Nysnö

Het is maandag 15 jan en mijn schoonzusje is jarig. Vanochtend vroeg dachten we al aan haar en vanmiddag hebben we gezellig bijgepraat. Voor onze verhuizing naar Zweden gingen we altijd naar de verjaardagen van D en H. Eerlijk is eerlijk, dat is iets wat we missen! Vanmiddag hebben we denk ik wel een anderhalf uur met elkaar gebeld en dat maakt veel goed. 

De ochtend begon met een verrassing, het heeft de afgelopen nacht flink gesneeuwd (Nysnö=nieuwe sneeuw). De hele wereld ziet er weer nieuw en fris uit, echt mooi. Het is nu ook weer koud en de teller staat vanavond alweer op -12 C. Wij gingen wandelen na ons ontbijt en Gösta had er echt zin in. Dat kun je je voorstellen wanneer je weet dat hij gisteren de hele dag binnen moest blijven. Niet vanwege hem maar vanwege ons. We zijn niet fit. Ergens hebben we een griep of een Covid virus opgepikt. We zijn voor beide gevaccineerd maar het heeft ons toch nog wel een beetje te pakken. 

Vanochtend toch maar de stoute schoenen aan getrokken en aan de  dagelijkse wandeling begonnen. Net toen we in het Vångdalen waren aangekomen en ik Gösta had losgekoppeld van zijn lijn, raakte hij in de slip toen hij enthousiast naar ons toe wilde lopen. Zijn achterpoten gleden uit elkaar, zoals in een splagaat en hij stond te piepen van de pijn. We schrokken natuurlijk, koppelden hem weer aan de lijn en namen even de tijd om te kijken hoe het met hem ging. Een poosje stond hij stil en voorzichtig zette hij toen weer een paar stapjes. Eerst trok hij nog erg met zijn poot maar gelukkig, na een klein stukje te hebben gelopen werd zijn tred weer normaler. We zijn maar weer teruggekeerd en hadden daarmee vandaag een zeer korte wandeling voor ons doen. De rest van de dag ligt hij wat in zijn mandje. Ik hoop nu maar dat we morgen weer normaal met hem kunnen lopen maar ik houd hem denk ik dan maar aan de lijn gekoppeld.

Bovenstaande foto heb ik genomen bij de kerk in ons dorp. Om het kerkhof is een muurtje opgemetseld van natuursteen en voor dat muurtje belandt nu de sneeuw die door de schuiver aan de kant wordt geschoven bij het schrapen van onze straat, de doorgaande weg door het dorp. Er ligt nu inmiddels zoveel sneeuw dat je het muurtje niet meer kunt zien. Ook voor ons huis worden de bulten met bijeen geschoven sneeuw steeds hoger.

Zo op de foto lijken het maar heuveltjes maar foto's hebben vaak een eigen werkelijkheid gecreëerd door  google of apple. Rijdt er echter een auto voor langs dan is de heuvel hoger dan de auto. Sneeuwhuizen of sneeuwpoppen zie je niet. Dat komt omdat de sneeuw heel droog is en niet plakt. Je kunt er eigenlijk niets mee.

Dat niet plakken van de sneeuw is voor het sneeuwvrij maken van de toegang tot ons huis wel heel fijn. Vrij gemakkelijk kun je schuiven en het is niet heel zwaar wanneer je in je gewone doen bent. Vandaag moesten we er allebei wel even van bijkomen.

We moesten even duwen bij het openen van de buitendeur. Onze voordeur in Dokkum draaide naar binnen toe open. Hier in Zweden draaien echter alle toegangsdeuren naar buiten toe. Zo heb je gelijk je stoep schoon .-)

Kijk deze foto heb ik genomen van het raam op de overloop bij de badkamer. De sneeuw op het dak ligt tot halverwege het raam. 

Geen klachten dus over de hoeveelheid sneeuw deze winter. 

Bij het schrijven van deze blogpost staat de teller van lezers op 501.388, gisteren ging de teller over de half miljoen. Wie heeft dat kunnen denken. Ik begon mijn schrijfsels voor de kinderen, zodat ze konden lezen waar we hier zoal mee bezig zijn en kijken naar het resultaat van dat bezig zijn. Aanvankelijk vonden ze dat leuk, nu leest er bijna geen kind meer :-) maar in plaats daarvan wel vele anderen. Ik schrijf met plezier en ik hoop dat het ook met plezier gelezen wordt door ieder die dat maar wil. Op naar het miljoen!

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd......