dinsdag 30 oktober 2018

Wandelen in kerkbos en wat we doen op een regenachtige herfstdag....



Gisteren was het maandag een dag waarop we weer dubbelvrij waren. Dubbel vanwege de vrijheid in het pensioen en vrij van school. Onze lerares had een studiedag en wij konden uitslapen. We hebben na het ontbijt stevig gewerkt aan een les Zweeds uit ons oude studieboek, daarin oefenen we veel grammatica omdat onze lessen op school vooral spreek- en luistervaardigheid als inhoud hebben. Daarna een heerlijke wandeling gemaakt in het nog winterse weer. Suzanne appte een foto met sneeuw in Skövde, wij hadden wel enkele vlokken maar geen echte sneeuwlaag. Maar dus wel een mooie winterse dag! We hebben een voor ons nieuwe wandeling gemaakt door het bos aan de overkant van onze straat. 
Nu blijkt ons dat dit bos vele malen groter en toegankelijker is voor wandelaars dan wij door hadden. Henk en Chang en ook Suzanne hadden al eens gezegd dat je naar een meertje kunt wandelen en dat dit een mooie wandeling is maar blijkbaar was dat nog onvoldoende sterk tot ons doorgedrongen. Nu pas, terwijl we ons huis nu toch al een aantal jaren hebben, hebben we de wandeling naar het meertje gemaakt. En dat was ook nog eens een prachtige wandeling!! We zijn qua natuur nog rijker bedeeld dan we dachten!


Toen we bijna bij het meertje waren zagen we ook nog een stookhut waar je een vuurtje kunt maken en kunt grillen, en dat op beloopbare afstand van ons huis. Fantastisch!

 Bij de stookhut was ook een informatiebord waarop we konden lezen dat we ons 'på Kyrkans marker' bevonden. Op kerkgrond dus want 'mark' is grond en 'kyrka' is kerk. Bij het lezen moet je er even om denken dat je de voorste k van kyrka uitspreekt als een -s-. Het is ons al eerder gebleken dat de kerk in onze omgeving zeer veel grond bezit. Naast ons huis onderhouden wij ook een stukje kerkgrond waarmee niets wordt gedaan. Het bord lijkt een beschrijving van de kenmerken van het landschap te geven.

 Na een half uurtje lopen kwamen we bij het meertje aan dat er heel rustig bij lag. Ergens aan de kant nog een klein roeibootje en verder niks. Heerlijk verstillend.



Vandaag (dinsdag) was het geen buitenweer, een grijze dag met regenbuien en hogere temperaturen dan de afgelopen dagen. Triest weer. Wat doen we op een doordeweekse dag met dit soort weer in de herfst. Wel beslist geen spectaculaire dingen. Die doen we sowieso niet elke dag al lijkt dat soms wel een beetje zo op de blog. Nee vandaag begon met school, een les iets minder inspirerend dan we tot nu toe gewend waren, weer naar huis, koffie drinken, krant lezen op internet, de les uit ons andere boek afmaken en wat grammatica herhalen, naar försäkringskassan bellen voor een EU-kort voor ziekenzorg in het buitenland, even weven, Gerrit administratie, even gezellig zitten aan het einde van de middag, eten koken en een beetje lezen op de avond afgewisseld met gitaarspelen, we hebben nu beiden Koen als vriend zodat we elkaar kunnen motiveren- en stimuleren tot oefenen. We beleven overigens tot nu toe veel plezier aan de gitaarlessen van Koen!! Eén ding doen we hier beslist niet en dat is TV kijken. Niet omdat er niks op TV is, dat weten we overigens niet, maar omdat we er niet aan toekomen. We hebben tot nu toe elke dag meer dingen te doen dan de tijd toelaat. 

Wordt vervolgd......



zondag 28 oktober 2018

Granvik......




Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar wanneer de klok een uur terug gaat denk ik de avond daaraan voorafgaand altijd dat ik lekker een uur langer kan slapen maar ben ik gewoon op de normale tijd wakker en komt er van dat extra uur slapen helemaal niets. Dat uur terug geeft altijd een extra lange dag, de tijd valt steeds mee, tot het ineens donker is op een moment dat het niet donker hoort te zijn.

Op deze eerste dag met wintertijd, een prachtige dag, hebben Gerrit en ik een heerlijke wandeling gemaakt in Granvik. Granvik daar waren we twee jaar terug ook al eens geweest, in zomertijd geloof ik, om daar samen met Suzanne een wandeling te maken waar geen einde aan leek te komen. Op een gegeven moment waren we bijna verdwaald. Aan die wandeling bewaren we overigens goede herinneringen. Ten eerste omdat het nogal een eind was en we het daarom ervaren hebben als een prestatie (iets presteren zet het brein altijd in een positieve modus, vandaar) en ten tweede omdat zeker het begin van de wandeling erg mooi was. Het begin van de route gaat namelijk langs prachtige plekjes aan het Vättern. Plekjes waar het in de zomer ook gezellig is omdat er boten aan kunnen meren. Voor een deel zijn er zitjes aan het water en het zijn stookplekken waar je worstjes kunt roken.
Nu liggen die boten natuurlijk al in de winterberging want het was vandaag ondanks het mooie weer winters koud. Winterjas aan, sjaal om, muts op en handschoenen aan. Zo hebben we de wandeling gedaan. Niet de hele route zoals twee jaar terug maar het allermooiste deel heen en terug.
Ik doe alle foto's maar op groot formaat omdat het er zo mooi is.
Dit is het startpunt van de wandeling.
Bij het startpunt is ook een landbouwmuseum me twee verdiepingen plaatselijke geschiedenis.
Een iets donkere foto vanwege het tegenlicht maar wel sfeervol







een van achteren...
en eentje van voren....

Op de terugweg naar onze auto vielen er enkele sneeuwvlokjes. Heel klein. Ik kon er net eentje op de foto zetten. Het witte stipje midden op het raam. Niet helemaal de eerste sneeuw van deze winter want eergisteren hadden we ook al een klein beetje sneeuw.
Weer thuisgekomen spurtten de honden snel weer naar hun mand voor de kachel. Wie het eerst bij de mand is kan het warmste plekje innemen.......Het zijn echte hotdogs!


Wordt vervolgd....




Tisdagarna med Morrie....





Afbeeldingsresultaat voor Tisdagarna med Morrie



Vorige week kregen we op school een opdracht met een boek. Per twee leerlingen moesten we aan de hand van alles wat op de buitenkant van het boek te vinden was, dus de omslag en de samenvatting een presentatie geven over het boek.
Gerrit en ik kregen een pocket met als titel ' Tisdagarna med Morrie' geschreven door Mitch Albom en uit het Amerikaans vertaald naar Zweeds. Onze presentatie lukte goed en op de vraag van Lethitia, onze lereares, of we het boek zouden willen lezen konden wij een volmondig ja geven. De informatie die we konden vinden op de omslag had zeker onze interesse gewekt.

Het boek is ook naar het Nederlands vertaald en uitgegeven. Dan ziet het er zo uit....

Mijn dinsdagen met Morrie
en in de Nederlandse versie is de titel 'Mijn dinsdagen met Morrie' .
Persoonlijk vind ik de omslag van de Zweedse versie nog iets passender. Een uitgebloeide paardenbloem met een zaadje dat eruit springt. Als symbool voor de eruitspringende vriendschap tussen Mitch Albom en Morrie of als symbool voor een bijzondere mens die zijn levensfilosofie zaait bij anderen.
Het boek is gebaseerd op een waargebeurde relatie tussen de schrijver en zijn professor Morrie Swartsz. Tussen deze twee mensen heeft zich in de periode van zijn studie sociologie een diepgaande vriendschap ontwikkeld. Die vriendschap verwatert ondanks de belofte bij het afstuderen contact te zullen houden, wanneer de schrijver als journalist een succesvolle carrière ontwikkelt.
Morrie krijgt de ziekte ALS, een neurologische aandoening waarbij er steeds meer motorische zenuwcellen afsterven waardoor progressief krachtverlies en verlamming ontstaat die uiteindelijk tot de dood leiden.
Morrie was tijdens zijn vitale volwassen leven al een excentriek figuur en het verhaal beschrijft een evenzo excentrieke wijze van omgaan met zijn laatste levensfase. Zo heeft hij bijvoorbeeld zijn eigen begrafenis georganiseerd en gehouden tijdens zijn leven zodat hij persoonlijk kon beleven hoe zijn vrienden en naasten afscheid van hem nemen. Dat ontroert hem zeer. Hij komt hierop nadat hij naar de begrafenis van een goede collega van hem is geweest en tot de conclusie komt dat het zo jammer is dat alles wat in het afscheid over die vriend naar voren wordt gebracht, niet is gezegd tijdens zijn leven!
Mitch bezoekt zijn oude vriend, na een confrontatie met diens ziekte in een TV interview waarin hij per toeval al zappend terecht kwam, nog de volgende dag. Hij ontvangt zijn laatste college van zijn oude professor wanneer hij hem in zijn laatste levensfase elke dinsdag weer gaat bezoeken in zijn studeerkamer. Net zoals vroeger. Lessen waarin Morrie zijn wijsheid, ervaring deelt, een les in de kunst van het leven.

Het boekje Tisdagarna med Morrie kwamen wij tegen in de tweedehandswinkel in Mariestad. Het was nog ongelezen zelfs. Kosten 5 SEK zo ongeveer 50 cent. snel gekocht dus!
Ik ben het boek nu aan het lezen, het leest als een trein. Ik vind op internet ook dat het boek is verfilmd.
Levenslessen voor 50 cent, wat wil je nog meer!

Wordt vervolgd.....





donderdag 25 oktober 2018

En dan is het zover en het loopt......


 Vanmorgen op school hadden we eerst weer een schriftelijke overhoring. Gerrit en ik mogen  niet klagen, we krijgen steeds een zeer positief resultaat. 'Jättebra' zegt onze lerares Lethitia dan! Dat verheugt ons natuurlijk zeer :)
School is leuk, we krijgen ook steeds meer gesprekjes met onze klasgenoten, die stuk voor stuk zeer gemotiveerd zijn de taal te leren. Vaak is dit een voorstadium om met een opleiding aan de slag te kunnen gaan. Vanmorgen moesten we ook nog een andere schrijfopdracht inleveren. Tijdens de les moesten we een krantenartikel lezen en hiervan een samenvatting maken nadat ons eerst was verteld hoe je een goede samenvatting kunt schrijven. Het accent ligt echt op een actief gebruik van de taal zowel schriftelijk als mondeling en dat is precies wat wij graag willen. De sfeer in de klas is erg gemoedelijk, open en veilig. Lethitia weet wel een goed pedagogisch klimaat te creëren! De uurtjes zijn zomaar voorbij.
Thuisgekomen wachten eerst de gebruikelijke dingetjes, koffiedrinken, honden uitlaten soms boodschapjes halen en dan bezig met de dingen die op dat moment actueel zijn.
Tot vervelends toe gaan mijn blogposten op dit moment over weven. Ik ben daar enthousiast mee bezig en wil het ook graag documenteren en dat kan mooi op mijn blog. Vind je het niks dan sla je deze edities maar even over!
Vandaag was de eerste actie het afronden van de herstelwerkzaamheden aan de ketting en de controle van de ketting. Toen alles weer op zijn plek zat hebben Gerrit en ik één voor één alle kettingdraden in de verschillende schachten gecontroleerd en de binding aan de pedalen nog wat geoptimaliseerd.
Na de thee ben ik begonnen met mijn weef. Een proefstukje hoeft niet meer omdat we nu zeker weten dat alles goed ingespannen is. De rest van de dag ben ik aan het weven geweest en dat gaat steeds een beetje gemakkelijker op dit grote getouw.
Eerst nog maar een aantal foto's van ons monnikenwerk.



 Nu we de ketting er zo mooi op hebben liggen heeft Gerrit al gedachten aan serieproductie. Hij wil, wanneer deze weef klaar is nieuwe draden aan de oude ketting knopen zodat ik maar door kan gaan met weven, dat scheelt het opnieuw inrijgen van een ketting. Tja...een tweede ketting daar denken we nu nog maar even niet aan.
Ik heb nu voordat ik met het echte weven ben begonnen eerst twee latten in de weef gezet. Dit geeft me een mooi stabiel aanslagpunt.
Hieronder gaan dan echt de eerste draden van de weef erin. Spannend en leuk en het loopt goed nu.



 Ik moet mijn hoofd er goed bijhouden. Wanneer mijn aandacht even verslapt gaat het fout. Het patroon dat ik weef is een variatie op een keperbinding . Ik heb een ketting gemaak met twee witte delen aan de zijkant met een goudkleurige baan in de midden. Je kunt nu in het patroon mooi de verschillen zien. Ik beleef er veel plezier aan en heb geen benul van de tijd wanneer ik achter mijn weefgetouw sta.


 Om niet al te zeer verkokerd te raken zijn we gisteren, woensdag, even naar Mariestad geweest. Daar is onze nieuwe garage. Bij de Bilia hebben we een afspraak gemaakt. Met een druk op de knop hadden ze daar al de gegevens van onze auto zo bij de hand. Volgende week kunnen we komen voor de servicebeurt.
Natuurlijk zijn we in Mariestad ook even naar de Loppis geweest. In de hele omgeving vind ik dit wel de leukste en best georganiseerde. Ik kijk altijd even bij het aardewerk en heb deze keer drie bloempotten gekocht. Gerrit heeft bij de boekenafdeling een heel aantal weefboekjes voor mij gevonden. Ook die hebben we gekocht. Die zijn echt gaaf om te lezen en door te bladeren. Naast degelijke informatie over het weven staan er ook fantastische foto's in.


 Hier nog even wat plaatjes uit de weefboekjes.....

Ja...het is een en al concentratie








Vaak zijn die boekjes uitgegeven door de ICA de Zweedse Albert Heijn zou je kunnen zeggen. Van onderstaande boekje is een serie waarvan ik nu drie van de vier heb. Nog even zoeken naar de vierde dus.
Voorlopig was dit de laatste blog over de klus van de weefkamer en het weven. We gaan nu proberen weer even in een gewoon ritme te komen nadat we ons huis weer een beetje op orde hebben gebracht. Dat laatste schiet er wel een beetje bij in wanneer we zo druk bezig zijn.

Wordt vervolgd.....

woensdag 24 oktober 2018

De proef op de som......


De afgelopen twee dagen zijn we druk bezig met het inrijgen van de grote Glimåkra. Het is de bedoeling dat ik een vloerkleed ga weven voor de nieuwe kamer met afmetingen 150 x 150. Dat is een pretentieus project kun je wel zeggen. De eerste weef op zo'n groot weefgetouw! 
Het opzetten van de weef is een zeer geduldig en precies werkje. Maak je een fout dat kom je die in de proefweef weer tegen. We werken daarom uiterst geconcentreerd. Ik schrijf we omdat dit deel van de weef echt een gezamenlijk project is. Een dermate grote ketting kun je niet alleen opzetten.
Op onderstaande foto ligt het riet met de kettingdraden erin geregen op het getouw op steunstokken aan de zijkant.

Op onderstaande foto zie je goed de bruine baan in de ketting die hier al voor een deel op de kettingbalk zit opgerold. Dat oprollen doen we steeds met dunne latten ertussen. Dit is Gerrits deel van het werk. Ik sta aan de andere kant van het getouw om de ketting strak te houden.

Wanneer de ketting opgespannen is kunnen we van start met het inrijgen ervan in de draadjes van de schachten. 'solving' heet dat in het Zweeds, de Nederlandse naam ken ik niet. Dat inrijgen van de draadjes moet in het patroon van de weef. Daarvoor hebben we een schema. Ik trek de kettingdraden met een haakpen door de ogen van de draadjes.


De helft gedaan en het schema bij de hand.
Hierboven zie je het blaadje met het inrijgschema. (solvnotan) in het Zweeds. Met dit werkje zijn we echt uren van de straat! Maar uiteindelijk hebben we dit deel van het proces voltooid en kunnen we vervolgens alle draadjes, die nu aan de voorkant van het getouw in bosjes hangen door het riet rijgen. Dus eerst door de draadjes van de schachten en vervolgens door het riet. Ook hierbij is het steeds goed kijken naar de volgorde van de draadjes, die moeten in het schema blijven.  Daarna worden ze aan de voorkant vastgeknoopt en kan de ketting worden opgespannen.

Ingeregen
 Gerrit en ik duiken dan in het weefgetouw om de pedalen aan de schachten te bevestigen. Ook dit moet weer volgens een bepaald schema. Binnen in het weefgetouw ziet het er dan zo uit. En soms zie je door de draden de draad niet meer....
In de schachten

Mijn patroon (Gåsögon) weeft met vier schachten en vier pedalen. Die schachten gaan in groepjes naar beneden en omhoog wanneer ik op de pedalen druk.

 Dan wordt het spannend, zitten alle 456 draden goed ingeregen? Dat ontdek ik wanneer ik begin met een proefstukje.
Het knopen van de ketting aan de boom
 Het is een heel geschuif op mijn weefbankje me zo'n brede weef. Ik moet namelijk steeds aan de kanten zien of de inslagdraad niet te strak of te slap zit. De kanten moeten mooi regelmatig worden.
De eerste draden

Bij de proefweef ontdekken we, ondanks ons zorgvuldige werk toch nog een aantal fouten die we moeten herstellen. Dat kost tijd en het is een heel gepruts en goed kijken en zoeken hoe de fout is ontstaan. Het is balen maar het oplossen van de fouten geeft ook een goed inzicht in hoe je moet werken en hoe de fouten kunnen ontstaan. Op een gegeven moment wanneer we bijna alle fouten hebben hersteld zien we dat bij het doorhalen van de ketting door het riet ergens twee draadjes door een opening van het riet zijn getrokken. Het is dan inmiddels half drie 's nachts!! Ik dacht al steeds wat is Gerrit toch stil en wat staat hij steeds te gapen!! Ik dacht dat het verveling was en had niet door dat het al zo laat was! Morgen moet de proefweef er weer uit om alle draadjes in het riet een gaatje op te schuiven zodat de dubbele draad weggewerkt kan worden. Dat is een klus voor de volgende dag.
Jammer want dat is echt weer een heel werk. De volgende keer moet de panlampa (een lichtbundel op  je voorhoofd) er maar bij op om alles nog beter te kunnen zien.

Wordt vervolgd....


zondag 21 oktober 2018

En toen kon de weef van start.....

Zaterdag was het mooi weer en hebben we nadat we boodschappen hadden gehaald, dat moet nl op de ochtend omdat 's middags de winkels dan al dichtgaan, de honden uitgelaten in het bos tegenover ons huis. Daar was het uit de wind echt heerlijk om te wandelen.

Na de wandeling en de daaropvolgende koffie was het dan zover. Ik kon van start met het weven van een kussenovertrek voor op de nieuwe stoel in de weefkamer. In mijn voorraad weefmateriaal vond ik een mooie goudkleurige inslagdraad die ik kan afwisselen met een veelkleurige band. Het motief dat ik ga weven wordt Rosengård genoemd en wordt afgewisseld met Tuskaft.  Dat is dan weer één draad op, één draad neer een platte binding. Dat doe ik dan in de effen goudkleur, daarna komt er een ruit en die doe ik van het veelkleurige band. Ik denk dat het zo een vrolijk kussenovertrek gaat worden. Het is natuurlijk even spannend of de ingeregen kettingdraden het allemaal goed doen en het een mooi patroon wordt en dat blijkt het geval te zijn. Het is wel even wennen met vier schachten en zes pedalen. Schacht één en twee kan ik lekker intrappen en die geven veel ruimte, schacht drie gaat wat stroever en schacht vier gaat het moeilijkst. Dat komt omdat die meer achterop de pedaal bevestigd zit waardoor de uitslag wat kleiner is dan bij de voorste schachten. Aan de buitenkanten heb ik vier draden gespannen die niet door de ogen van de schachten gaan, maar uitsluitend door het riet. Dat wordt mijn zelfkant die met vier draden wat steviger wordt. Inger, dat is mijn coach op de weefclub, zegt mij dat daarmee de weef meer stabiliteit krijgt.






De eerste draden...

Wat heerlijk om zo een middag in mijn mooie weefkamer door te brengen. Na een paar uurtjes weven heb ik al een mooi stukje gedaan. Het motief loop goed, en het veelkleurige band geeft het geheel een frisse uitstraling. 
Zover ben ik gekomen. Het laatste motiefdeel weef ik waarschijnlijk weer terug omdat de kettingdraden daar niet goed lopen. Dat vind ik niet heel mooi dus dat gaat overnieuw. Wanneer ik nog een toer Tuskaft meer weef voordat ik met het patroon begin komt het goed.

Ondertussen groeit ook het idee voor het maken van het vloerkleed. Ik heb nog mooi kettinggaren in goudkleur en ook nog een mooie witte wol waarvan ik veel bollen heb (allemaal gekregen bij de aankoop van de weefgetouwen) en daarmee ga ik weven in een techniek die 'Gåsögon' heet. Dat geeft een strak en ruitvormig patroon wat het mooist uitkomt met een effen inslagdraad.
Die goudkleurige kettingdraad moest ik overigens eerst nog opwinden. In eerste instantie was ik begonnen op de ouderwetse manier met de hand opdraaien. Maar oh, daaraan leek geen einde te komen. Ik vroeg aan Gerrit of hij niet iets kon bedenken (want dat kan hij heel goed... oplossingen bedenken). Hij opperde het idee om het met de elektrische schroevendraaier te toen. De houder voor het garen paste precies om een grote boor in de schroefmachine en daarna was het een kwestie van knop indrukken en draaien maar. Dat ging helemaal prima!! We hadden er reuze schik in.



 Daarna hebben we op de Kettingmachine drie kettingen gedraaid, met elkaar 456 draden, de midden baan goud en de twee zijkanten wit. Dat hebben we 's avonds nog door het riet geregen. Daar krijgen we nu wat meer handigheid in zodat het iets sneller gaat. Aldoende leert men! En wat is het dan handig wanneer we een deel van onze hangoortafel neer kunnen klappen!

 Nu is het zover dat de ketting op het getouw gespannen kan worden. De grote broer staat er klaar voor!
Wellicht dat we daarmee morgen aan de slag gaan, maar eerst moeten we dan naar school!

Ben ik de hele dag met het weven bezig geweest....Nee dat niet. Suzanne en Fredrik kwamen vanmiddag nog even langs op de terugweg naar huis. Ze waren dit weekend in Stockholm geweest voor een feest en konden mooi bij ons warm eten. We aten vandaag noedels van zeewier en dat was een hele beleving! Arvid en Fynn wilden er ook graag eentje hebben maar hebben na die ene niet om meer gevraagd.

Wordt vervolgd......