Weer thuis

We zijn weer thuis!

Ik bemerk dat ik het moeilijk vind het bloggen weer wat op te pakken. De gebeurtenissen van de afgelopen week hebben een diepe indruk op me gemaakt. Daarnaast is het moeilijk je kinderen zo verdrietig te zien, dat is iets wat je niet wilt en waarin je je machteloos voelt. Gelukkig gaat het met hen elke dag een beetje beter.

Ik had niet verwacht zoveel reacties te zullen krijgen op mijn vorige post. Reacties op de blog zelf, op facebook, reacties in de vorm van een persoonlijk bericht, email of een sms. Reacties met lieve woorden die soms precies de kern raken. Zelfs van mensen die ik niet eens persoonlijk ken. Gerrit en ik willen jullie hiervoor bedanken. Het helpt te merken dat je niet alleen bent en dat er mensen zijn die met ons meeleven. Dat is hartverwarmend!!

Thuis pakken we de draad weer op met opruimen van de reisspulletjes, boodschappen halen, planten verzorgen, wandelen met de honden etc. Op de een of andere manier voelt dat fijn, voelt het als iets waaraan je je vast kunt houden. Die gewone dagelijkse dingen vertellen je dat het leven doorgaat en dat ook dit voorbij gaat. 

Onze thuisreis is gelukkig goed verlopen. Net voor het donker werd kwamen we in Undenäs aan en ook daar was alles oke. We hebben de route gereden over de twee bruggen. Bruggen verbinden en dat past mooi bij hoe we ons voelen, verbonden met onze kinderen en met de mensen om ons heen.

Vandaag hebben we de muppets opgehaald bij Suzanne en Fredrik. Daar hebben ze het heel goed gehad. Onze keukenvloer ligt nu weer bezaaid met heerlijk rustig slapende honden. Het kacheltje snort alweer omdat het 's nachts al behoorlijk afkoelt. Vanochtend was de buitentemperatuur nog maar vijf graden. We zijn beland in de nazomer, dat is duidelijk. 

Wordt vervolgd......