vrijdag 29 juni 2018

Een fluitje van een cent zo'n nieuw raam......


Vanmorgen was het 15 graden met harde wind en niet echt weer om ons ontbijtje buiten te nuttigen. Maar in de keuken zitten is niet behelpen. Lekker de radio aan en na het ontbijt eventjes digitaal, kranten, facebook, eventjes op de blog kijken en wat dingejes uitzoeken voor fase II van de altan. Dat zijn zo de ingredienten van een start van de dag in de keuken.
Gerrit moest al vroeg naar de ICA, we hadden een berichtje gekregen dat de nieuwe kentekenplaat van de caravan daar af  te halen is. Dat komt mooi uit want vandaag gaan we met de caravan naar de service werkplaats van Kabe in Stenstorp. Dat is een dik uur rijden. Tijdens onze vorige vakantie hadden we een 'Stenskot' tegen het voorraam gehad waardoor er een grote ster in het raam was gekomen. Hiervoor hadden we een nieuw raam laten bestellen. Bij de bestelling vroeg de monteur al of we het zelf wilden monteren of dat zij het moesten doen. Wel daarover hoefden we niet lang na te denken. Een raam vervangen in de caravan....dat hadden we nog nooit eerder gedaan. Dus afgesproken dat we langs zouden komen voor montage. Dat was dus vandaag. Van dit hele proces heb ik helaas geen foto's. Wellicht omdat ik onder de indruk was van het gehele montageproces. We hadden ingecalculeerd dat het een uurtje zou duren. De monteur kwam naar ons toe, had intussen het nieuwe raam al bij de caravan gezet. Hij schroeft met zo'n zoem schroevendraaier de raamuitzetters los, wipt het raam maximaal omhoog, tilt het eruit, zet het nieuwe erin, schroeft de uitzetters weer vast, test ze nog even en klaar is Kees. Nog geen tien minuten werk. Huh...Bij het volgende 'stenskot' doen we het zelf. Dat scheelt ons dik twee uur rijden.
Drie uur waren we weer thuis, thee gedronken en toen maar weer een raam uit het kozijn getild. Dat gaat goed, mijn vijfde raam al, bijna twee kozijnen klaar. Om toch eventjes beeldmateriaal bij deze blog te voegen heb ik voor het verkrijgen van een beeld van de noodzakelijkheid van het raamschilderen weer eens een voor- en nafoto genomen.


Dat knapt lekker op of niet..
Vandaag geen werkzaamheden aan de altan, altans niet fysiek. Het hoofd is er wel mee bezig. Voor nu is ons materiaal op en binnenkort moeten we weer op pad voor de aanschaf voor het vervolg.

Verder zat ik zo in de auto onderweg naar de reparatie wat te denken over de blog. Dit naar aanleiding van een email die wij kregen. Eigenlijk is het best wel wat een raar ding, zo'n blog. Ik zit hier te schrijven over onze belevenissen zo overdag en de lezer leest het. We hebben geen weet van elkaar. Een deel van mijn lezers zijn mensen die ik ken. Aan hen wil ik laten weten dat uit het oog, niet uit het hart is. Misschien is dat wel goed om eens zo op te schrijven. Ik denk veel aan de mensen die ik ken. Eigenlijk passeren jullie elke dag wel even de revue in mijn gedachten. Goede en fijne mensen, waar ik goede en fijne gedachten over heb, mensen die mij hebben gevormd tot wie ik ben geworden. Zo werkt dat denk ik, zonder contact met anderen ontstaat immers geen sociale ontwikkeling.  Ontvang een hartelijke en lieve groet van Gerrit en mij! Ik hoop dat jullie enig plezier beven aan het lezen van mijn schrijfsels. Misschien wel net zoveel als ik heb aan het schrijven ervan. 

Wordt vervolgd....

donderdag 28 juni 2018

De altan VII: afronding fase I....

's Ochtends bij het ontbijt eten wij altijd yoghurt met blauwe bessen vanwege de antioxidanten die daar inzitten. Echter....vanmorgen waren de bessen op. We zaten lekker buiten want we hebben wederom heerlijk weer en plotseling bedacht ik me dat ik ook wel even een aantal aardbeien uit mijn tuin kon plukken voor in de yoghurt. 


Ook heerlijk hoor 's ochtends yoghurt met vers geplukte aardbeien!! Dat was smullen!! 
Na het ontbijt hebben we de laatste dakplaat gemonteerd op het dak van onze altan. Dat was nog een hele uitdaging om twee redenen. De eerste was dat we aan beide zijden van de plaat een stuk af moesten zagen. Dan kwam het namelijk goed uit met de kanalen in de plaat, een wat technisch probleem maar juist op de scheidingslijn tussen de kanalen is de plaat het sterkst dus op die punten moet de plaat in de bevestigingstrip komen. Omdat we gebonden zijn aan een vaststaande maat moesten we aan beide zijden een stuk afzagen, dan kwam het, het beste uit met de maat. Uiteindelijk na wat proefzagen is dat prima gelukt dus één uitdaging opgelost. De volgende uitdaging was de plaat op het dak krijgen. Het waaide flink vanuit het Vångdalen en zo'n plaat in de lucht vangt veel wind. Dus met overleg de plaat op het dak manouvreren en ook dat verliep gelukkig goed. Gelukkig hadden we de andere platen gisteravond nog gemonteerd toen het windstil was. Toen ook de laatste plaat goed vast zat hebben we eerst maar weer eens koffie gedronken. Normaal doen we dat één keer per dag maar dit was toch wel even een speciaal moment. We hebben nu weer een dak op de altan!


Daarna is Gerrit verder gaan werken aan het bevestigen van de afwerkstrip aan de voorkant van het dak en het monteren van de geleiders voor de deuren. Daaraan kon ik niet zoveel bijdragen zodat ik maar weer een raam heb gepakt. Mijn vierde raam, het tweede kozijn al, dat is mooi! 
Na het monteren van de strips voor de deuren was het dan zover dat we de deuren in konden hangen. Ik weet eigenlijk niet of dat zo heet maar het klink wel lekker. Als eerste de deuren aan de korte zijde, dat is een grote deur en twee iets smallere. Dat is direct al een heel ander gezicht. 


 Daarna hebben we de deuren aan de voorzijde van de altan ingehangen. Dat zijn er vier. Nu heeft fase 1 van de altan zijn uiteindelijke vorm gekregen. Hij is nog niet helemaal af, aan de voorkant komt nog een plank onder de dakrand, dus op de kopse kanten van de dakleggers en aan de zijkanten komt nog een stuk multiplex in het deel boven de deuren. Verder moeten de deuren nog worden voorzien van sluitwerk. Maar dat is peanuts in vergelijking met wat we de afgelopen dagen allemaal hebben gedaan.




 De deuren pasten precies en schuiven mooi licht. Ze haken in elkaar en zo kunnen ze naar een kant worden geschoven. Is er veel wind uit het Vångdalen dan kunnen we de deuren sluiten, is er geen wind dan doen we ze open. We hopen op deze manier veel meer gebruik van de altan te kunnen maken en er lekker te kunnen zitten ook als het waait.


Nu met de harde wind van vandaag konden we er zo bij de ondergaande zon al heerlijk zitten. Wat een aanwinst. 

We hebben er een glaasje wijn op gedronken, wat een prachtig ruim uitzicht hebben we nu. 


Nu op naar fase II van de altan en dat is de uitbreiding naar de zuidgevel van ons huis. We hebben er nu al zin in!

De altan VI......

Gisterochtend voordat ik ging schilderen aan de kozijnen heb ik eerst eventjes in mijn moestuin rondgestapt. Mijn aardbeien zijn rood aan het worden die kan ik straks oogsten. Ook heb ik een schaaltje peulen geplukt. Dat wordt het eerste maaltje uit de nieuwe tuin. Erg leuk en ze smaken heerlijk, ik heb er uit nieuwsgierigheid een paar rouw gegeten. Dat kon prima!
 Deze dag stond in het teken van het dak en het kozijn voor in de tussenhal. Nu zijn mijn kozijnen niet het meest spectaculaire onderwerp, ik krijg er eigenlijk ook nooit reacties op maar het geeft mij wel voldoening dat ik nu alle ramen van de tussenhal en het kozijn van binnen en buiten weer netjes in de verf heb. Ze zagen er namelijk erbarmelijk uit.
Tussen de bedrijven door heb ik Gerrit her en der geholpen, met het zetten van lijmtangen over het aangeven van blokje over het plaatsen van de tussenstukjes die nog bovenop de balk aan de muur, tussen de dakleggers gemonteerd moeten worden. Die tussenstukjes daarop steunen de dakplaten aan de kant van het huis. In mijn onbevangenheid dacht ik dat die tussenstukje een kwestie was van meten en zagen en plaatsen. Daarin heb ik me lelijk vergist. Ook die tussenstukje vroegen diverse zaagbewerkingen. Gerrit is daarmee nog wel een paar uurtjes zoet geweest vandaag.



Af en toe hoorde ik hem mopperen, het zat hem vandaag soms een beetje tegen. Maar de aanhouder wint en nadat de tussenstukjes op hun plaats zaten en mooi wit geschilderd waren door de meester schilder konden we beginnen met het monteren van de rails waarin de dakplaten worden bevestigd. Dat ging lekker vlot, Gerrit meten en zagen en ik schroeven. en ze passen mooi in de uitsparing van 12 mm diep. Da was de bedoeling.


Daarna was het dan eindelijk zover dat we de dakplaten uit de berging konden halen. Die moeten voor plaatsing voor de lengte op maat worden gezaagd, in de breedte passen ze precies tussen de bevestigingsrails.


 De dakplaten zijn van kunststof die aan beide zijden bedekt is met folie ter bescherming. Ze zijn niet zwaar en zien er van binnen grappig uit.


Wat ook wel handig is, is dat de handleiding over hoe de platen te bewerken op de folie staat gedrukt. We hebben er eerst even studie van gemaakt.


 Met de cirkelzaag zijn ze prima op maat te maken.
 Dan hoppa de platen op het dak! Gelukkig staat er vandaag geen wind, anders was het nog wel een hele uitdaging geworden. We moeten ze namelijk eerst door het frame van het dak heen tillen. Dus eerst recht ophoog en dan wentelen en keren tot ze op hun plek liggen. De dakplaat komt dan in de rails te liggen en vervolgens moet er een strip over de rails worden gelegd die aangeslagen moet worden. Zo worden de platen aan elkaar gemonteerd. De strip en de plaat haken in elkaar nadat ze met een hamer en een houtje even een klapje hebben gehad.


 Af en toe moet Gerrit even op het dak klimmen om erbij te kunnen voor het aanslaan. Die platen zijn nl 1.20m breed en zover reiken onze armen niet. We hebben weer doorgewerkt tot half 11. (weer niet gekookt vandaag maar gelukkig maakt af en toe vasten deel uit van onze low carb high vet voedingswijze) en toen hadden we er drie platen op liggen. Morgen de laatste en dan hebben we weer een dak boven ons hoofd wanneer we op de altan zitten. Heerlijk!




 Na het opruimen van de spullen hebben we nog eventjes in de tuin gezeten om te kunnen kijken naar het werk van vandaag.

 wordt vervolgd...


















dinsdag 26 juni 2018

De altan V: Dakpuzzelen.....


Onze achtertuin is op dit moment één grote werkplaats, er wordt in gezaagd, getimmerd en geverfd en daarnaast af en toe ook nog gerecreëerd. Dit laatste was gistermiddag. Toen zijn onze buren Thomas en Annette met hun gast bij ons geweest. Thomas is nu ook met pensioen waardoor zij nu in juni met vakantie kon gaan. In de jaren hiervoor liepen we elkaar steeds mis, waren wij er dan waren zij er niet en omgekeerd. Dus nu tijd voor een gezellig momentje. Thomas en Annette komen uit Duitsland en hebben hun huis hier nu al 20 jaar. We spreken Zweeds met elkaar, dat is het beste want mijn Duits is niets meer nu ik steeds meer Zweeds leer. Ik krijg er echt geen Duits woord meer uit. Gisteren hadden wij daardoor een korte werkdag vanwege het bezoek, wat overigens super gezellig was en omdat we hieraan voorafgaand de achtertuin ook nog op moesten ruimen.

 Maar vandaag zijn we weer volop aan het werk. Direct na het ontbijt is Gerrit gaan zagen. Gisteren heeft hij al de dakleggers gezaagd. Dit zijn er zes! Per daklegger moet hij een scheef hoekje zagen bij het deel dat tegen de muur van het huis aankomt waardoor hij een haaks hoekje krijgt dat op de steunende balk kan liggen die we tegen ons huis hebben gemonteerd. Deze balken komen immers schuin naar voren te liggen.

Aan de andere kant van de dakklegger zaagt hij ook een deel af zodat aan de voorkant straks de dakleggers niet zo in het zicht komen te liggen. Optisch vallen ze dan onder de dakrand.
In het midden van de daklegger heeft hij een gleuf gezaagd van 4 cm. Daarin valt straks de middenbalk waarin hij ook een gleuf heeft gezaagd van 4 cm. Zo vallen die straks precies mooi in elkaar. In de middenbalk heeft hij vervolgens nog een gleuf gezaagd van 12 mm. Daarin komt de bevestingingsrail van de dakplaten te lopen.


Die middenbalk is een ingewikkeld geval. Naast die hierboven beschreven uitsparingen moest Gerrit ook aan de zijkanten nog uitsparingen maken voor de bevestiging op de zijbalken. Dat is dus een hele zagerij geweest die met precisie uitgevoerd moest worden anders zou het bouwpakket niet in elkaar passen.
Voor proef heeft hij het even in elkaar gezet en het lijkt allemaal goed te gaan. Bovendien, en dat is een unicum, neemt hij deze keer zelf de kwast ter hand.


 Omdat het zagen veel tijd zou nemen en ik daar niet op wilde wachten (want daar word ik altijd wat chagrijnig van) heb ik er maar weer eens een raam uitgetild. Het kozijn van de tussenhal heeft drie ramen en die ga ik schilderen. Daarvoor kan ik nu mijn nieuwe materiaal gebruiken. Bij de compressor hebben we een slijptol gekocht en ik heb nu van Fein een multitool waarmee ik de hoekjes en de randjes goed kan schuren. Die Fein stond al eventjes op mij te wachten maar de altan kwam er tussen. Vandaag dus voor de eerste keer gebruikt en wat schuurt dat geweldig. Geen dove handen meer van het trillen van de schuurmachine en een prachtig schuurresultaat. De Fein schuurt fijn!!

Ik heb er geen erg in gehad maar Gerrit heeft mij even op de foto gezet met mijn Fein.




 Daar ligt het eerste raam van dit jaar, strak in de lak. Nog 18 te gaan.

's Avonds hebben we de dragende constructie van het dak gemonteerd. We waren beiden zo nieuwsgierig hoe het zou passen en hoe het zou staan dat we het eten koken maar hebben overgeslagen om door te kunnen werken.

 En zo zit de daklegger dan tegen de muur aan. Tussen de dakleggers komen nog opvulstukjes zodat de dakplaten straks goed steun hebben.

En zo past het geheel in elkaar, de tussenbalk mooi verzonken in de dakleggers en met een uitsparing voor de bevestigingsrail van het dak.


 Ik vind het helemaal geweldig, alles past perfect!
Half elf 's avonds gaan we naar binnen, moe maar zeer voldaan.

 Wordt vervolgd.






zondag 24 juni 2018

Wij vieren vandaag ook Midsommar....

Vandaag is het zondag en wij hebben de vlag nog uit. Dat is een beetje oneerbiedig want ik ben opgegroeid met eerbied voor de vlag en die moet bij zonsopgang uit- en bij zonsondergang weer ingehaald worden. Maar dat soort strenge dogma's laat ik los. Vandaag komen Suzanne en Fredrik bij ons voor Midsommar en dat is voor ons reden om de vlag uit te houden. Bovendien, zonsondergang is er in deze dagen nauwelijks bij. Het wordt maar amper donker 's nachts. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn interne klok hievan een beetje van slag raakt, twee uur is is licht en zo drie uur word ik wakker en denk dan dat het een uur of zeven is. Dat valt dan eventjes tegen, of mee dat is maar hoe je het bekijkt.
Voordat S en F komen moeten Gerrit en ik met gezwinde spoed naar de Ica näre voor boodschapjes. We hebben niets meer in huis en moesten uit nood gisteravond al vasten. Dat scheelde vanochtend een pond op de weegschaal. Met het focus op onze altanwerkzaamheden waren we eventjes de inkopen vergeten.
Vanochtend lekkere dingen gekocht en heerlijk gezellig me elkaar ontbeten.



 Bij het ontbijt hadden we de eerste oogst uit eigen tuin. Lekkere dikke aardbeien. Ik heb zo het idee dat ik late aardbeien in de tuin heb. Ik weet eigenlijk niet of er een verschil is in aardbeien en of je wellicht vroege- en late aardbeien hebt. We hebben immers al weken zomer achter de rug en toch worden mijn aardbeien nu pas rood. Wie kennis heeft over aardbeien mag zich melden. Graag zelfs.
Wel die aardbeien smaakten voortreffelijk, de lekkerste aardbeien die ik ooit heb gehad, beter dan de Belgische zelfs en van horen en zeggen heb ik begrepen dat die Belgische toch wel erg lekker zijn.
Mijn groentetuin doet het overigens heel goed. De rabarber groeit enorm en krijg gigantische bladeren. Er lijkt zich bijna een competitie af te spelen tussen de zwarte bessenstruik en de rabarberplant. Ook de andijvie kan bijna wel gegeten worden. Ik krijg al prachtige groene kroppen en tot op dit moment zonder slakken voor zover ik het kan overzien, De brocolli doet het ook uitstekend en ik ben erg nieuwsschierig wat we daarvan nu straks gaan eten. Zijn dat dan de bloemen?.
Mijn peultjes dragen al peulen en die zou ik al kunnen plukken. Er zitten moeie witte bloemetjes in de peulen en daaruit ontwikkelen zich de vruchten. Hieronder even wat foto's van de moestuin.
De rabarber
de peulen
De boontjes
De andijvie en de pompoen en de courgette.(in de emmertjes heb ik beuken staan)
De Brocoli
Overzichtsfoto
  Het enige dat wat te wensen overlaat zijn de kruiden. Ik heb koriander en die bloeit mooi. Ik weet niet of dit hoort want het lijkt wat ten koste van de korianderblaadjes te gaan, en verderop heb ik basilicum staan en dat komt ook voorzichtig op. Van Fredrik heb ik een plantje munt gekregen en die krijgt nu een veelheid aan jonge blaadjes maar alle andere dingen die ik heb gezaaid zie ik niet terug. Misschien komt dit omdat ze achter de pompoen en de courgette staan en dat die met hun enorme bladeren al het water tegenhouden. Ik heb ook gelezen dat kruiden niet goed tegen de voorjaarskou kunnen. Dat verdragen ze niet en sterven daardoor af. Dat zou de reden kunnen zijn van de mislukkingen.
Na de rondleiding door de groentetuin zijn we naar Näs gelopen. Oh wat was het daar weer prachtig. Er viel zelfs ook nog iets te beleven. Er kwam een auto aangereden met een boot (niet eens een kleintje) op een trailer. Bij aankomst stopten ze, haakten de trailer af keerden de auto en haakten de trailer weer aan, reden naar de helling en haakte de trailer weer af met het plan de trailer met boot handmatig bij de helling neer te laten gaan. Wij hadden er al een zwaar hoofd in of dat zou lukken. Wel dat verliep niet helemaal gecontroleerd, ineens schoot de boot het water in. Gelukkig voor die mensen zonder schade. Blijkbaar had de bestuurder wat moeite met het achteruitrijden met de trailer. Het lijkt mij eerlijk gezegd toch wel wat een spannende gebeurtenis wanneer je in zo'n situatie dan je boot te water moet laten.
Het was weer prachtig in Näs en ohh....wat is de lucht weer mooi blauw en wat zijn de wolken mooi wit. Ik ben daar helemaal verliefd op.



 Na de wandeling zijn we naar Tivedstorp gereden. Hier heb ik recent nog over geschreven want vorige week zijn we er met Greetje en Richard ook geweest. Het zeer landelijk gelegen cafeetje met zitjes in het grasveldje waar je zo heerlijk ongedwongen kunt zitten. Het is daar elke keer weer genieten.


Zo ziet het eruit als je aan komt rijden, daar verwacht je toch geen horeca! Naast het cafeetje is een handwerkschuur, deze keer ben ik er maar niet geweest want ze willen er altijd wel iets verkopen en ik kan moeilijk nee zeggen. Fredrik en Suzanne zijn wel geweest, zij kwamen zonder kleedje weer terug, maar het heeft hen, zo begreep ik, wel de nodige moeite gekost.
De omgeving van het cafeetje ziet er zo uit, zie onderstaande foto's.

 Het uitzicht...is het niet prachtig!



 Je zou het niet zeggen maar deze foto toont een kapel. Dat stond daar aangegeven. Eerder hadden we al eens naar de kapel gezocht en konden we hem niet vinden. De eigenlijke kapel ziet er ietsje anders uit dan het sjabloon dat we in ons brein hebben van een kapel. Daarom zagen we het niet. Vandaag ontdekten we het kruis. De kapel is een onderdeel van een oude schuur. Gerrit is eventjes binnen geweest, zelf had ik op dat moment net een andere interesse. De volgende keer ga ik er foto's van maken want Gerrit zei dat het er van binnen erg charmant uitzag!

Na ons bezoekje aan Tivedstorp zijn we naar Granvik gereden. Dat is een klein dorpje aan het Vättern. Het leuke is dat er een zelfbedieningsloppis is. Daar kun je gewoon naar binnengaan, zie je iets leuks dan kun je het kopen door eventjes in het schrift te schrijven wat je hebt gekocht en het geld in het bakje te doen of elektronisch over te maken met Swish (swishen heet dat, dat kunnen wij sinds kort ook). Ik heb twee mooie potjes gekocht en S en F hadden ook een aantal spulletjes. Na nog eventjes bij het water te hebben gestaan zijn we naar huis gereden.


Daar konden we heerlijk in het avondzonnetje zitten voor de barbecue. Het was voor ons een dag met een vlaggetje. Morgen gaan we weer verder met het bouwen aan onze altan.


Wordt vervolgd.