier dichter bij de natuur dat realiseer ik me bij het aanschouwen van deze maaltijd. De een zijn dood is de ander zijn brood. Zo gaat dat in de natuur.



Wordt vervolgd....







Geen opmerkingen:

Een reactie posten