Vävklubben....

Onderstaande foto is van de Prästgård (pastorie) in Undenäs. De prästgård neemt een centrale plek in binnen deze kleine dorpsgemeenschap. Er worden diverse activiteiten in georganiseerd zoals lezingen en presentaties, koffieochtenden en waarschijnlijk nog meer waar ik nog geen weet van heb. Vanavond ben ik van half zeven tot negen in de prästgård geweest om deel te nemen aan de weefclub op woensdagavond. De weefklub bestaat uit 8 leden (nu met mij erbij). Straks ga ik er wat meer over vertellen. Ik probeer de chronologie wat vast te houden in mijn posts .)

Er was een groot verschil in het weer vergeleken met gisteren. Was de dag toen hoogzomers, vandaag was het herfst met een zachte warme wind en donkere luchten waaruit af en toe wat drupjes vielen.

De dag begon met een wandeling naar Näs. Even lekker aan het water zitten uitwaaien. 

Het was er heerlijk stil, geen boot op het water, geen mens op het strand, zelfs geen kraanvogel in de buurt.

We hebben er meditatief gezeten tot we de eerste drupjes voelden, toen zijn we weer naar huis gelopen. Fynn vindt die drupjes altijd wat minder leuk. Hij kijkt bijna een beetje verdrietig. 

Thuisgekomen heeft Gerrit stroom naar de altan gebracht en de lamp bij de kelder gemonteerd. Daar hebben we nu voor de komende winter een mooi helder licht met bewegingssensor.

Zelf heb ik een groot deel van de dag in mijn weefboek zitten studeren. Ik ben nu zover dat ik de theorie van het opzetten van de ketting in mijn hoofd heb met alle Zweedse benamingen erbij.

Een weefgetouw heet een 'vävstol', een ketting is een 'varp', een riet is een 'sked' en de eenvoudige één op één neer binding die in het Nederlands Platbinding heet wordt in het Zweeds 'Tuskaft' genoemd. Verder heet de doekboom 'tygbom' en de kettingboom 'garnbom'. En ga zo maar door. Ik wilde dat allemaal even goed in mijn hoofd hebben vanwege mijn eerste avond bij de weefklub.

De weefklub begint al vroeg op de avond, ik werd om half zeven verwacht. Dat betekende dus vroeg warm eten. Ik had een nieuw recept opgezocht, vanavond hebben we Woopie broodjes gegeten. Dat klinkt bijna een beetje vrolijk en zo zien ze er ook wel uit.

Woopie broodjes zijn gemaakt van ei waarvan je eerst het witte deel stevig opklopt, er roomkaas doordoet met de eigelen, wat bakpoeder en wat huskmeel. Daarmee maak je wat hoopjes op een bakplaat die je 25 minuten op 150 graden laat bakken en vervolgens maak je het broodje op met ingredienten naar keuze. Wij hadden mayonaise met sla, tomaat en stukje gebakken spek met wat verse kruiden. Heerlijk!

Met een volle maag dus vanavond naar de weefklub gewandeld. De prästgård ligt 250 meter van ons huis, aan de andere kant van de kerk, eigenlijk even de begraafplaats oversteken.

Toen ik er precies om half zeven aankwam waren mijn klubgenoten al druk aan het weven. Dat is iets wat me opvalt... In NL hebben we vaak even een kwartiertje waarin het wat rommelt en iedereen op zijn tijd binnenkomt. Hier is dat niet het geval. Stipt!

De weefclub is een ongedwongen clubje. Er is geen leider, iedereen gaat zitten achter het weefgetouw waarop het huidige project geweven wordt en ondertussen wordt er ontspannen met elkaar gekletst. Wil er iets niet of zit er ergens een foutje dan helpt men elkaar. Sommige leden van het weefclubje hebben in de prästgård een eigen weefgetouw staan. (Ik moest warempel al even bedenken hoe dat ding in het Nederlands heet, ik zou al weefstoel neerschrijven maar vond het wat gek staan). Daarnaast heeft de weefclub ook eigen getouwen, deze zijn aangekocht of geschonken. Ik heb begrepen dat het ook vaak zo is dat wanneer iemand een weefgetouw heeft dat niet meer in gebruik is men dit wegschenkt. Dit omdat men hoopt dat het getouw een goede plek krijgt. Op de club hoorde ik dat in vroegere tijden elke vrouw kon weven. Tegenwoordig is dit niet meer zo. Weven hoort in de volkscultuur, vandaar ook die plaats in de prästgård. Zelf vind ik het wel bijzonder dat ik in de kleine dorp zomaar een plek kan vinden waar men met elkaar weeft. Vanavond mocht ik even rondkijken bij iedereen.  Op de eerste foto zie je de vrouw die mij heeft uitgenodigd. Zij is bezig haar ketting op te spannen. Omdat ik dat deel net als onderdeel van studie had heb ik de meeste tijd bij haar doorgebracht. Zo kon ik in de praktijk zien wat ik in theorie had geleerd. Dat kwam mooi uit. Een volgende keer kan ik dan een proefstukje weven op een van de acht getouwen die er staan opgesteld.

Deze vrouw zie ik maar wat als mijn mentor...  

Dit is mijn buurvrouw, zij woont aan de overkant. 

Dit is de ketting 450 fijne draadjes 

Deze mevrouw is een voddenkleed aan het weven. 

Hier knoopt mijn mentor haar ketting aan de doekboom

Ik vond het een intensieve avond. De hele avond heb ik Zweeds gepraat. Het verstaan gaat in de één op één gesprekken beter dan voorheen maar wanneer er met elkaar gepraat wordt dan raak ik de draad kwijt en zit ik erbij te wachten tot ik weer kan aanhaken. Zo gaat dat....overigens vonden mijn cursusgenoten dat ik al goed Zweeds kon praten. Men is hier niet confronterend!

Wordt vervolgd.....